Geplaatst op

Tegenspoed

‘In tegenspoed geduldig’, werd er gezegd toen we trouwden. Volmondig zei ik ja. Natuurlijk zou ik blijven staan in mijn huwelijk, wat er ook gebeurde. Ik had geen idee wat tegenspoed was. Verschillende dingen had ik mee gemaakt in mijn leven, maar tegenspoed? Ik kon nog niet benoemen wat tegenspoed was.

Wat is tegenspoed eigenlijk in andere woorden? Er staan woorden als: desillusie, pech, tegenslag, teleurstelling, tragedie, onheil, ramp, leed. Geduldig in desillusie in pech etc.

Bij ons kwam er tegenspoed toen Pieter (mijn man) ziek werd. Zijn huid begon los te laten. Als kind had hij eczeem en daar was hij overheen gegroeid. Nadat onze oudste ongeveer twee was, begon de binnenkant van zijn hand kapot te gaan. Erger en erger werd de ziekte en de artsen omschreven het als een auto-immuunziekte. Dat hield in dat zijn lichaam zich tegen zijn huid keerde, zoals ze dit omschreven. Ontstekingen, pijn en jeuk werden een terugkerend patroon. Maandenlang niet of nauwelijks slapen. Depressie tot gevolg. Hij vertelde me soms liever niet meer te willen leven. Het leven was ondragelijk geworden. Leven werd overleven.

Pieter:
Ik kwam terecht bij de specialist; Die zei: ‘Ik ben de specialist, de oudste van dit ziekenhuis, maar dit heb ik in mijn leven nog niet gezien. Deze auto-immuunziekte geeft dat je lichaam je huid afstoot.’ ’t Is de pijn dokter, – heeft u iets om het te onderdrukken?’ ‘Ik ga je teer voorschrijven, licht en donker, hormonaal behandelen ga ik je en verband geven. Vet, stinkend moet je het hergebruiken, zonder het te wassen.’

In de Bijbel staat ook een verhaal. Het verhaal van Job. Job schreeuwt het uit naar God. Hij vindt het niet terecht dat hij dit mee moet maken. Eerst verliest hij al zijn kinderen en zegt hij in Job 1:21 ‘De Heer heeft gegeven en genomen, de Naam van de Heer zij geloofd!‘ En daarna verliest hij nog meer. Zijn vrouw zegt: ‘Zegen God en sterf.’ Zijn vrienden beschuldigen hem van van alles en zeggen dat God hem straft. In Job 6:57 zegt Job ‘Ik schreeuw het uit van pijn, zoals een bang dier schreeuwt van honger. Ik wil dit lijden niet meer. Het is afschuwelijk! Het is net als met eten waar geen smaak aan zit. Dat mag je toch ook weigeren?‘ Eén van zijn vrienden weet het zeker waardoor Job ziek is en zegt in 15:17-18: ‘Luister Job, ik zal het je uitleggen, ik zal je vertellen wat ik weet. Mijn woorden komen van wijze mannen en zij hebben ze weer van hun voorouders gehoord.’ Zo hier kan Job niks tegenin brengen. Wijze mannen en die hebben het van hun voorouders gehoord. Zijn andere vrienden hebben nog veel meer aanklachten.

Goede raad komt er van mensen die het goed met je bedoelen. Of van mensen die het minder goed bedoelen. Soms vrienden. Je bent ziek, hebt het moeilijk en er komt een advies. Stel dat je het niet opvolgt.. tja dan is het je eigen schuld. Had je maar moeten luisteren. Moeilijk als je zwak bent. De pijn die er al is, dan de adviezen en mensen die verdwijnen. Het is moeilijk om te blijven staan in tegenspoed. Als je weer een afspraak af moet zeggen omdat je zwak bent.

Pieter: ‘Het zuchtje wind wat ooit mijn huid streelde, voelt nu als brandnetels. Ooit klopte het hart onhoorbaar nu boven het suizen in m’n oren. M’n lymfen pompen op leven en dood en circuleren bloed door een uitgemergelde fabriek die het lichaam nog is. Dan is er nog de overweldigende zwakte, mensen die terugdeinzen, je ziet ze niet meer.’

