Iedere keer dook hij weer op…

Soms gaan we samen de straat op en soms alleen.

Deze dag was ik samen met mijn man de straat op, maar die was al een tijdje uit beeld.

Geen probleem, want we vinden elkaar later wel weer en zijn dan dubbel effectief.

Een grote groep jongens sprak ik aan. Ze jouwde me uit en lachte spottend om wat ik vertelde. Een jongen leek de hele tijd ongeïnteresseerd op zijn telefoon te kijken en keek me niet een keer aan, maar hij spotte ook niet mee.

Toen ik ze allemaal begon te zegenen, keek hij me een keer aan.

En toen ik vroeg wie de Heer ook wilde uitnodigen in zijn leven, lachten er zeven hard, maar hij begon me na te bidden. Naar beneden kijkend, alsof hij zich schaamde.

Achter deze groep op een trappetje zat een man. Hij keek en luisterde mee met het gesprek, maar toch had ik niet het idee dat ik naar hem toe moest gaan.

Ik liep de stad door en sprak veel mensen aan.

En iedere keer opnieuw dook de man weer op.

Alsof hij me volgde.

‘Heer, raak die man aan met Uw liefde.’ Bad ik.

Hij glimlachte als ik naar hem keek. Het zou me vroeger een ongemakkelijk gevoel hebben bezorgd, maar ik ervaarde enorme vrede. Waarom ik de man niet meteen aansprak kan ik niet uitleggen.

Nadat ik hem ongeveer de 5e keer weer ergens naast me zag, dacht ik.

Oké, nu is het klaar. Nu ga ik die man het evangelie vertellen.

‘Meneer, u volgt mij hé!’ begon ik. ‘Ja, dat klopt,’ was zijn antwoord.

‘U weet al wat ik te vertellen heb nu toch? Want u heeft toch geluisterd naar wat ik vertelde?’

‘Ook dat klopt.’ ‘Weet u mevrouw, mijn zus zegt dat God alleen maar kwaad op mij is door de zonden die ik doe. Dat Hij niets meer met mij te maken zou willen hebben. En dat vind ik moeilijk en het stoot me af. Het lijkt wel of mijn zus zelf een hekel aan mij heeft. En hij begon te vertellen welke zonden het waren. Ik ervaar nooit liefde bij haar als ze met me praat hierover. Denkt u ook dat God mij haat mevrouw?’

Wow, wat een diepte bij deze man. Een diepe nood en gevoel van veroordeling. ‘Meneer, God zegt dingen over zonden. Bijvoorbeeld dat het loon, of het gevolg van de zonden de dood is.’ Er zit dus een gevolg aan.

Maar Jezus kwam niet in de wereld om u te veroordelen, maar om te redden.

En als iemand Mijn woorden hoort en niet gelooft, veroordeel Ik hem niet,  want Ik ben niet gekomen om de wereld te veroordelen, maar om de wereld zalig te maken. Johannus 12:47

‘Mevrouw, u straalde liefde uit en daarom wilde ik alles horen wat u te zeggen had.’

‘Dat ben ik niet hoor meneer, dat is de liefde van Jezus.’ Hij is het die u zo liefheeft, Hij wil u niet naar de dood, maar naar het leven hebben.

Kies wie u gaat dienen. Uzelf met de zonden, of de Heere Jezus, die gestorven is voor die zonden, en u daarvan redt?

Hij koos de Redder die dag.

Zijn gezicht begon te stralen. Van afgeschreven naar aangenomen.

God is zo liefdevol. Hij is de WEG, de Waarheid en het Leven.

Ben je bereid voor die ene te gaan?

Al een paar jaar wilde ik aan de bak voor de Heer.

Ik had een verlangen om nuttig te zijn voor Zijn Koninkrijk.

Soms is je man of je vrouw daar nog niet aan toe. Of leent je situatie er niet voor om dingen buiten de deur dingen te doen en ligt onze eerste taak altijd thuis.

Verzorgen in het kleine wat de Heer ons al heeft toevertrouwd. Je gezin of misschien al iets breder, je bedrijf.

Wanneer we trouw zijn in het kleine, kan ons meer worden toevertrouwd.

