Bemoedigende woorden?

‘Dood en leven zijn in de macht van de tong. Wie hem liefheeft zal de vrucht ervan eten.’ Spreuken 18:21

Woorden kunnen opbouwen en afbreken. Op iemand neerkijken of verhogen. Respect tonen of juist niet. Minachting zorgt voor leegte, waardeloosheid. Liefde houdt hoog en geeft respect, geeft waarde. Welke woorden spreken we uit? Brengen ze dood? Of leven?

Wat zaai jij op je werk, je school, je huwelijk, je gezin?

Ik wilde heel graag dat mijn man woorden van leven over mij sprak. Dat hij mij zou verhogen het liefst in het openbaar. Waarde gaf waar ik naar verlangde. Hoe een geweldige vrouw ik wel niet was enzo. Ik vroeg dit vaak door onvrede heen. Dat ging ongeveer zo. Een soort stoomlocomotief dendert door het huis en puft dat ze alles alleen moet doen en altijd de zorg voelt voor alles en iedereen. ‘Sjonge, als jij nu ook eens zag wat ik allemaal doe, welke ballen ik in de lucht moet houden.’ Dat zei ik niet altijd hardop, maar ik liep wel door het huis heen te stampen, af en toe gooide ik het voor zijn voeten. Piet vroeg soms: ‘Wat is er? En daar kwamen de verwijten. ‘Ik moet alles hier alleen doen en altijd dit en dat.. ‘ Onvrede verwijt en afbrekende woorden vlogen mijn mond uit in de hoop hem ertoe te laten inzien wat ik allemaal wel niet deed voor ons gezin. Hij reageerde dan enorm afwijzend. Ik voelde me vervolgens alleen en zei hem dat ik nu behoefte had aan een knuffel. Hij keek me aan of hij water zag branden en zei: ‘Ik kijk wel uit om een cactus te knuffelen. Dat zie ik niet zitten. Die dingen steken en er blijft vaak een stekel ergens hangen.’ Ik wist dat hij gelijk had. Ik had met woorden afgebroken. Niet alleen hem, maar mijn huwelijk.

Ik oogstte rotte vruchten die ik zelf had gezaaid.

Ik oogstte rotte vruchten.

In Samuël 6 staat ook een verhaal. De ark komt terug naar Israël en David begeleidt de stoet. In vers 14 staat: ‘David huppelde uit alle macht voor het aangezicht van de Heer en David was gekleed in een linnen hemd.’ Toen gebeurde het dat Michal zijn vrouw, de dochter van Saul, de vorige koning door het raam naar beneden keek en David zag huppelen en springen en zij verachtte hem in haar hart.

Nou ja, niks aan de hand zou je zeggen.. het was alleen maar in haar hart en meer niet. Hebben we allemaal weleens last van. Er komt iets op in je hart. En dan de vraag: wat doe je ermee? Michal stond het toe.. en waar je hart vol van is, loopt je mond van over..

David komt thuis om zijn huis te zegenen staat er. Hij had het volk nog wat te eten gegeven voor ze naar huis gingen. En Michal komt hem tegemoet. Het eerste wat ze hem zegt is dit: ‘Wat zal de koning van Israël vandaag geëerd zijn. Hij heeft zich vandaag voor de ogen van de slavinnen en de dienaren uitgekleed. Als een landloper. ‘ En in plaats van te zegenen waar hij voor thuis kwam sneert hij terug: ‘Voor het aangezicht van de Heer, die mij uitgekozen heeft boven jouw vader en boven heel zijn huis (jou, Michal dus ook) door mij aan te stellen als een vorst over het volk van de Heer, over Israël, ja voor de Heer heb ik gehuppeld.’ AFBRAAK en dood door woorden.

Ik schets even een scenario.. David komt thuis om zijn huis te zegenen. Hij kijkt ernaar uit zijn vrouw weer te zien en haar te vertellen van zijn avonturen onderweg. Hoe ze onderschat hadden hoe heilig God is, waardoor er iemand stierf onderweg. Hoe blij hij was dat ze de ark weer terug hadden, waardoor hij zich uitbundig had gedragen en gehuppeld had voor de Heer. Michal zou glimlachend naar hem kijken, Vol liefde en blij dat haar man weer thuis is. Ze kent zijn impulsieve buien en weet dat hij het niet doet om zich oneerbaar te gedragen. Ze zegt: ‘Wat mooi dat je zo vol glorie voor de Heer kon dansen en springen. Ik heb lekker voor je gekookt. Een bad voor je gemaakt.’ David zou zijn gezin zegenen en iedereen is opgebouwd.