In tegenspoed kun je een paar dingen doen. Of je roept het uit naar God. Je wordt boos op alles en iedereen en vooral op God of je berust erin. Piet geloofde nergens meer in, zei hij. Totdat er een man op zijn pad kwam. Pieter vertelt dat hij zei: ‘Oh God als U er bent, help mij.’ Dan komt de priester en de leviet voorbij, broederlijk steken zij over. Dan komt daar die sportleraar. ‘Zal ik voor je bidden?’ Door alles en m’n huid in de steek gelaten, kan ik niet anders: ‘Ja doe, dan maar.’ Een normale man die spreekt tegen Iemand die hij kent. Een nacht en door ‘Ik ben’ – ben ik genezen. Dan begint de zoektocht waarvan ik het einde ken. Hij leerde God kennen door zijn tegenspoed. Een zoektocht..

Ik wens niemand tegenspoed… en toch.. soms leert het je zoveel. in Romeinen 5:3-4 staat: ‘We prijzen onszelf gelukkig onder alle ellende. Omdat we weten dat de ellende tot volharding leidt. Volharding tot betrouwbaarheid en betrouwbaarheid tot hoop.‘ Is alle ellende voorbij als je God kent? Nee. Je hoeft het niet meer alleen te doen. De hemelse Vader houdt Zijn wacht over je. Er komt een nieuwe hoop.

Romeinen 8:33-39

‘God heeft ons uitgekozen. Wie kan ons dan nog beschuldigen? God spreekt ons vrij van elke schuld. Wie zou ons kunnen veroordelen? Christus Jezus is immers voor ons gestorven! Wat nog belangrijker is: Hij is uit de dood teruggekomen en zit aan de rechterhand van God, waar Hij voor ons opkomt. Wat kan ons ooit van de liefde van Christus scheiden? Onderdrukking? Nood? Vervolging? Honger? Ontbering? Gevaar? De dood? Wij lezen in de Psalmen: ‘Ter wille van U zijn wij voortdurend in levensgevaar, wij worden beschouwd als slachtschapen.’ Maar onder al die omstandigheden hebben wij, dankzij Hem die zoveel van ons houdt, de overwinning! Ik ben ervan overtuigd dat niets ons kan scheiden van Gods liefde. De dood niet, het leven niet, engelen niet, bovenaardse krachten niet, de dingen van vandaag niet, de dingen van morgen niet. Nee, er is geen enkele kracht die dat kan. Hoe hoog we zijn gestegen of in welke diepte wij ons ook bevinden, niets in de hele schepping kan ons scheiden van Gods liefde, die ons gegeven is in Christus Jezus, onze Heer.‘


Geplaatst op

Roddel

‘Heb jij gehoord van die en die? Hij schijnt weg te zijn bij zijn vrouw.’ ‘Echt?’ ‘Ja, maar ze was ook altijd weg, volgens mij. Ik kan me voorstellen dat je dan gaat lopen.’ ‘Of weet je al dat die en die een kind heeft? Volgens zeggen kon dat helemaal niet. Nou ik weet het ook niet hoor.’ ‘Die en die heeft alweer een nieuwe auto, zou hij een vreemd handeltje hebben?’ ‘Deze mensen, die hebben gewoon een groot probleem hoor, anders ga je niet weer weg.’ Enzovoort, vul maar in wat je weleens zegt. ‘Nee, gaan ze weer verhuizen?’

Een paar voorbeelden van kletspraat. Van iemand in een kwaad daglicht zetten. Van smaad, van praatjes de wereld ingooien.