Lees Matthëus 25 maar eens helemaal. Vers 14b zegt Jezus dit: ‘Over weinig bent u trouw geweest, over veel zal ik u aanstellen; ga in, in de vreugde van uw heer.’

Op een dag kwam er in mijn gedachten om eens vacatures gaan bekijken van een maatschappelijke instelling. En ja hoor een half uurtje van ons huis vandaan was een kookvacature. Je kon dan koken voor bewoners en met ze eten. Een mooie kans voor het evangelie dacht ik. Ik overlegde dit met mijn man, en hij zei: ‘Ga er maar heen.’ Halleluja, blijkbaar was de tijd nu rijp hiervoor. En ik belde naar de instantie.

Ik mocht langskomen voor een gesprek. Zenuwachtig ging op weg, omdat ik wist dat dit buiten mijn comfort zou zijn. Mensen die aan de rand van de samenleving stonden, doordat ze dakloos waren of verslaafd of vaak beide.

Na een gezellig gesprek met een mevrouw vertrok ik naar huis. Ik was bang. Enorme angst overviel me in de auto. ‘Oh, nee Heer, zei ik hardop. Dit is niks voor mij, ik ga dit niet doen.’

Het hele verhaal vertelde ik mijn man. Hoe leuk het gesprek was, maar ik zoveel angst had voor de omgeving en eigenlijk ook voor de mensen.’

‘Oké’, zei mijn man, jij kan dit wel.’

Waarop mijn antwoord was:

‘Blij dat je in me gelooft, maar ik denk het niet.’

De volgende dag belde de aardige mevrouw mij om te overleggen. Zij zou erover nadenken en ik ook. ‘En?’ Vroeg ze. ‘Wat denk je?’ Ik vertelde haar dat ik het echt niet zag zitten. Hoe de angst me had overvallen en dat ik niet dacht daar geschikt voor te zijn. Ik hield er echt niet van om zo kwetsbaar over te komen, maar wist ook dat ik binnen twee weken door de mand zou vallen als ik het niet zou vertellen, en ik maar beter gewoon eerlijk kon zijn over dat ik niet geschikt was.

Ze begon wat vragen te stellen en zei uiteindelijk.’ Nou, ik denk dat jij het wel kan, dat komt goed!’ Mijn mond viel haast open van verbazing.

Omdat er twee mensen in geloofden, gaf ik het een kans. De Heer was altijd met me, maar in die tijd besefte ik dat minder nog.

Om de week op dinsdag kookte ik en liep met iemand anders mee. Ik deed de boodschappen, reed ernaar toe en kookte het eten.

Er zouden ongeveer 10- 15 mensen komen eten. De moeite waard vond ik.

Toch kwamen er soms maar 2-5 mensen. En ik begon te klagen tegen de Heer. ‘Heer, vindt U niet dat ik iets beters te doen heb? Ik ben al vaak druk, nu kom ik hier en zijn er vaak maar zo weinig mensen. Ze beloven vaak te komen, maar komen dan niet. Moet ik echt al die moeite en tijd nemen voor dit?’

De Heer sprak heel duidelijk tot mijn hart. ‘Ben jij bereid om voor die ene te gaan? Ben je bereid om alles te doen voor alleen die ene?’

Ik was bereid voor die ene te gaan, want al was ik alleen voor jou gestorven, dan had Ik dat gedaan.’

BAM! De woorden maakten me zo beschaamd. Het liefst had ik ze teruggenomen.

De Heer, die voor mij Zijn hele leven had afgelegd, die Zijn rug had kapot laten slaan, was afgedaald van de hemel naar de aarde, in alles een dienaar was geweest als voorbeeld, de Meester zelf die mij door dit alles had gered van de hel, wees me terecht.

‘O, Heer vergeef me,’ bad ik ‘En ja, Heer ik ben bereid om te gaan voor die ene. De moeite te doen voor die ene.’

Ook als ze liegen of lelijk doen. Leer meer Heer, om trouw te zijn zoals U trouw bent.

Want..

Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw. Hij kan Zichzelf niet verloochenen.

