Geplaatst op

Een dag met een mooie wending

Het is een dag midden in “Coronatijd” Een enorm drukke dag hebben we net achter de rug. Manlief besluit uit te gaan puffen in een warm bad en ik heb me al een tijdje enorm geërgerd aan het onkruid tussen de stenen op ons pad. Het lijkt wel of het me meer opvalt wanneer ik druk ben. De druk in mijn hoofd is groot en ik heb dan behoefte aan rust, orde en netheid om mij heen. Dat onkruid verstoort het en ik besluit hier net voor het avondeten, (wat ik ook nog moet koken), iets aan te gaan doen. Gewapend met gifspuit loop ik over het pad om ieder potentieel onkruid met wortel en al uit te roeien.

Gewapend met gifspuit om ieder stukje onkruid te verdelgen.

Ik ben net een kwartier bezig als een man met een Belgisch accent het pad opkomt om nog een pallet met handel te lossen. De man heeft enorm behoefte aan een praatje en begint te praten. Ik sta ongeduldig te luisteren want ons pad moet nog aangepakt worden en de spuit is enorm zwaar op mijn niet al te grote rug.

Hij vertelt over hoe zwaar hij het leven vindt, hoe zijn vrouw hem verliet en hoe moeilijk hij het leven vindt. Hij heeft altijd hard gewerkt en was veel weg, daardoor verliet zijn vrouw hem. Ergens kan hij dat wel begrijpen, zegt hij. Toch is hierdoor diepe eenzaamheid ontstaan en heeft hij altijd het gevoel voor niemand goed genoeg te zijn. Ik zucht van binnen. En denk even ‘Pfff.. Hoe lang moet ik nog luisteren?’ En ik antwoord dan ook laconiek om er een beetje vanaf te zijn… ‘Nou, kan me voorstellen dat het moeilijk voor u is.’ Het lijkt een startschot voor het vervolg.. niet te stoppen. Ik klaag in mijzelf: ‘Heer U weet hoe druk ik ben. Laat die man alstublieft weggaan.’ De Heer spreekt tot mijn hart.. ‘Jij vroeg mij mensen op je pad om over Mij te vertellen.. ‘ ‘O, ja Heer dat wil ik.’ Meteen laat ik een beetje beschaamd de spuit van mijn rug zakken. Het liefst wil ik alles graag even op mijn tijd, maar de Heer heeft vaak een andere timing..

Nu mag de man echt vertellen. Over zijn kinderen die hij bijna niet meer ziet, over zijn nieuwe vriendin die hij nu ook niet kan zien omdat je in België alleen in je eigen woonplaats boodschappen mag doen en je dus niet een dorp verderop mag komen waar zijn vriendin woont. Eigenlijk twijfelt hij of ze hem wel echt als vriend wil. Het lijkt dat ze me totaal niet mist en dit voor haar wel een goede reden is me weinig te zien. ‘Een diepe eenzaamheid ervaar ik vaak.’ Mijn hart gaat open voor de man.

Dan komt er een moment dat ik hem mag vertellen over de liefde van God. Hoe de Schepper hem gewild heeft omdat Hij hem Zelf heeft gemaakt. Hoe er scheiding kwam tussen God en mensen en dat weer hersteld werd door Jezus Christus aan het kruis. Dat alleen Jezus zijn hart kan helen en het gat kan vullen wat in zijn hart is ontstaan.

Hij lacht en zegt katholiek te zijn opgevoed. Zeker heeft hij van Jezus gehoord. Verder gaat zijn verhaal en ik luister al moet het uren duren. Ik kijk ondertussen toch nog een keer stiekem naar mijn gifspuit en leg me erbij neer dat het morgen wordt of volgende week. Wat kan mij het schelen?

De man met shirt net boven zijn broek, waar zijn buik af en toe tussendoor gluurt, knapt zienderogen op. Dank U Heer dat ik gewoon mag luisteren. ‘Ik heb iets voor u. Het is een Bijbel.’ ‘Oh? En wat kost me dan dan?’ ‘Het kost u niets, het is een cadeau. Vindt u het erg dat hij tweedehands is?’ Dat vindt hij niet erg en ik loop richting de huisdeur om hem te halen. ‘Wel terug komen hoor’, roept hij me na.

Ik zoek Johannes 3:16 en lees het aan hem voor.

ik lees het aan hem voor.

Dan vertel ik dat het ook voor hem is, als hij dit wil. En ik moedig hem aan thuis te gaan lezen en God te zoeken. Want wie zoekt zal Hem vinden.

