Twee mannen met een enkelband…

We waren op de straat met een missie.
‘Missie Amsterdam’ heette het.
Een week lang gingen we iedere dag de straat op met een groep mensen die allemaal het evangelie vertelden en mensen naar de Heer konden leiden.

Op Woensdag kwam ik een man tegen die nogal gehaast naar de Metro liep.
‘Meneer,’ begon ik, ‘heeft iemand u al verteld dat God van u houdt?’

‘Ja, zeker!’ Was Zijn antwoord. Ik kom net uit de bajes en heb daar ook een bijbel gekregen. Een bajes bijbel! Ik grinnikte wat in mijzelf. Vroeger zou ik niet geloofd hebben, maar laatst had een bewoner van het Leger des Heils me dit laten zien.

Ik ging verder met de vraag of hij wist wat zijn bestemming zou zijn na dit leven. Dat wist hij niet. ‘Maar mevrouw, ik heb echt enorme haast,’ en hij liet zijn fysieke enkelband zien. ‘Wanneer ik niet op tijd weer thuis ben, moet ik terug de cel in en dat wil ik niet.’ ‘Dat begrijp ik, ‘zei ik. ‘Maar het is belangrijk dat u Jezus aanneemt in uw leven. Zullen we dat samen doen?’ Dat wilde hij wel. En samen rennend naar de metro baden we het gebed. ‘Heere Jezus, kom in mijn hart, vergeeft u mijn zonden… En verder.’ Blij vervolgde hij zijn weg.

De volgende dag liep ik alleen. Op een donkere plek bij de ondergrondse kwam ik twee mannen tegen. De ene man, met een zonnebril half op zijn neus, gouden tanden, goud om zijn nek en met zijn driekwart broek op half 6, begon te vertellen hoe hij vroeger God wel had gezocht, maar vooral voor zijn eigen belangen. Hij had een vrouw gevraagd aan God, en nadat hij die had gekregen, had hij God verlaten.

Daar had hij spijt van, maar hij wist niet hoe terug te komen. En was de wereld in gegaan, met alle gevolgen. ‘Ik heb een hoop fouten gemaakt mevrouw en ben zelfs daardoor mijn vrouw kwijt geraakt.’
Ik vertelde hoe dit kon. Dat hij één gebed verwijderd was van God.
Hij bad het gebed met mij mee en begon te lachen en riep:’ Mevrouw! Dit is heel apart. Ik krijg kippenvel van mijn voeten naar de rest van mijn lichaam en ‘iets’ liet me los bij mijn enkels.’ Wauw, ‘iets’ liet hem los!

De ene dag had iemand een fysieke enkelband en de andere dag iemand een geestelijke.

De Heer herinnerde me aan wat staat in Jesaja 42:6-8

Ík, de HEERE, heb U geroepen in gerechtigheid,
Ik zal U bij Uw hand grijpen,
Ik zal U beschermen en Ik zal U stellen
tot een verbond voor het volk, tot een licht voor de heidenvolken,
om blinde ogen te openen,

om gevangenen uit de kerker te leiden,
uit de gevangenis wie in duisternis zitten.

Ik ben de HEERE – dat is Mijn Naam;
Mijn eer zal Ik aan geen ander geven,
evenmin Mijn lof aan de afgodsbeelden.

Glorie aan God! Hij is degene die mensen vrij zet.!
Hij brengt mensen thuis.

Wanneer de Heer de route aangeeft..

Soms kan ik zo stug een route volgen die ik zelf had bedacht.

Iedere dag wanneer ik een wandeling maak en ondertussen met de Heer kan praten, bepaal ik meestal zelf mijn route en vraag niet eens wat de Heer wil. Deze dag was anders en ik vroeg echt de Heer om mijn route aan te wijzen.

Ik sloeg rechtsaf en toen links. Toen een doodlopend weggetje, wat ik zelf niet zou kiezen. Daar was een meneer, die net zijn peukie buiten ging roken.

‘Goedemorgen meneer, even een peukie buiten?’ begon ik een gesprekje.. ‘Ja, binnen mag niet.’ Lachte hij.