Dit klinkt ideaal toch?

Het kan echt. Wanneer je zoekt naar het beste van elkaar, dan bouw je op. Mijn man bouwt mij op. Hij vertelt hoe waardevol hij mij vindt en hoeveel hij van me houdt. Hij zoekt naar het beste voor ons huwelijk en voor zijn gezin. Ik zoek naar het beste voor hem en bouw hem op met woorden en mijn houding. Samen zoeken we naar het beste voor ons gezin en onze omgeving. We danken elkaar voor alles. We bouwen elkaar op, bemoedigen met woorden en daden. Soms kan er een bitter worteltje in je hart opschieten. Trap ik die dood of laat ik hem groeien tot een giftige plant?

Dood en leven zijn in de macht van de tong … Bouw jij op of breek je af?

Een Balk

Een paar jaar geleden kwam ik bij een nieuwe coach. Ik liep vast in allerlei gebieden van mijn leven. Wat ze me daarop zei schokte mij..

Ik vertelde haar dat ik dingen wilde veranderen. Dat ik mijn hart wilde openen en vertelde haar waar ik moeite mee had. Ik had enorme woede af en toe, een woede die explosiegevaar had. Enorme controle drang en diep verdriet soms. Pijn uit het verleden waar ik niet mee afgerekend had.. Echte blijdschap had ik weinig. Mijn irritatiefactor was ook vrij hoog. Het lastige was, dat ik het vaak bij anderen legde. Als mijn man maar reageerde zoals ik hoopte en mijn kinderen deden wat ik wilde, als iedereen mijn grenzen maar respecteerde en klanten gewoon niet zoveel zeurden, dan was er weinig aan de hand. Ik vroeg de Heer me te helpen om geduldig te zijn voor al deze uitdagingen. Vaak lukte het mij een paar weken of soms maar een paar dagen om mijn geduld niet te verliezen en liefdevol te reageren op situaties die buiten mijn macht lagen.

Uiteindelijk liep ik er zo mee vast dat ik hulp vroeg van een coach. Een mooie christen die me verder kon helpen. Ik vertelde haar mijn struggles. Ze keek me aan en zei: ‘Aan de splinters van de anderen kunnen we niets doen. Dus, we gaan met jouw balk aan de gang. Vind je dat goed?’ Mijn balk? Ik was lichtelijk geschokt. Mijn balk. Kom op.. ik kon er toch niets aan doen hoe alles liep? Toch wist ik wat er in het Woord van God staat én wist dat dat de waarheid was. Ik legde het naast mijn situatie en kon niet anders dan doen wat er staat.. Namelijk eerst naar mijn eigen BALK gaan kijken.

Jezus zegt in Mattheüs 7:3-5 ‘Jullie letten goed op de fouten van anderen, maar je eigen fouten zie je niet. Het is alsof je een splinter ziet in het oog van de ander en in je eigen oog een balk zit.

Zo, die komt even binnen, Ik keek naar de fouten van anderen en vergat die van mezelf voor het gemak. Of ik rechtvaardigde mijn eigen fouten door bijvoorbeeld te zeggen dat het kwam door het gedrag van de ander. Bijvoorbeeld, ik vergat een klant te bellen en werd erop aangesproken. Doordat ik baalde dat ik het vergeten was en dat niet toe wilde geven (trots), werd ik boos. Ik beschuldigde dan mijn man dat hij het op een verkeerde toon had gezegd. Als hij het liefdevoller had gezegd, had ik er niet boos om hoeven worden. Zo kun je veel van je eigen gedrag goedkeuren. Mijn kind spettert over de wc rand, terwijl hij net schoongemaakt is. Ik heb die week al teveel hooi mijn vork genomen en val tegen dit kind uit. ‘Je kunt toch netjes gaan zitten’ en zulk soort dingen. Ik was te moe doordat ik mijn grenzen niet bewaakt had en mijn kind moest het ontgelden.