2 Tim. 2:13

Erna begon het te groeien.. er kwam vertrouwen van de mensen naar mij. Er kwamen verhalen en getuigenissen die ik nooit meer zal vergeten.

Kom jij er voor uit?

En toch geloofden ook velen van de leiders in Hem, maar vanwege de Farizeeën beleden zij het niet, opdat zij niet uit de synagoge geworpen zouden worden. Want zij hadden de eer van de mensen meer lief dan de eer van God.
Johannes 12:42‭-‬43 HSV

Verschillende leiders die Jezus zagen geloofden. ‘Velen’ staat er zelfs.
Maar ze beleden Hem niet, omdat ze liever de eer van mensen wilden.

Ieder dan die Mij belijden zal voor de mensen, die zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is. Maar wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen is.
Mattheüs 10:32‭-‬33

Deze mensen hadden de eer van mensen meer lief dan de eer van God.
Jezus zei dat Hij alleen de mensen, die Hem beleiden voor de mensen, ook zou belijden voor Zijn Vader.

Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden.
Markus 8:35 HSV

Zij wilden hun leven behouden. Maar gaan het verliezen staat er.

Wanneer wij met Jezus gestorven zijn, hebben we niets meer te verliezen.

Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.
Galaten 2:20

Getuig in Wie je geloofd.
Hij legde Zijn leven af en wij in Hem ook.
Daar hebben we ons leven verloren, om het te winnen in Jezus. Halleluja!

En zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, en zij hebben hun leven niet liefgehad tot in de dood.
Openbaring 12:11 HSV

Vroeger was alles beter…

Vroeger was alles beter zeiden mijn broers en ik regelmatig een beetje spottend wanneer mijn moeder weer een opmerking over vroeger had. ‘Vroeger deden we het zo niet hoor, vroeger kreeg je gewoon klappen thuis wanneer je een grote mond opzette’, zei ze.

Op dit moment ga ik het begrijpen dat ze teruggreep naar vroeger. Vroeger waren heel veel dingen nog normaal.

Je was gewoon gezond, als je niet ziek was. Dit wist je zonder een test.

Je was een meisje of een jongen wanneer je zo geboren was.

Ouders waren samen. In plaats van moeder met de nieuwe vriend en vader met zijn nieuwe vrouw.

Vader en moeder hadden dezelfde achternaam omdat ze getrouwd waren.

Je moest gewoon werken voor geld, in plaats dat het je gegeven werd door ouders, of een instantie.

Je at gewoon jodenkoeken, negerzoenen en bokkepoten.

(Nu mogen die bokkepoten nog wel, maar ik spreek maar vast voor over een jaar of vijf wanneer de bok zich gediscrimineerd gaat voelen en dit niet meer zo genoemd mag worden.)

We gingen naar de slager en soms was het gehakt dan op.

We moesten dan op zoek naar een ander stuk vlees voor die dag. In plaats van enorme overschotten die worden weggegooid.

Je rook gewoon aan het vlees of het nog goed was, in plaats van het weg te gooien omdat de datum dit aangeeft.

Dit vlees kregen we in een mini plastic zakje, waarbij we niet hoefden te denken aan het klimaat. Dit in tegenstelling tot de enorme verpakkingen om het stukje kipfilet vandaag.

Als kind verveelden we ons de pieten, maar lieten dat niet merken, omdat er anders wel een werkje kon worden gezocht om de verveling te doorbreken. Zonder vermaakt te hoeven worden, omdat we misschien een emotioneel trauma zouden ontwikkelen.

Buiten de deur eten deden we praktisch nooit. Als je dan überhaupt naar een terras zou gaan om wat te drinken, dan wist je dat iedereen gewoon gekleed zou zijn. Nu weet ik als volwassen persoon zelfs soms niet waar ik kijken moet, als aan de ene kant iemand bijna in haar onderbroek (ouderwets woord voor slip, boxer e.d. )zit. Of aan de andere kant een boezem haast open op tafel ligt.