‘Zullen we samen een bakkie doen?’ Een vriendin belt me op. ‘Gezellig! Zullen we gaan voor alleen een bakkie of zullen we de lunch ook doen?’ Kletsen en eten. Heerlijk! Lekker bakje muntthee is altijd na koffie mijn favoriet. Nee, niet het zakje honing in mijn thee, dat vind ik niet lekker. Ik lepel het lekker op. Het heeft al veel verbaasde blikken opgeleverd. ‘Wat doe jij nou met die honing?’ Ik doe er net even iets anders mee als jij.

Heb je het gehoord?

Vaak denken we te weten wat iemands motief is. In plaats van het de persoon te vragen, gaan we erover praten. ‘Nou belachelijk dat ze me niet meer terug appte, ze had er gewoon geen zin in. Ze negeert me steeds en wil zelf controle houden.’ Dit is iets wat je zou kunnen zeggen. Je denkt soms iemands hart te kennen en daarbij zijn of haar motieven. Ik leer dat ik zelfs de motieven van mijn man en kinderen niet WEET als ik ze niet heb gevraagd, en dus alleen maar af kan gaan op wat ze me vertellen. Zelfs mijn eigen hart is niet altijd te volgen. Bijzonder dat we dan denken het wel voor een ander te weten.

Ook ik kon soms roddelen over anderen. De Bijbel zegt dat het is als een lekkernij… Dus een gebakje, zak borrelnoten, reep chocola. Wat jij een lekkernij vindt, dat is roddel. ‘De woorden van een lasteraar zijn als lekkernijen, ze glijden immers af naar de schuilhoeken van ons hart.’ Spreuken 18:8. ‘Zo mensen, vandaag krijgt u een ander koekje dan normaal. We gaan een high tea organiseren met lasterpraat. Wie zullen we eerst opeten?’ In Galaten 5:15 staat: ‘Indien je echter elkaar opeet, ziet dan toe dat je niet door elkaar verslonden wordt.‘ Ik ben aan het leren om net als met een koekje te zeggen: ‘Nee dank je! Ik sla even af. Ik hoef je koekje niet.’ Soms als ik last had van jaloezie, van onzekerheid van of boosheid, dan kon ik nog weleens in de kuil van roddel stappen. Op korte termijn geeft het een goed gevoel. Je lijkt beter te zijn dan die ander.. ‘Neeeee, ik zou zoiets nooooit doen..’ Op langere termijn zet het je gevangen. De reden dat het je gevangen zet is, omdat je niet meer open naar de persoon kunt communiceren. Je hebt iets over iemand gezegd en hoopt dat het niet uit komt. Dat diegene er niet achter komt. ‘Het hart van de rechtvaardige overweegt, wat hij zal antwoorden, maar de mond der goddelozen stort boosheden uit.‘

Ik heb meegemaakt dat erover mij gepraat werd. Erg veel zelfs. Pijnlijk om mee te maken. Je weet niet wat ze allemaal vertellen. Ook niet wie de bron van het gerucht is. Je voelt dat het gebeurt en wordt wantrouwend naar iedereen. Bij verschillenden wist ik het zeker. Ze vluchtten bijna als ik ze tegenkwam. Ze kunnen je niet meer recht aankijken. Mijn hart wilde wraak. Ik voelde me zo klein. Ik durfde niet meer goed het dorp in en werd erg onzeker. Wat dachten mensen te weten? Wat werd erover mij verteld? Waarom kwamen mensen niet naar me toe om te vragen wat er waar was? Zou ik dat zelf doen? Ik had de neiging om degene wie ik dacht dat de bron was ter verantwoording te roepen. Waarom doe je dit? Of het terug te gaan doen.. Die persoon in een niet al te zonnig daglicht te zetten uit wraak. In Spreuken 26:4 staat: ‘Antwoord de zot niet naar zijn dwaasheid, opdat je niet aan hem gelijk wordt.’ Ik kon het dus niet zelf gaan oplossen. En wachtte op een moment dat het zou stoppen. Het leerde me hoe kwetsbaar ik ben. Hoe moeilijk het is, als je naam wordt gelasterd en je niets kunt doen om het te stoppen! Hoe dingen overal naartoe dwarrelen en je nooit alles meer op kunt halen. Ook leerde ik dat God zegt: ‘Zorg goed voor Mijn schepsel, anders kom je aan Mij, de Schepper.’ Wanneer we mensen belasteren en bekritiseren, dan komen we aan de Maker.

