Iedere keer dook hij weer op…

Soms gaan we samen de straat op en soms alleen.

Deze dag was ik samen met mijn man de straat op, maar die was al een tijdje uit beeld.

Geen probleem, want we vinden elkaar later wel weer en zijn dan dubbel effectief.

Een grote groep jongens sprak ik aan. Ze jouwde me uit en lachte spottend om wat ik vertelde. Een jongen leek de hele tijd ongeïnteresseerd op zijn telefoon te kijken en keek me niet een keer aan, maar hij spotte ook niet mee.

Toen ik ze allemaal begon te zegenen, keek hij me een keer aan.

En toen ik vroeg wie de Heer ook wilde uitnodigen in zijn leven, lachten er zeven hard, maar hij begon me na te bidden. Naar beneden kijkend, alsof hij zich schaamde.

Achter deze groep op een trappetje zat een man. Hij keek en luisterde mee met het gesprek, maar toch had ik niet het idee dat ik naar hem toe moest gaan.

Ik liep de stad door en sprak veel mensen aan.

En iedere keer opnieuw dook de man weer op.

Alsof hij me volgde.

‘Heer, raak die man aan met Uw liefde.’ Bad ik.

Hij glimlachte als ik naar hem keek. Het zou me vroeger een ongemakkelijk gevoel hebben bezorgd, maar ik ervaarde enorme vrede. Waarom ik de man niet meteen aansprak kan ik niet uitleggen.

Nadat ik hem ongeveer de 5e keer weer ergens naast me zag, dacht ik.

Oké, nu is het klaar. Nu ga ik die man het evangelie vertellen.

‘Meneer, u volgt mij hé!’ begon ik. ‘Ja, dat klopt,’ was zijn antwoord.

‘U weet al wat ik te vertellen heb nu toch? Want u heeft toch geluisterd naar wat ik vertelde?’

‘Ook dat klopt.’ ‘Weet u mevrouw, mijn zus zegt dat God alleen maar kwaad op mij is door de zonden die ik doe. Dat Hij niets meer met mij te maken zou willen hebben. En dat vind ik moeilijk en het stoot me af. Het lijkt wel of mijn zus zelf een hekel aan mij heeft. En hij begon te vertellen welke zonden het waren. Ik ervaar nooit liefde bij haar als ze met me praat hierover. Denkt u ook dat God mij haat mevrouw?’

Wow, wat een diepte bij deze man. Een diepe nood en gevoel van veroordeling. ‘Meneer, God zegt dingen over zonden. Bijvoorbeeld dat het loon, of het gevolg van de zonden de dood is.’ Er zit dus een gevolg aan.

Maar Jezus kwam niet in de wereld om u te veroordelen, maar om te redden.

En als iemand Mijn woorden hoort en niet gelooft, veroordeel Ik hem niet,  want Ik ben niet gekomen om de wereld te veroordelen, maar om de wereld zalig te maken. Johannus 12:47

‘Mevrouw, u straalde liefde uit en daarom wilde ik alles horen wat u te zeggen had.’

‘Dat ben ik niet hoor meneer, dat is de liefde van Jezus.’ Hij is het die u zo liefheeft, Hij wil u niet naar de dood, maar naar het leven hebben.

Kies wie u gaat dienen. Uzelf met de zonden, of de Heere Jezus, die gestorven is voor die zonden, en u daarvan redt?

Hij koos de Redder die dag.

Zijn gezicht begon te stralen. Van afgeschreven naar aangenomen.

God is zo liefdevol. Hij is de WEG, de Waarheid en het Leven.

Hij schreeuwde, ‘I have a bad spirit’

Nog regelmatig denk ik terug aan die dag in een stad.

Nog niet vaak waren mijn man en ik de straat op geweest voor het evangelie.

Met weinig ervaring, maar een hart voor de zielen waren we op de straat.

Even was mijn man van mij weggelopen toen ik werd opgeschrikt door een man die enorm tekeerging in het engels tegen iedereen. Hij schreeuwde, schold en vloekte, waarna de klodders tuf om je oren vlogen.

Ik ervaarde vrede in mijn hart en ging naast zijn vrouw op het bankje zitten.

Ze zag er zo gebroken uit. En ik vroeg haar of ze wist dat God van haar houdt.

Meteen begon ze te huilen.

Ondertussen zagen we haar man zijn shirt kapot scheuren en zijn schoenen een heel eind weggooien.

