Vijf weken achter elkaar was ik achter elkaar door gegaan, zonder rustmoment. Altijd weer een goede reden om niet te gaan zitten en door te rennen. Ik stond al langer onder grotere druk en merkte dat ik moe was. Die zaterdag was ik vrij en keek er echt naar uit. Heerlijk even niet op de klok hoeven kijken.
‘Zullen we samen straks even een eind gaan lopen? Langs het water of in het bos?’ vroeg ik aan mijn man. ‘Even kijken of het lukt, want er kan deze middag een pakket worden bezorgd waar ik thuis voor moet zijn,’ was zijn antwoord.
Even later konden we toch gaan. We stapten de auto in en het begon te regenen. ‘Ik wil echt graag wandelen, maar niet in deze regen hoor,’ waarschuwde ik hem. We kwamen aan, ergens bij de Waal, parkeerden de auto en het werd droog. De zon begon te schijnen en we wandelden, genietend van de prachtige omgeving.
We kletsten bij. Fijn en nodig. Toen kwam er een camper aanrijden. Een man van rond de 80 achter het stuur.
‘Ah, even naartoe hoor,’ zei ik, en ik tikte op zijn raam.
‘Meneer, heeft iemand weleens verteld dat God van u houdt en een geweldig plan voor uw leven heeft?’ begon ik. Na een poosje praten, vertelde hij dat hij zo alleen was omdat zijn vrouw overleden was. Hij nam de Heere Jezus aan. Hij was blij. Elke dag reed hij een uurtje naar deze plek en staarde hij over het water. Zijn leven, hoe lang of kort het ook nog zou zijn, was niet meer hetzelfde.
We liepen verder. Mijn hele lichaam stond onder stroom. Tranen sprongen in mijn ogen. Hier leef ik voor. Er zijn zoveel dingen die mooi zijn om te doen in het leven, maar hier leef ik voor. Voor die ene persoon die gaat stralen nadat hij het allerbeste evangelie heeft gehoord. Toen kwam de volgende oude man. De man wankelde wat. Hij liep zonder stok, maar wankelde wel. Zal ik hem wel aanspreken? ging er door mijn gedachten heen. Straks valt hij. Dan hou ik hem wel vast, grinnikte ik in mezelf. ‘Meneer,’ begon ik weer, ‘Heeft iemand u weleens verteld dat God van u houdt en een geweldig plan voor uw leven heeft?’
‘Ja hoor, ik zing elke zondag in de mis.’ ‘Weet u zeker waar u heengaat als u sterft?’ vroeg ik verder. Dat wist hij niet en hij nodigde Jezus uit in zijn hart. Hij lachte zijn gele, oude tanden bloot en zei: ‘Dit was mooi zeg!’
Halleluja!
Twee oude mannen op een middag. Regelmatig kunnen ze wat star reageren, maar deze mannen niet. Hun hart was open.
Prediker 12:1 (HSV)
Denk aan uw Schepper in de dagen van uw jeugd, voordat de kwade dagen komen en de jaren naderen waarvan u zult zeggen: Ik vind er geen vreugde in.