Het grappige van roddel is, dat je iemand zoekt waar je het kwijt kan. Op de een of andere manier voel je het aan wanneer iemand ervoor open staat. Maar Spreuken 26:30 zegt: ‘Waar geen hout is, dooft het vuur. Waar geen lasteraar is, komt de twist tot rust.‘ Dus wanneer je er niet voor open staat, zal het vuur geblust worden.

Er worden wonden gemaakt met roddel. Spreuken 12:18 zegt: ‘Er zijn er wier gepraat werkt als dolksteken, maar de tong der wijzen brengt genezing aan.’ Een mes in je rug, zo zal menigeen het verwoorden, vooral wanneer een vriend over hem roddelt. Het voelde veilig, en dan wordt er een mes getrokken en in je rug gestoken. Zelfs al wordt het mes verwijderd, dan nog blijft het een gevoelig litteken. Laten we mensen zegenen in plaats van vervloeken. Durf eens te vragen aan de persoon of het waar is, of je kunt helpen. Durven we bij ‘Heb je het al gehoord?’ te zeggen: ‘Nee dank je, ik wil het niet horen.’ Moeilijk maar haalbaar. ‘Wie een overtreding bedekt, jaagt liefde na; maar wie een zaak ophaalt, brengt scheiding tussen vrienden.’ Spreuken 17:9 En ‘Een vals karakter zaait voortdurend tweedracht, een lasteraar drijft vrienden uit elkaar.’ Spreuken 16:28. Oef, wat een pittige teksten hè? Ben je dan vrij? Laten we waken over onze mond. Over ons hart in eerste instantie. Wees wijs en praat met elkaar als er iets is en niet over elkaar. Er is moed voor nodig dit te doen. Het kan een enorme drempel zijn. Maar juist door openlijk te praten en de boel op tafel te leggen, de bittere koekjes ook te eten, zeg maar, dan komt er genezing. Je krijgt een vrijheid met iedereen te praten, omdat je vrij bent!

‘Behoed dan je tong voor het kwaad,
je lippen voor woorden van bedrog.’ Psalm 34:14

GEBED: ‘Zet, HEER, een wacht voor mijn lippen;
Behoed de deuren van mijn mond,
opdat ik mij, tot genen stond,
iets onbedachtzaams laat’ ontglippen.’ Psalm 141

Geplaatst op

Bemoedigende woorden?

‘Dood en leven zijn in de macht van de tong. Wie hem liefheeft zal de vrucht ervan eten.’ Spreuken 18:21

Woorden kunnen opbouwen en afbreken. Op iemand neerkijken of verhogen. Respect tonen of juist niet. Minachting zorgt voor leegte, waardeloosheid. Liefde houdt hoog en geeft respect, geeft waarde. Welke woorden spreken we uit? Brengen ze dood? Of leven?

Wat zaai jij op je werk, je school, je huwelijk, je gezin?

Ik wilde heel graag dat mijn man woorden van leven over mij sprak. Dat hij mij zou verhogen het liefst in het openbaar. Waarde gaf waar ik naar verlangde. Hoe een geweldige vrouw ik wel niet was enzo. Ik vroeg dit vaak door onvrede heen. Dat ging ongeveer zo. Een soort stoomlocomotief dendert door het huis en puft dat ze alles alleen moet doen en altijd de zorg voelt voor alles en iedereen. ‘Sjonge, als jij nu ook eens zag wat ik allemaal doe, welke ballen ik in de lucht moet houden.’ Dat zei ik niet altijd hardop, maar ik liep wel door het huis heen te stampen, af en toe gooide ik het voor zijn voeten. Piet vroeg soms: ‘Wat is er? En daar kwamen de verwijten. ‘Ik moet alles hier alleen doen en altijd dit en dat.. ‘ Onvrede verwijt en afbrekende woorden vlogen mijn mond uit in de hoop hem ertoe te laten inzien wat ik allemaal wel niet deed voor ons gezin. Hij reageerde dan enorm afwijzend. Ik voelde me vervolgens alleen en zei hem dat ik nu behoefte had aan een knuffel. Hij keek me aan of hij water zag branden en zei: ‘Ik kijk wel uit om een cactus te knuffelen. Dat zie ik niet zitten. Die dingen steken en er blijft vaak een stekel ergens hangen.’ Ik wist dat hij gelijk had. Ik had met woorden afgebroken. Niet alleen hem, maar mijn huwelijk.