Hij lacht. ‘Ik ga het zeker doen en ik begin waar jij die bladwijzer tussen stopte. Dat was zeker bij de tekst die je voorlas?’

Hij gaat zijn weg met blijdschap en hoopt eens terug te komen en roept nog voor hij de wagen weer in stapt: ‘Het zou goed kunnen dat ik dan veranderd ben.’

‘Amen’ denk ik.. ‘Heer zorgt U voor de rest?’

Geplaatst op

Leven uit overvloed.

Een paar jaar geleden hoorde ik een mooi verhaal. Er was een man die een opdracht kreeg van één van de rijken der aarde. De rijke man was enorm blij en dankbaar voor hetgeen er voor hem gedaan was. Hij wilde de arbeider een cadeau geven. Hij zei: ‘Zeg maar wat je wil hebben en ik regel dat voor je.’ De arbeider dacht aan een golfclub. Aan een stick waar je het balletje mee weg kunt slaan. ‘Ja’, dacht hij ‘dat vraag ik.’ De rijke man ging het regelen. Na een paar weken niets te hebben gehoord, dacht de arbeider dat het niet meer zou komen. En ineens kwam er bericht.

Er was een eigendomsakte opgesteld voor een complete golfclub. Een clubhuis met velden. De rijke man keek vanuit een heel ander blikveld dan de ontvanger. De rijke dacht groot vanuit zijn rijkdom. De ontvanger kleiner vanuit zijn wereld.

Meten..

Meet je met de maat vanuit je kleine blikveld? Of vanuit het Koninkrijk van God waar overvloed is.

‘God heeft de macht u te overstelpen met al Zijn gaven, zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk.’ 2 Korintiërs 9:8

Bij God is er geen tekort, maar overvloed.

‘U zalft mijn hoofd, als bij een persoonlijke gast, mijn beker vloeit over van uw zegen!’ – Psalm 23:5 Niet net genoeg, maar de beker loopt over.

‘Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.’Lucas 6:38.

Wanneer je beker overvloeit.. Je dus intiem met de Heer (persoonlijke gast) bent, kun je vanuit Zijn rijkdom geven. ‘Hij heeft de macht u te overstelpen’ staat er. Genade is altijd meer dan we verdienen. Genade is groter dan we aankunnen.

Maar tegen jullie die luisteren, zeg Ik: ‘heb je vijanden lief, wees goed voor wie je haten, zegen hen die je vervloeken en bid voor degenen die je smaden. Slaat iemand je op de wang, bied hem dan ook de andere, en pakt iemand je jas af, weiger hem ook je hemd niet. Vraagt iemand je om iets, geef het, en pakt men iets van je af, vraag het dan niet terug. Behandel de mensen zoals je wilt dat ze jullie behandelen. Als jullie je vrienden liefhebben, is er dan reden tot dankbaarheid? Ook de zondaars hebben hun vrienden lief. En als jullie je weldoeners weldoen, is er dan reden tot dankbaarheid? Ook de zondaars doen dat. En als jullie lenen aan mensen van wie je iets terugverwacht, is er dan reden tot dankbaarheid? Ook zondaars lenen aan zondaars om op hun beurt hetzelfde te krijgen.‘

‘Nee, heb je vijanden lief, doe wel en leen uit, en verwacht daarvoor niets terug. Dan zal er een rijke beloning voor jullie zijn: je wordt kinderen van de Allerhoogste, want ook Hij is goed voor ondankbare en slechte mensen. Wees barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is. Werp je niet op als rechter, dan zullen jullie niet berecht worden. Veroordeel niet, dan zullen jullie niet veroordeeld worden. Spreek vrij, dan zullen jullie vrijgesproken worden. Geef, dan zal jullie gegeven worden. Een mooie maat, stevig aangedrukt, goed geschud en overvol zal je in de schoot geworpen worden. Want met de maat waarmee jullie meten, zul je gemeten worden.’ Lucas 6:27-38

gebed. ‘Heer leer mij dicht bij U te blijven, zodat mijn beker overvloeit en ik kan doen wat U vraagt. Dank U dat er bij U geen tekort is. Dat ik kan geven uit Uw rijkdom.’

Geplaatst op

Loslaten

Het loslaten van dingen die je vasthouden, is soms moeilijk. Stoer vertellen we anderen dat ze los moeten laten. Bijvoorbeeld, iemand kan niet vergeven, houdt de controle over alles en iedereen of leeft steeds in angst. ‘Laat gewoon los, joh.’ ‘Vergeef nu gewoon, dat vraagt de Bijbel.’ We voelen de last niet die de ander draagt en geven advies. Tot het moment dat we zelf ergens tegenaan lopen. Ineens belemmert het enorm je bewegingsvrijheid en voel je letterlijk een last op je schouders drukken.