‘Heeft iemand u weleens verteld dat God van u houdt en een plan heeft voor uw leven?’

Meteen vertrok zijn gezicht en hij kreeg tranen in zijn ogen. ‘ Ik geloof dat niet mevrouw. Jaren terug had ik het erg moeilijk. Ik zat zo enorm diep in de put, en ik heb het naar God uitgeroepen, maar Hij deed niks. Helemaal niks! Maar de dokter wel. De dokter kwam drie keer per dag bij mij om me te helpen.

‘Dat was geweldig. Dankzij hem ben ik toen er weer bovenop gekomen. Mooi he!’ Zijn gezicht klaarde op.

Ik begon hem een verhaal te vertellen dat in me boven kwam…

Er was een man.

De man was aan het varen, en er was een lek in zijn boot. Er gutste water in. Met alle macht probeerde hij het buiten te houden. Hij begon het uit te roepen naar God. ‘God!! Help me!!’

Er kwam een andere boot aanvaren. De bemanning vroeg of ze hem konden helpen.

Maar de man weigerde. Hij zei: ‘Nee, God gaat mij redden!’

Hij tobde lekker verder en er kwam een volgende boot met opnieuw het aanbod om te helpen.

Tot drie keer toe weigerde hij. Toen verdronk hij en vroeg aan God, ‘Waarom heeft U mij niet geholpen toen ik het vroeg?’ De Heer antwoorde: ‘Drie keer zond ik een boot om jou te helpen, maar je weigerde het.’

De ogen van meneer begonnen te glimmen van tranen.

‘Zou de dokter die u toen geholpen heeft, misschien door God zijn gezonden meneer?’ Vroeg ik. Hij lachte en erkende dat dit wel zou kunnen.

Ineens veranderde zijn beeld op God. God was vanaf die dag niet meer de ‘dove’ God die niet antwoordde. Maar God werd de God die zorgde voor mensen en ook voor deze meneer. Een God die hoorde.

Toen gaf hij zijn leven over aan die God. Die niet alleen Zijn eniggeboren Zoon gezonden had, als redding, maar ook de dokter zond, op het moment dat meneer het zo hard nodig had.


Halleluja!

Ik heb de Heere lief, want de Hij hoort mijn stem, mijn smeekbeden. Want Hij neigt Zijn oor tot mij. Daarom zal ik Hem al mijn dagen aanroepen. Psalm 116:1-2

Wanneer we bereid zijn de routes te bewandelen die God heeft bedacht, worden ze zoveel leuker. God van ver, kwam ineens heel dichtbij.

Ze verbergt zich!

“Soms heb ik van die heerlijke mijmer momentjes in de zon. Dan sluit ik mijn ogen en geniet ik van de warme stralen. Koffie erbij en ik vergeet even alles om me heen en begin een beetje te mijmeren.”

Ik denk vandaag aan een vrouw. Ze was nog jong, net in de twintig denk ik. We waren weer een dag op straat om het goede nieuws te vertellen aan mensen. En ik zag haar al van ver zitten op een trappetje in Amsterdam. De Heer sprak in mijn hart ‘Ze verbergt zich.’

Ik schrok een beetje. ‘Oh, ze verbergt zich.’ En ik herhaalde dit aan mijn man.

Laten we even bij haar gaan kijken en haar vertellen dat God van haar houdt en een plan heeft voor haar leven.

‘Mevrouw, klopt het dat u zich verbergt?’ Meteen begon ze te huilen. Ik ging verder zonder in te gaan op haar tranen. ‘En weet u dat God van u houdt en een plan heeft met uw leven?’ Na een wat langer gesprek besloot ze de Heer Jezus, de Heer van haar leven te maken. Toen pas vroeg ik haar waarom ze moest huilen. ‘Wat raakt u zo mevrouw?’

Ze begon te vertellen: Haar moeder had gehoord dat ze ziek was. En volgens de artsen was er weinig aan te doen. Ze was veranderd van een liefdevolle, zorgende moeder, naar een moeder die stug was en alleen nog maar op bed kon liggen.