Ik oogstte rotte vruchten die ik zelf had gezaaid.

Ik oogstte rotte vruchten.

In Samuël 6 staat ook een verhaal. De ark komt terug naar Israël en David begeleidt de stoet. In vers 14 staat: ‘David huppelde uit alle macht voor het aangezicht van de Heer en David was gekleed in een linnen hemd.’ Toen gebeurde het dat Michal zijn vrouw, de dochter van Saul, de vorige koning door het raam naar beneden keek en David zag huppelen en springen en zij verachtte hem in haar hart.

Nou ja, niks aan de hand zou je zeggen.. het was alleen maar in haar hart en meer niet. Hebben we allemaal weleens last van. Er komt iets op in je hart. En dan de vraag: wat doe je ermee? Michal stond het toe.. en waar je hart vol van is, loopt je mond van over..

David komt thuis om zijn huis te zegenen staat er. Hij had het volk nog wat te eten gegeven voor ze naar huis gingen. En Michal komt hem tegemoet. Het eerste wat ze hem zegt is dit: ‘Wat zal de koning van Israël vandaag geëerd zijn. Hij heeft zich vandaag voor de ogen van de slavinnen en de dienaren uitgekleed. Als een landloper. ‘ En in plaats van te zegenen waar hij voor thuis kwam sneert hij terug: ‘Voor het aangezicht van de Heer, die mij uitgekozen heeft boven jouw vader en boven heel zijn huis (jou, Michal dus ook) door mij aan te stellen als een vorst over het volk van de Heer, over Israël, ja voor de Heer heb ik gehuppeld.’ AFBRAAK en dood door woorden.

Ik schets even een scenario.. David komt thuis om zijn huis te zegenen. Hij kijkt ernaar uit zijn vrouw weer te zien en haar te vertellen van zijn avonturen onderweg. Hoe ze onderschat hadden hoe heilig God is, waardoor er iemand stierf onderweg. Hoe blij hij was dat ze de ark weer terug hadden, waardoor hij zich uitbundig had gedragen en gehuppeld had voor de Heer. Michal zou glimlachend naar hem kijken, Vol liefde en blij dat haar man weer thuis is. Ze kent zijn impulsieve buien en weet dat hij het niet doet om zich oneerbaar te gedragen. Ze zegt: ‘Wat mooi dat je zo vol glorie voor de Heer kon dansen en springen. Ik heb lekker voor je gekookt. Een bad voor je gemaakt.’ David zou zijn gezin zegenen en iedereen is opgebouwd.

Dit klinkt ideaal toch?

Het kan echt. Wanneer je zoekt naar het beste van elkaar, dan bouw je op. Mijn man bouwt mij op. Hij vertelt hoe waardevol hij mij vindt en hoeveel hij van me houdt. Hij zoekt naar het beste voor ons huwelijk en voor zijn gezin. Ik zoek naar het beste voor hem en bouw hem op met woorden en mijn houding. Samen zoeken we naar het beste voor ons gezin en onze omgeving. We danken elkaar voor alles. We bouwen elkaar op, bemoedigen met woorden en daden. Soms kan er een bitter worteltje in je hart opschieten. Trap ik die dood of laat ik hem groeien tot een giftige plant?

Dood en leven zijn in de macht van de tong … Bouw jij op of breek je af?