‘Heb je het over God?’ schreeuwde hij. ‘God doet niks, ik heb super veel last van een kwade geest, en kom er maar niet vanaf.’ Toen drukte hij de sigaret uit op zijn arm.

De vrouw huilde door en smeekte ‘iets’ te doen. Ik ging verder met het evangelie, en ze nam het aan.

Ze had haar baby moeten afstaan, omdat ze door het gedrag van haar man, hun huis waren verloren en hun werk. En nu dus ook hun kindje. Hartverscheurend.

De man smeekte me. ‘Help me please! I have a bad spirit.’

Man man kwam terug en ik vertelde wat er was gebeurd en dat de man bevrijding nodig had en daarom smeekte.

Dus wij begonnen met hem te praten, maar hij zei dat we niet sterk genoeg waren. Wij moesten met vijf mensen komen, dan waren we sterker dan die geest in hem. Onervaren als we waren, geloofden we het en belde een bevriende broer.

Die begon te lachen en bevrijdde hem, waarna de man hart begon te roepen..

‘ I’m free now, i’m free now!!

Halleluja! De man was vrij.

1 Johannes 4:4 HSV

Lieve kinderen, u bent uit God en u hebt hen overwonnen, want Hij Die in u is, is groter dan hij die in de wereld is.

Zijn vrouw had slangen in haar oren. Oorbel slangen. Ik keek ernaar. Normaal zeg ik er niet gauw wat van, nu wel.

‘U heeft slangen in uw oren. Niet van God.’ zei ik. ‘Ik weet het, was haar antwoord, maar heb niks anders.’

We praten nog een poosje door, over God zoeken en Zijn gerechtigheid. En ineens haalde ze haar oorbellen eruit, en gooide ze in het water.

Vrij.

Johannes 8:36 HSV

Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.

Beide waren vrij.

We gaven ze geld, om nieuwe kleding te kopen en nieuwe oorbellen.

Zodat ze echt nieuw konden beginnen.

Jakobus 2:16-17 HSV

en iemand van u zou tegen hen zeggen: Ga heen in vrede, word warm en word verzadigd, en u zou hun niet geven wat het lichaam nodig heeft, wat voor nut heeft dat dan?

Zo is ook het geloof als het geen werken heeft, in zichzelf dood.

Ben je bereid voor die ene te gaan?

Al een paar jaar wilde ik aan de bak voor de Heer.

Ik had een verlangen om nuttig te zijn voor Zijn Koninkrijk.

Soms is je man of je vrouw daar nog niet aan toe. Of leent je situatie er niet voor om dingen buiten de deur dingen te doen en ligt onze eerste taak altijd thuis.

Verzorgen in het kleine wat de Heer ons al heeft toevertrouwd. Je gezin of misschien al iets breder, je bedrijf.

Wanneer we trouw zijn in het kleine, kan ons meer worden toevertrouwd.

Lees Matthëus 25 maar eens helemaal. Vers 14b zegt Jezus dit: ‘Over weinig bent u trouw geweest, over veel zal ik u aanstellen; ga in, in de vreugde van uw heer.’

Op een dag kwam er in mijn gedachten om eens vacatures gaan bekijken van een maatschappelijke instelling. En ja hoor een half uurtje van ons huis vandaan was een kookvacature. Je kon dan koken voor bewoners en met ze eten. Een mooie kans voor het evangelie dacht ik. Ik overlegde dit met mijn man, en hij zei: ‘Ga er maar heen.’ Halleluja, blijkbaar was de tijd nu rijp hiervoor. En ik belde naar de instantie.

Ik mocht langskomen voor een gesprek. Zenuwachtig ging op weg, omdat ik wist dat dit buiten mijn comfort zou zijn. Mensen die aan de rand van de samenleving stonden, doordat ze dakloos waren of verslaafd of vaak beide.

Na een gezellig gesprek met een mevrouw vertrok ik naar huis. Ik was bang. Enorme angst overviel me in de auto. ‘Oh, nee Heer, zei ik hardop. Dit is niks voor mij, ik ga dit niet doen.’

Het hele verhaal vertelde ik mijn man. Hoe leuk het gesprek was, maar ik zoveel angst had voor de omgeving en eigenlijk ook voor de mensen.’

‘Oké’, zei mijn man, jij kan dit wel.’

Waarop mijn antwoord was:

‘Blij dat je in me gelooft, maar ik denk het niet.’