‘Ik voel me vaak zo alleen.’ Ze huilde hart. ‘Maar vanmorgen heb ik het uitgeroepen naar God, ‘ ging ze verder. ‘Ik heb Hem gevraagd, of Hij me alstublieft wilde laten weten of Hij bestaat, en nu staan jullie hier met deze boodschap dat Hij me kent en van me houdt, en een plan heeft met mijn leven.’

Halleluja!! Hoe goed is God.

God kent je door en door.

HEERE, U doorgrondt en kent mij. Ú kent mijn zitten en mijn opstaan, U begrijpt van verre mijn gedachten. U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen, U bent met al mijn wegen vertrouwd. Al is er nog geen woord op mijn tong, zie, HEERE, U weet het alles. U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij. Dit kennen – het is mij te wonderlijk, te hoog, ik kan er niet bij. Psalm 139:1-6

Mensen wachten op het goede nieuws.?

Zou jij iemand een miljoen willen geven? 
Zie je dat gezicht dan al voor je? 
Stralend van oor tot oor. 

Weet je, die miljoen gaat gewoon weer op. 
En zal een nog grotere leegte achter laten dan  er al was. 

We mogen mensen veel beter nieuws vertellen. Redding door Jezus Christus. 

Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God, en worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. Romeinen 3:23‭-‬24 HSV

We hebben allen gezondigd en missen hierdoor de heerlijkheid van God. Maar nu het goede nieuws… 
God verzoende zich met de wereld door Jezus Christus.

God was het namelijk Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende, en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd. 2 Korinthe 5:19 HSV

Ik wil jou dit vertellen.
En roep op dit met mij te vertellen aan iedereen. 

Want ik schaam mij niet voor het Evangelie van Christus, want het is een kracht van God tot zaligheid voor ieder die gelooft, eerst voor de Jood, en ook voor de Griek.

Dit is niet een tijdelijk ding. Maar voor altijd. 

Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden. Want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot zaligheid. Want de Schrift zegt: Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden. Romeinen 10:9‭-‬11 HSV

100% genade

Genade aannemen is voor ons vaak moeilijk. Het liefst doen we iets terug.

Jaren geleden hadden we een klant. Zijn winkel brandde op een dag volledig af. Nadat de schade was opgeruimd en een nieuw pand werd gebouwd, kwam de vraag of we weer wilde komen leveren.

Samen overlegden we wat te doen. De vraag om korting zou gaan komen. Wat zullen we doen als die vraag komt? De normale korting die deze klant kreeg was 10%.

We kregen het volgende op ons hart. De klant zou of de hele bestelling gratis krijgen. Of hij zou de normale 10% krijgen. Hij mocht zelf kiezen.

Een spannend moment ook wel voor ons. We hadden een klein bedrijfje en konden het geld goed gebruiken. Hoe groot zou die order wel niet worden?

‘Meneer van Walsem, u begrijpt dat we een moeilijke tijd achter de rug hebben.’ begon de zoon van de eigenaar. ‘We willen u dan ook vragen om een steentje bij te dragen.’ Mijn man zei dat we daar al over nagedacht hadden en bood de 10% of de 100% aan. De man kreeg tranen in zijn ogen en vertelde dat niemand dit nog had aangeboden.

Hij zou het allemaal met zijn vader gaan bespreken. En er op terug komen.

Die week belde de heer van het bedrijf. Een statige man die altijd in zijn rol als onderhandelaar was. Een echt zaken man. Altijd netjes in pak, vaak met hoed op.

‘Meneer van Walsem, u stelt ons voor een dilemma,’ begon hij. ‘U begrijpt dat we dit erg moeilijk vinden. Voor nu heeft de verzekering alles netjes gedekt en hebben we het niet nodig, maar voor de toekomst weten we het niet. Maar kunnen we het niet 50/50 doen? Dan doet u wat en ik.’ Dit hadden we al verwacht. ‘Maar mijn man antwoorde.. Nee, meneer dat kan niet. Het is of 10% zoals normaal of 100% en u mag kiezen.’

De man zei: ‘ Dan kan ik niet anders zeggen dan dat de 10% genoeg is.’

Wauw! Wat een diepe les voor ons over genade.

God heeft 100% genade voor ons.

Kunnen we dat aannemen?