Laat los en je zult losgelaten worden Lucas 6:37b

Jaren terug zei een vriend tegen mij: ‘Laat gewoon los, je moet geen controle proberen te houden. In de Bijbel staat: ‘Laat los en je zult losgelaten worden.’ ‘Oh ja’, was mijn antwoord, alsof ik het begreep. ‘Geen idee wat het betekent’, was mijn gedachte. Maar de angst dom over te komen, belemmerde mij te vragen hoe dit dan bedoeld werd.

Ineens begreep ik het laatst door een voorbeeld wat de Heer in mijn gedachte bracht. Een vriend van ons heeft twee huizen gehuurd. Eén ervan kan eigenlijk niet leeg staan. Wanneer het leeg zou staan, zou er grote kans zijn dat er zou worden ingebroken. Dit was de reden dat hij erin ging wonen. Zijn gezin woonde een paar dorpen verderop. Ik was verbijsterd toen ik het hoorde. ‘Man!, je materialen worden misschien niet gejat.. maar je gezinsleven is dat al. Gewoon gestolen!’

In onze buurt hoorden we ook veel over inbraken. Ineens pakte het mij en mijn man. Een bepaalde angst overviel ons. Het drukte op ons. Wat moesten we beter beveiligen en wat moest anders worden bewaakt? Het greep me letterlijk naar mijn keel en ik voelde een enorme stress. Mijn vrede was al gepikt en de onrust drukte op mijn schouders.

Ineens besefte ik dat ik iets had vast gepakt wat niet van mij was. Ik ben niet in staat om ons voor kwaaddoeners of inbrekers te behoeden. Alleen de Heer kan dat. We spraken erover met elkaar. Waarom voelen we stress? De Heer beschermt ons. ‘Ja’, zei onze jongste, ‘waar ben je bang voor? Mama zegt zelf altijd dat er duizenden engelen op ons pad staan.’

‘Heer, dank U dat U ons beveiligt. Dank U dat ik los kan laten en meteen losgelaten word. Dank U dat Uw juk zacht is en Uw last licht en dat U mij leert geen zorgen te maken.’

Laat los en je gevangenis gaat open

‘Werp al je zorgen op Hem (JEZUS), want Hij zorgt voor u. ‘ 1 Petrus 5:7

Geplaatst op

Perfectie..

Alles moet het liefst perfect. Huis op orde en dus spic en span. Zaak draait lekker, kinderen gaan goed, gedragen zich voorbeeldig! Leuke vriendinnen, die me altijd begrijpen. Manlief die me op handen draagt. Altijd een lach op mijn en zijn gezicht. Mijn haar zit goed, ook heel belangrijk! Zelfs als klein meisje toen mijn moeder mijn haar deed, mocht er niet één haartje scheef zitten. En niet te vergeten het eten moet lekker zijn en gezond. Eten ja.. daar ga ik uiteraard ook altijd goed mee om. Geen grammetje teveel suiker, niet te veel vet. Geen eetbuien meer. Gewoon perfect. Heerlijk perfect leven.. niks zit tegen. Een fantastische wereld lijkt me. Makkelijk ook. Geen gedoe. Geen vuiltje aan de lucht.

imperfect..

Het frustreert me wanneer ‘perfect’ niet lukt. Het moet dan beter. De volgende keer mag ik niet meer zo reageren, de volgende keer moet ik eerst nadenken voordat ik wat zeg, de volgende keer ga ik eerst in gesprek, de volgende keer weet ik dat ik geen stress hoef te voelen. De volgende keer zorg ik dat ik nog net voor de visite komt, de wc goed nagelopen heb, voordat er een vreemde naar toe gaat. Wat zullen ze wel niet denken met die druppel op de rand. De volgende keer zal ik meer invoelend zijn.

Enorm moe word ik soms van me zelf. Ik streef naar een perfecte wereld af en toe. Voor anderen ben ik milder dan voor mezelf. Zij mogen fouten maken, (al vind ik dat soms ook moeilijk) maar mijn eigen fouten straf ik af. Kom op Lies, denk je nu echt dat mensen dit van jou accepteren? Het had beter gekund! Teveel gegeten, nu op dieet. Lelijk gedaan tegen Piet mijn man, nu door het stof. Ik blijf soms 40 keer sorry zeggen om het goed te maken.