De volgende dag belde de aardige mevrouw mij om te overleggen. Zij zou erover nadenken en ik ook. ‘En?’ Vroeg ze. ‘Wat denk je?’ Ik vertelde haar dat ik het echt niet zag zitten. Hoe de angst me had overvallen en dat ik niet dacht daar geschikt voor te zijn. Ik hield er echt niet van om zo kwetsbaar over te komen, maar wist ook dat ik binnen twee weken door de mand zou vallen als ik het niet zou vertellen, en ik maar beter gewoon eerlijk kon zijn over dat ik niet geschikt was.

Ze begon wat vragen te stellen en zei uiteindelijk.’ Nou, ik denk dat jij het wel kan, dat komt goed!’ Mijn mond viel haast open van verbazing.

Omdat er twee mensen in geloofden, gaf ik het een kans. De Heer was altijd met me, maar in die tijd besefte ik dat minder nog.

Om de week op dinsdag kookte ik en liep met iemand anders mee. Ik deed de boodschappen, reed ernaar toe en kookte het eten.

Er zouden ongeveer 10- 15 mensen komen eten. De moeite waard vond ik.

Toch kwamen er soms maar 2-5 mensen. En ik begon te klagen tegen de Heer. ‘Heer, vindt U niet dat ik iets beters te doen heb? Ik ben al vaak druk, nu kom ik hier en zijn er vaak maar zo weinig mensen. Ze beloven vaak te komen, maar komen dan niet. Moet ik echt al die moeite en tijd nemen voor dit?’

De Heer sprak heel duidelijk tot mijn hart. ‘Ben jij bereid om voor die ene te gaan? Ben je bereid om alles te doen voor alleen die ene?’

Ik was bereid voor die ene te gaan, want al was ik alleen voor jou gestorven, dan had Ik dat gedaan.’

BAM! De woorden maakten me zo beschaamd. Het liefst had ik ze teruggenomen.

De Heer, die voor mij Zijn hele leven had afgelegd, die Zijn rug had kapot laten slaan, was afgedaald van de hemel naar de aarde, in alles een dienaar was geweest als voorbeeld, de Meester zelf die mij door dit alles had gered van de hel, wees me terecht.

‘O, Heer vergeef me,’ bad ik ‘En ja, Heer ik ben bereid om te gaan voor die ene. De moeite te doen voor die ene.’

Ook als ze liegen of lelijk doen. Leer meer Heer, om trouw te zijn zoals U trouw bent.

Want..

Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw. Hij kan Zichzelf niet verloochenen.

2 Tim. 2:13

Erna begon het te groeien.. er kwam vertrouwen van de mensen naar mij. Er kwamen verhalen en getuigenissen die ik nooit meer zal vergeten.

Mevrouw, Jezus is hier niet hoor!

Er was een aanval geweest vanuit verschillende hoeken over mij als persoon.
Het had wat met me gedaan.
Zoveel zelfs dat ik dacht de straat niet meer op te willen gaan.
Wat zijn we als mensen soms goed in elkaar afbreken in plaats van op te bouwen.
Wat de reden was van de afbraak weet ik niet.
Het bemoedigde me uiteindelijk. De boze deed er alles aan om me thuis te houden. Om mensen niet het goede nieuws te laten vertellen.
Onze voorganger zou zeggen.. ‘Stook het vuur op en ga juist door.’


Handelingen 20:24 HSV
Maar ik maak mij nergens zorgen over, en ook acht ik mijn leven niet kostbaar voor mijzelf, opdat ik mijn loop met blijdschap mag volbrengen, evenals de bediening die ik van de Heere Jezus ontvangen heb om te getuigen van het Evangelie van Gods genade.

Dat is wat ik wil doen, net als Paulus. Mijn leven niet kostbaar achten voor mijzelf en met blijdschap volbrengen, alles wat God wil.

Ik besloot een paar dagen naar Amsterdam te gaan om daar de hele dag op straat het evangelie te vertellen.
Een man sprak ik aan, en die begon vreselijk tekeer te gaan. Hij wenste God allemaal ziekten toe en was woest, en ik besloot door te lopen en wenste hem verder een fijne dag toe.

De volgende dag kreeg ik het op mijn hart om op de wallen het evangelie te vertellen. Ik ga daar normaal nooit heen. Ik ervaarde een urgentie op mijn hart en ging. Hardop sprak ik uit tegen de Heer, ‘Heer, ik zie het niet zitten daarheen te gaan, en wil niet langer dan twee uur daar zijn.’