Jezus zegt dan: ‘Jij let goed op de fouten van de ander, maar die van je zelf vergeet je maar voor het gemak. Eigenlijk heb je veel grotere fouten’, zegt Hij.. Hij vergelijkt jouw en mijn fouten met een balk en die van de ander (degene die tegenover je staat) met een splinter. Jezus gaat verder.. ‘Je zegt tegen die ander; Kom ik haal de splinter wel even uit je oog (als jij het liefdevol had gezegd).’ Jezus is scherp en zegt: ‘Doe niet zo schijnheilig!’ Wow.. ‘Doe niet zo schijnheilig!!’ Hij noemt het schijn heilig.. ‘Stop met schijn heilig zijn en dan pas kun je zelf weer goed zien.’

Op het moment dat er een zandkorrel in je oog komt of een vliegje dan begint je oog te tranen en te irriteren. Je kijkt in de spiegel en kijkt wat erin je oog zit, zodat je het er zo snel mogelijk uit kunt halen. Het doet pijn. Alles in je lichaam zegt dat je het eruit moet halen. Je zicht is weg door de tranen, die ervoor kunnen zorgen dat het uit je ogen stroomt. Een soort natuurlijke reiniging. Hoe pijnlijk is dan een balk? Je ziet echt helemaal niks met een balk in je oog. Dus hoe kun je dan een splinter bij een ander zien? Jezus zegt: ‘Haal hem eruit.. Ga ermee aan de slag, zodat je erna de ander met zijn splinter kan helpen.’

Wil je genezing in relaties? Wil je herstel in je emoties? Wil je een heldere kijk op situaties? Haal je balk uit je oog. Een balk van trots, van onvrede, van kritiek, van angst, afwijzing, gierigheid en vul je eigen balk maar in. Ik wist alles wel, dacht ik. Alleen dat was al een dikke balk.. een balk waar ik zeker de splinter van een ander niet mee zag. Maar, wel het idee had dat ik helder de balk van een ander kon zien. Ik keek alleen maar tegen mijn eigen balk aan.

Wil je ook af van je balk en voel je dat dit een boodschap was voor jouw hart en weet je niet goed hoe? Vraag de Heer eerst om hulp. Hij zal je de weg laten zien die je kunt gaan en mensen op je pad brengen om je te helpen.

Weet je niet hoe je zelf hiervoor kunt bidden? Dan mag je dit gebed bidden. ‘Dank U Jezus dat U vertelt dat ik een balk in mijn oog heb. Wilt U mij laten zien waar ik geen helder zicht heb en mij helpen de balk te verwijderen, zodat ik kan zien? Dank U Jezus dat U komt met waarheid en leven. Zodat ik niet langer naar de ander zal wijzen als schuldige, maar zal belijden: ik heb het niet goed gedaan. Waar kan ik het goed maken? Heer mag ik Uw ogen, zodat ik kan zien wat U ziet in genade en waarheid. Zodat ik lief kan hebben omdat U de Liefde bent. Help me nederig en kwetsbaar te zijn, in Jezus Naam. Amen.

Willoos en Controle

Dit is een verhaal over twee schapen. Het ene schaap heet Controle en het andere schaap heet Willoos. De schapen leefden al een tijd samen. Controle had het voor het zeggen en Willoos keek wat Controle deed. Willoos wist zelf niet wie hij was. Controle ook niet, maar dacht van wel. Controle voelde zich vaak superieur. Wanneer Willoos iets van een eigen initiatief toont, laat Controle zich gelden door zijn macht te laten zien. Hij gaat hard blaten en soms gaat hij bijten als dit niet genoeg is. Soms drijft hij Willoos verder in de hoek, om te laten weten wie de baas is. Willoos mag eten wanneer Controle het toestaat en mag slapen wanneer Controle gaat slapen.

Willoos weet bijna niet meer beter. Soms kijkt hij verlangend door de kier van de deur in de hoop op vrijheid. Zodra controle dit ziet, gaat de deur helemaal dicht. Stel je voor dat Willoos weg loopt. Willoos doet alles wat Controle wil. Echt leuk vindt Controle dit niet en hij vraagt soms of Willoos ook eens initiatief wil nemen. Ook al zou Willoos het bedenken, dan weet hij niet hoe. Alles wordt voor hem bepaald en uitgevoerd, zodat hij een verlamd schaap lijkt. Soms blaat hij het uit van ellende. Hij snakt naar vrijheid, naar verse weiden. Het blijft bij verlangen. Controle vindt het leven zwaar. Zou graag ontlast willen worden. Heeft een last gepakt die niet van hem is, maar kan niet los laten.. beiden gevangen in een leven wat ze nooit hebben gewild.. Wat een triest verhaal.