Je wist ook gewoon hoe iemands gezicht er echt uitzag. Sproeten, pukkels, rimpels, scheve tanden, alles was er. Nu wordt het gezicht in tegenstelling tot het lichaam vaak bedekt. Met kapje, ja, maar vooral door een laagje make-up, waardoor de persoon zonder make-up niet eens meer te herkennen is en er bijna geen verschil meer is tussen de dames. Lippen waren dun, dik of middelmatig. Ik kijk om mee heen en zie het ene naar het andere duckface verschijnen. Selfies makend met gestylde extensions en een zonnebril half op het neusje, waar ik ook niet van weet of het er van nature zo uitzag.

Liedjes zongen we ook gewoon op school en thuis. Toemba, toemba toemba toemba, toemba toemba toembaaa… In het bos, in het bos lopen indianen… Oeh dat mag misschien niet meer, die indiaan kan zich gediscrimineerd voelen.

Veel mensen zitten in een identiteitscrisis. Waar zou dat door komen?

Even spontaan een bakkie ergens, kan alleen met een code. Een code die gezondheid moet bewijzen en jou of mij niet mee laat doen.

Ik vind het soms, wanneer ik om me heen kijk en vergeet dat mijn hoop ligt in Jezus Christus, een enge wereld geworden.

Normaal mag niet meer. Zelfs als je normaal wil, ben je niet normaal, discrimineer je en ben je liefdeloos of veroordelend. Want die persoon die het zo moeilijk heeft, zou op jouw steun en bijstand moeten kunnen rekenen.

Mama, ik ga je begrijpen. Ik snap nu soms waarom je de dingen van vroeger beter vond.

En nu ik dit schrijf hoor ik de stemmen… Want wie en wat dan ook mag vinden. Hoe alles zogenaamd geaccepteerd moet zijn. Hoe iedereen elkaar in welke hoedanigheid dan ook moet accepteren. Wanneer we zeggen dat het normale fijn was, zetten we onszelf bijna automatisch in het hoekje van?

Er zijn heus dingen beter geworden…, maar soms kan ik terug verlangen, naar het enorme overzichtelijke leven van toen ik 10 was.

Gelukkig weet ik iedere dag dat ik geborgen ben in Jezus Christus. En jij?

Een mens ziet de buitenkant, maar de Heer ziet je hart.

We zien iemand, horen twee zinnen uit zijn mond en plaatsen hem bewust of onbewust in een vakje, waar wij denken dat de persoon in hoort. Vaak zien we slechts een houding van iemand. Pas na langere tijd, kun je iemands hart leren kennen. Dit leer je kennen door mee te lopen in iemands leven, te observeren en vragen te stellen.

Toen ik twaalf jaar oud was, kwam ik door een verhuizing in een nieuwe klas. We kwamen uit een meer stads gebied, waar het leven en laten leven was. Ik kan me niet echt herinneren dat er veel praatjes over mensen werden verspreid. Misschien was ik te jong om dit goed te beseffen. Ik kwam in de laatste klas van de lagere school. Onderling werd veel gekletst. Oordelen geveld over wie iemand was en zijn beweegreden was voor iets. Eén van de dingen die mijn meester zei was: ‘Mensen die in de Gereformeerde gemeenten zitten, (een bepaalde kerkelijke stroming) stemmen altijd op SGP. En mensen die in de Hervormde kerk zitten, CDA. Ik was enorm verbaasd, en wist dat mijn Hervormde vader altijd SGP had gestemd. Waarom vroeg die man niet gewoon aan mij wat mijn vader stemde?

Datzelfde jaar, had ik regelmatig een nieuw vriendje. Elf, twaalf jaar oud was ik. Moest naar een nieuwe school, kreeg een nieuwe omgeving, en steeds opnieuw werd er verkering gevraagd. Razend interessant natuurlijk. Er werd geen handje gegeven, geen kus, geen bezoekje thuis gebracht of andere afspraakjes gemaakt. Verkering was alleen voor op school. Twee jongens dachten hier anders over en kwamen mij thuis opzoeken. Met hun skelter reden ze vlak voor onze deur en begonnen naar ons huis te roepen: ‘Hoer, slet, stoephoer!’ ‘Ma, wat is een stoephoer?’ vroeg ik De meesten termen kende ik niet eens, maar ik werd door een paar leeftijd genootjes geplaatst in het hokje van dit beroep. Diepe schaamte vervulde mijn hart.