Duisternis ervaarde ik daar. Mannen die bij vrouwen de deur door gaan. Zouden ze getrouwd zijn? Eenzaam moeten ze zijn in elk geval.
Als ze Jezus toch zouden leren kennen! Dan zou dit niet meer nodig zijn. Dan zou hun hart vervuld worden met Zijn liefde… allerlei gedachten gaan door me heen.

Ineens daar vanaf de overkant van de straat een man die naar mij roept! ‘Hé, Jezus is hier niet hoor.’ Het blijkt dezelfde man te zijn, die de dag ervoor zo enorm tekeerging. Ik grinnik in mijzelf. En aan het eind van de straat roept hij: ‘O, ja en Gods zegen!’ Hoe bijzonder! De man die zo vervloekend sprak, sprak de zegen uit!

Ik wens jou ook Gods zegen vandaag.

Af en toe schrijf ik dit soort getuigenissen.
Dit heb ik gebundeld in een boekje.
Als jij dit boekje wil ontvangen, stuur dan even je adres.
Zegen voor jou.

Twee mannen uit Engeland die het gebed van redding hebben gebeden.

Twee jongens renden achter ons aan.

Samen met een vriendin had ik afgesproken in een wegrestaurant in het midden van het land om even bij te kletsen.
We vertelden elkaar over de grote dingen die God gedaan had in ons leven.

Ze vertelde hoe ze moslima was geweest en iemand haar had aangesproken op de straat om het evangelie met haar te delen.
Hoe ze vanaf dat moment nooit meer dezelfde was.

Ik vertelde hoe iemand van een diepvriesbedrijf die bij ons aan de deur kwam, mij het evangelie had verteld.
Hoe het me geboeid had en enorm geïrriteerd. Het liefst had ik de persoon nooit meer gezien. ‘Want’, zo zei ik. ‘Wij denken daar heel anders over.’

Een uitspraak die ik nu ook regelmatig terug hoor.
Ik kwam uit de kerk, maar had nog nooit gehoord dat er een God was die van ons houdt. Dat Hij kwam om te redden wat verloren is.
Ik had geleerd dat we geboren waren als brandhout voor de hel. Dat er maar één in een huis en één in een stad gered kon worden.
Hierdoor voelde ik me vaak wanhopig. ‘Waar leef ik dan voor?’

Bij ons beiden begon het leven met God, doordat er iemand was uitgestapt om het evangelie te vertellen.

Daar onder het kletsen liep er een jongen voorbij, en ik zei: ‘He jongen, heeft iemand je weleens verteld dat God van jou houdt en een plan heeft voor je leven?’
‘Ja… op zich wel’, zei hij. Nadat we verder het evangelie hadden verteld en hij vertelde moslim te zijn en er verder niets mee te willen, ging hij weer verder.

We hadden het evangelie gezaaid.

Veel mensen willen wel het hele harnas van de wapenrusting. (Het schild van geloof, het borstpantser van de gerechtigheid, helm van het heil, zwaard van het woord.) Maar trekken nooit de schoenen aan voor de bereidheid van het evangelie.

En de voeten geschoeid met bereidheid van het Evangelie van de vrede.
(Efeze 6:15)

‘Wanneer de mensen die ons destijds hadden aangesproken, die schoenen niet hadden gedragen, waar waren wij dan nu geweest?’

Na een heerlijke avond samen waar we ons hart konden delen over de grote daden van God, liepen we richting uitgang.

Ineens werden we geroepen; ‘Mevrouwen, mevrouwen! We hebben net gehoord van onze vriend dat u iets heeft verteld over de Bijbel en wij willen dit graag horen.’ Twee jonge knullen stonden voor ons. Een jaar of 20 waren ze schat ik.
Even later een derde jongen erbij. Wow! Ze kwamen zelf ernaar vragen.
En we begonnen uitgebreid het evangelie te vertellen.

Twee van de drie jongens wilden dit aannemen en besloten met ons te bidden. En gaven hun leven over aan Jezus. De derde wilde er nog over denken.
Halleluja! God is zo goed. We hadden gezaaid in een jongen en hierdoor kwamen er twee andere jongens tot geloof in Jezus.

Waar zou jij staan als het jou nooit was verteld?
Heb jij de schoenen aan en ben je bereid het evangelie van de Vrede te delen?