Wanneer ik op de straat het evangelie deel, heb ik vaak een vooroordeel als ik naar iemand kijk. Ik spreek hem of haar aan, maar soms denk ik van tevoren dat ze Jezus waarschijnlijk toch niet willen.
Het is namelijk niet wat de mens ziet, want de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan. 1 Samuël 16:7b
Wij kijken naar wat we zien. Maar God ziet het hart.
Op een dag was ik aan het wandelen.
Ik zag een meneer lopen en ervaarde de drang om naar hem toe te gaan.
Het wat een man die uit de reformatorische hoek kwam.
Ik zei hardop tegen de Heer, ‘O nee, hem niet Heer, hij is een refo.’
Meteen wees de Heer me terecht met de woorden:
“NEE, HET IS EEN ZIEL.”
‘Oh Heer, het spijt me!’ En ging meteen naar hem toe.
‘Meneer, heeft iemand u weleens verteld dat God van u houdt en een plan voor uw leven heeft?’ De man begon te huilen. Tranen liepen over zijn wangen en hij stamelde hoe bijzonder dit was.
Ik ging onverstoord verder met het delen van het evangelie en de vraag of hij Jezus vandaag in zijn hart wilde aannemen en zijn oude leven wilde achter laten.
De man begon mee te bidden.
Nadat we dit samen hadden gedaan, vroeg ik wat er voor deze meneer zo bijzonder was.
‘Nou mevrouw, ik had zoveel twijfel in mijn hart of God mij wel zag en kende. Vanmorgen lag ik op mijn knieën voor mijn bed en heb God gesmeekt of Hij mij wilde laten weten dat Hij van mij afweet.
En nu staat u hier om mij dit verhaal te vertellen. Dit is zo bijzonder.
Deze man, en nog zoveel anderen. Zou ik nooit hebben aangesproken als ik op hun uiterlijk was afgegaan.
Ik zag zijn buitenkant.
Maar God zag zijn hart.