Herken je het? Controle willen houden over iedere situatie? Over mensen, je kinderen? Je partner? Alle touwtjes in handen houden. Zorgen dat alles loopt, zodat het leuk is en veilig en fijn en het beste. Steeds harder moet je je best doen, om alles in de hand te houden, het lijkt of het leven uit je handen glipt. Moe gestreden. Overleven..

De Verlosser roept..

Op een dag horen Willoos en Controle een stem buiten. Ze herkennen de stem. Het is de stem van de Herder. Hij roept! ‘Kom maar naar Mij, jullie die vermoeid en onder lasten gebukt gaan. Dan zal Ik jullie rust geven. Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zal je rust vinden. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.’ (Matt 11:28-30)

Ze krijgen een nieuwe naam! Willoos krijgt de naam Vrijheid en Controle wordt Overgave.

Kijk omhoog!

Israël was lang geleden een volk wat door God uit een land van slavernij was bevrijd. Steeds opnieuw kregen ze redding en voorziening. Toch keken ze vaak naar de dingen die ze niet hadden. Op een dag vroegen ze: ‘Waarom zijn we uit het land van slavernij gehaald? Waarom heeft u ons daar niet gelaten?’ Ze begonnen te klagen: ‘We hebben hier geen brood en geen water en moeten leven van afschuwelijk manna.’ (Numeri 21)

Ken je dat ook? God heeft je bevrijd van de slavernij van de boze en van de dood. Het is soms lastig te volharden in het nieuwe leven. Er komen moeilijkheden.. Bijvoorbeeld, je familie laat je vallen, je raakt je baan kwijt omdat je een geloofsstap hebt gemaakt. Of je kunt niet mee doen met je vrienden die wegen kiezen, die je niet wilt gaan. En ineens kan er een gevoel komen van terugverlangen. Ik weet nog dat ik weleens gedacht hebt, kan ik blijven volgen, blijven vertrouwen nu het zo lastig voelt? Het leek soms makkelijker terug te gaan naar slavernij..

Manna was het eten wat God gegeven had in de woestijn. Ik kan me wel voorstellen dat het lastig kan zijn. Iedere dag hetzelfde eten. Steeds opnieuw dag in dag uit. Wanneer ik dat in mijn leven alleen dat al vergelijk, voel ik me zo gezegend met steeds een keuze voor het eten. Drie keer per dag. We noemen het soms keuzestress.. ‘Wat zullen we eten? Tja.. wat zullen we kiezen?.. Pff wat een dilemma.’ En dan elke dag een paar keer per dag hetzelfde. Alleen maar manna.. Ze waren er klaar mee en begonnen erover te klagen.

God stuurde slangen en ze stierven. Wow, hoe vaak was ik er al niet meer geweest als ik toen had geleefd? Ze gingen naar Mozes en beleden dat ze een vreselijke fout hadden gemaakt. ‘Mozes, wil je alsjeblieft aan God vragen of Hij verlossing wil geven?’

God deed het meteen weer

Hij zei: ‘Laat een koperen slang maken op een paal en houd deze omhoog. Iedereen die ernaar zal kijken, zal niet sterven, maar leven.

Wanneer we in een klaagmodus terecht komen, komt er dood in ons leven. Waar dood is, is geen leven. Dan komt er een scheiding tussen God en ons. Het vertrouwen zwakt af. We hebben een probleem, maar het lijkt of zelfs God het niet op kan lossen. In plaats van vertrouwen op de weg die we mogen gaan, zeggen we: ‘Is dit nu het geloof? Waarom deze weg? Ik ben toch God gaan volgen, waarom helpt Hij mij niet?’

Wanneer we vertellen dat het niet goed was en een nieuwe kans vragen, zegt God meteen: ‘Kijk omhoog! Kijk naar Mijn Zoon. Hij stierf voor jou aan het kruis, zodat jij kunt leven. Vertrouw maar op Jezus. Hij zit aan de rechterhand van de Vader en Hij bidt dat jouw geloof niet ophoudt. Kijk Omhoog en leef!

Heer, ik dank U dat U de Weg de Waarheid en het LEVEN bent!