Claudia de Breij schreef wat jaren geleden een mooi lied.. Mag ik dan bij jou?
Als de oorlog komt
En als ik dan moet schuilen
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt
Waar ik niet bij wil horen
Mag ik dan bij jou? Enz..
Een omhelzing, nooit gedacht dat ik dat zou gaan missen. Met de maatregelen van dit moment moeten veel mensen het missen, zeker als ze alleen zijn. We hebben het nodig. Het kan voelen als een troost, warmte, een aanmoediging, geborgenheid en begrip. Soms schieten woorden te kort en kan een omhelzing die woorden opvullen. Toen ik mijn hart sloot op mijn 14e, wilde ik ook geen knuffels meer. Schade had ik opgelopen, met woorden hield ik afstand. Grote mond, klein hartje. Dat kleine hartje beschermend met hand en tand. Prikkeldraad gespannen om mij heen, kom niet teveel in de buurt. Pijn gedaan door het leven.
In 2017 vertrekken we met een groep vrouwen naar Roemenië. Wat een hartelijke mensen. Overal krijgen we een knuffel. Spontaan gaat mijn hart open voor deze mensen en ik verander van afstandelijk naar iemand die een knuffel kan geven en ontvangen.. Thuis probeer ik het voort te zetten maar val toch weer wat terug in het oude patroon.
Wat me raakte was toen ik hoorde dat het te maken heeft met acceptatie. Wanneer we geen knuffels krijgen, kunnen we ons niet geaccepteerd voelen.
In Lucas staat een stukje dat de discipelen van Jezus niet wilden dat de kinderen bij Hem werden gebracht. Ouders wilden hun kinderen laten zegenen. ‘Nee joh.. ga eens weg bij Jezus.. daar heeft Hij echt geen tijd voor hoor.’ Moet je horen wat er gebeurt..
Marcus 10: 13-16 De mensen probeerden kinderen bij Hem [Jezus] te brengen om ze door Hem te laten aanraken, maar de leerlingen berispten hen. Toen Jezus dat zag, wond Hij Zich erover op en zei tegen hen: ‘Laat de kinderen bij Me komen, houd ze niet tegen, want het Koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het Koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan.’ Hij nam de kinderen in Zijn armen en zegende hen door hun de handen op te leggen.
Wauw! Hij zegende ze niet alleen, Hij neemt ze in Zijn armen! Jezus zegt niet.. ‘Word geleerd, zorg dat je alles weet, wees de beste’, maar Hij zegt.. ‘Word als een kind.. Dat kind (jij) zal Ik koesteren, beschermen en neem Ik in Mijn armen..’ Wanneer je je alleen voelt, door iedereen verlaten.. een tekort hebt aan contact.. Weet dat Jezus je wil omarmen.. en dat je kan vragen.. ‘Heer Jezus, mag ik dan bij U?’..
Dat heeft voor mij ook zo veel betekend . Ik was ook niet zo van de knuffel , maar het voelt zo goed om elkaar eens goed vast te houden .
En het geloven als een kind , is echt een openbaring. Niet jij/Wij die moeten presteren . Nee komen als een kind en laten lijden door de geest . Super
Dank weer voor je woorden
Mooi Peter! Dank je voor jouw aandeel