De jongens keken naar wat ze van buiten zagen. Een stoer meisje dat steeds verkering had met een andere jongen. Ze vonden dat ik dan de naam ‘hoer’ moest krijgen. Mijn onzekere hart hadden ze nooit gezien.

Dit is een voorbeeld van de buitenkant zien. Of de situatie op een natuurlijke manier bekijken.

Samuël, een profeet van God had geleerd te luisteren naar de stem van God. Om bovennatuurlijk te leven, en toch kwamen er natuurlijke gedachten in hem boven.

Op een dag had God, laten weten aan Samuël dat er een nieuwe koning gezalfd moest worden. God zei: ‘Ga naar Bethlehem en daar zal ik hem aanwijzen. Samuël werd bang en vroeg: ‘Dat kan ik toch niet zomaar doen? Dan vermoordt Saul (de oude koning) mij. God zei: ‘Zeg dat je komt offeren voor Mij en nodig daarbij ook Isaï uit en ik zal je laten weten wie ik heb uitgekozen heb om koning te worden. Dit gebeurde en op een bepaald moment ziet Samuël één van de zonen die Eliab heet. ‘Dit is de zoon die de Heer uitgekozen heeft’ dacht hij. (Een natuurlijke gedachte) Maar de Heer sprak tegen Samuël: ‘Let niet op zijn uiterlijk. Kijk niet hoe groot hij is. Ik heb hem niet uitgekozen. Wat je van buiten ziet, is niet belangrijk. Daar kijken mensen altijd het eerst naar, maar ik let erop hoe een mens van binnen is. (Ik zie in het bovennatuurlijke iets anders.)

Isaï stelde zeven zonen voor aan Samuël en niet één was het die God wilde aanwijzen. Samuël vroeg of Isaï misschien nog meer zonen had. ‘Ja,’ Zei Isaï ‘die heb ik wel dat is mijn jongste, die past op de schapen en de geiten.’ Toen deze zoon kwam, zei God: ‘Deze heb Ik uitgekozen om koning te zijn.‘ David werd gezalfd en vanaf dat moment was de Geest van de Heer in David. (1 Samuël 16:1-13

Wat een les. We kunnen mensen bestempelen met woorden. We kunnen ze afschrijven. We kunnen ze plaatsen in een hokje zoals bij David: ‘David is goed genoeg om voor de geiten en schapen te zorgen.’ Maar de Heer zag zijn hart.

Jezus liet ook een kant zien van een buiten en een binnenkant. Wanneer we ons zelf beter voordoen dan we zijn. Beetje oppoetsen voor de buitenkant. We kunnen dan een mooie buitenkant zien. Ook dan ziet God niet wat voor ogen is, maar kent het hart.

Hij zei: ‘Wetsleraren en farizeeën, wat zijn jullie schijnheilig! Jullie lijken op een graf met mooie witte steen aan de buitenkant, maar alles wat in dat graf ligt, is onrein: de botten van de doden. Zo is het ook met jullie. Aan de buitenkant lijken jullie op eerlijke mensen, maar van binnen zijn jullie schijnheilig en slecht. Daarom zullen jullie gestraft worden.’ (Mattheüs 23 :27-28) Van buiten leek alles prachtig. Aan alle regels houden jullie je, van buiten. Maar de belangrijkste regel wordt vergeten: ‘ Eerlijkheid, liefde en trouw. (Mattheüs 23:23)

De mens ziet wat voor ogen is, en de Heer ziet je hart.

Gebed: ‘Heer, leer me te zien, wat U ziet. Geef mij Uw ogen, en oren. Leer me mijn oordeel af te leggen. Zodat mensen niet verder zullen beschadigen, maar genezing vinden door Uw woord. Door woorden van leven die U over ze spreekt. Leer me niet naar de buitenkant te kijken, maar het hart te zien.. Dank U wel Heer dat U mijn hart kent, het vormt en bijschaaft naar Uw wil. Haal alles wat er niet hoort maar weg voor Uw glorie. Amen.