Een ander woord voor perfectie is volmaaktheid. Volmaakt zijn en leven in een volmaakte wereld, met volmaakte mensen om je heen. Geen rimpels in je gezicht, putten in je benen of spataderen. Altijd liefde en vrede. Zoiets als wat ik al beschreef.

In het paradijs was het zo. Perfect. Volmaakt. Alles mochten we eten. Heerschappij over de aarde hadden we. Kleding was niet nodig. Een perfecte temperatuur. Geurende bloemen, vrede. Heerlijk. Van één boom mochten we niet eten.. goed te doen zou je zeggen, kan niet mis gaan.. en zelfs dat ene ging mis. Eva gaf Adam en ze aten.. het ging mis.. daar waar het volmaakt was, werd het onvolmaakt. Waar we afhankelijk van God waren, zochten we naar onafhankelijk zijn. Ik kan het zelf wel, alleen. Ik heb God niet nodig en de ander al helemaal niet.

‘En hoe vaak struikelen we niet allemaal! Wie nooit struikelt in het spreken kan zich een volmaakt mens noemen, die in staat is om zelfs het hele lichaam in toom te houden.’ Jakobus 3:2 

Steeds opnieuw besef ik dat ik het bloed van de Heer Jezus nodig heb. Degene die volmaakt is, is mijn redding.

Zonder Jezus zijn we verloren, is onze volmaaktheid achtergebleven in het paradijs. In Jezus zijn we gered van de vloek.. ,leven we nog in een onvolmaakte wereld en zijn geborgen in de volmaakte Redder.

Zou jij gered willen worden?

‘Heer, leer me afhankelijk te zijn van U. Genadig te zijn. Dank U voor Uw genade. Dank U dat Uw Woord zuiver is en me beschermt. Amen.

Geplaatst op

Mag ik dan bij Jou?

Claudia de Breij schreef wat jaren geleden een mooi lied.. Mag ik dan bij jou?

Als de oorlog komt
En als ik dan moet schuilen
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt
Waar ik niet bij wil horen
Mag ik dan bij jou? Enz..

Een omhelzing, nooit gedacht dat ik dat zou gaan missen. Met de maatregelen van dit moment moeten veel mensen het missen, zeker als ze alleen zijn. We hebben het nodig. Het kan voelen als een troost, warmte, een aanmoediging, geborgenheid en begrip. Soms schieten woorden te kort en kan een omhelzing die woorden opvullen. Toen ik mijn hart sloot op mijn 14e, wilde ik ook geen knuffels meer. Schade had ik opgelopen, met woorden hield ik afstand. Grote mond, klein hartje. Dat kleine hartje beschermend met hand en tand. Prikkeldraad gespannen om mij heen, kom niet teveel in de buurt. Pijn gedaan door het leven.

In 2017 vertrekken we met een groep vrouwen naar Roemenië. Wat een hartelijke mensen. Overal krijgen we een knuffel. Spontaan gaat mijn hart open voor deze mensen en ik verander van afstandelijk naar iemand die een knuffel kan geven en ontvangen.. Thuis probeer ik het voort te zetten maar val toch weer wat terug in het oude patroon.

Ieder mens word blij van een knuffel

Wat me raakte was toen ik hoorde dat het te maken heeft met acceptatie. Wanneer we geen knuffels krijgen, kunnen we ons niet geaccepteerd voelen.

In Lucas staat een stukje dat de discipelen van Jezus niet wilden dat de kinderen bij Hem werden gebracht. Ouders wilden hun kinderen laten zegenen. ‘Nee joh.. ga eens weg bij Jezus.. daar heeft Hij echt geen tijd voor hoor.’ Moet je horen wat er gebeurt..

Marcus 10: 13-16 De mensen probeerden kinderen bij Hem [Jezus] te brengen om ze door Hem te laten aanraken, maar de leerlingen berispten hen. Toen Jezus dat zag, wond Hij Zich erover op en zei tegen hen: ‘Laat de kinderen bij Me komen, houd ze niet tegen, want het Koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het Koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan.’ Hij nam de kinderen in Zijn armen en zegende hen door hun de handen op te leggen.

Wauw! Hij zegende ze niet alleen, Hij neemt ze in Zijn armen! Jezus zegt niet.. ‘Word geleerd, zorg dat je alles weet, wees de beste’, maar Hij zegt.. ‘Word als een kind.. Dat kind (jij) zal Ik koesteren, beschermen en neem Ik in Mijn armen..’ Wanneer je je alleen voelt, door iedereen verlaten.. een tekort hebt aan contact.. Weet dat Jezus je wil omarmen.. en dat je kan vragen.. ‘Heer Jezus, mag ik dan bij U?’..