Geplaatst op

Een Balk

Een paar jaar geleden kwam ik bij een nieuwe coach. Ik liep vast in allerlei gebieden van mijn leven. Wat ze me daarop zei schokte mij..

Ik vertelde haar dat ik dingen wilde veranderen. Dat ik mijn hart wilde openen en vertelde haar waar ik moeite mee had. Ik had enorme woede af en toe, een woede die explosiegevaar had. Enorme controle drang en diep verdriet soms. Pijn uit het verleden waar ik niet mee afgerekend had.. Echte blijdschap had ik weinig. Mijn irritatiefactor was ook vrij hoog. Het lastige was, dat ik het vaak bij anderen legde. Als mijn man maar reageerde zoals ik hoopte en mijn kinderen deden wat ik wilde, als iedereen mijn grenzen maar respecteerde en klanten gewoon niet zoveel zeurden, dan was er weinig aan de hand. Ik vroeg de Heer me te helpen om geduldig te zijn voor al deze uitdagingen. Vaak lukte het mij een paar weken of soms maar een paar dagen om mijn geduld niet te verliezen en liefdevol te reageren op situaties die buiten mijn macht lagen.

Uiteindelijk liep ik er zo mee vast dat ik hulp vroeg van een coach. Een mooie christen die me verder kon helpen. Ik vertelde haar mijn struggles. Ze keek me aan en zei: ‘Aan de splinters van de anderen kunnen we niets doen. Dus, we gaan met jouw balk aan de gang. Vind je dat goed?’ Mijn balk? Ik was lichtelijk geschokt. Mijn balk. Kom op.. ik kon er toch niets aan doen hoe alles liep? Toch wist ik wat er in het Woord van God staat én wist dat dat de waarheid was. Ik legde het naast mijn situatie en kon niet anders dan doen wat er staat.. Namelijk eerst naar mijn eigen BALK gaan kijken.

Jezus zegt in Mattheüs 7:3-5 ‘Jullie letten goed op de fouten van anderen, maar je eigen fouten zie je niet. Het is alsof je een splinter ziet in het oog van de ander en in je eigen oog een balk zit.‘

Zo, die komt even binnen, Ik keek naar de fouten van anderen en vergat die van mezelf voor het gemak. Of ik rechtvaardigde mijn eigen fouten door bijvoorbeeld te zeggen dat het kwam door het gedrag van de ander. Bijvoorbeeld, ik vergat een klant te bellen en werd erop aangesproken. Doordat ik baalde dat ik het vergeten was en dat niet toe wilde geven (trots), werd ik boos. Ik beschuldigde dan mijn man dat hij het op een verkeerde toon had gezegd. Als hij het liefdevoller had gezegd, had ik er niet boos om hoeven worden. Zo kun je veel van je eigen gedrag goedkeuren. Mijn kind spettert over de wc rand, terwijl hij net schoongemaakt is. Ik heb die week al teveel hooi mijn vork genomen en val tegen dit kind uit. ‘Je kunt toch netjes gaan zitten’ en zulk soort dingen. Ik was te moe doordat ik mijn grenzen niet bewaakt had en mijn kind moest het ontgelden.

Jezus zegt dan: ‘Jij let goed op de fouten van de ander, maar die van je zelf vergeet je maar voor het gemak. Eigenlijk heb je veel grotere fouten’, zegt Hij.. Hij vergelijkt jouw en mijn fouten met een balk en die van de ander (degene die tegenover je staat) met een splinter. Jezus gaat verder.. ‘Je zegt tegen die ander; Kom ik haal de splinter wel even uit je oog (als jij het liefdevol had gezegd).’ Jezus is scherp en zegt: ‘Doe niet zo schijnheilig!’ Wow.. ‘Doe niet zo schijnheilig!!’ Hij noemt het schijn heilig.. ‘Stop met schijn heilig zijn en dan pas kun je zelf weer goed zien.’

Op het moment dat er een zandkorrel in je oog komt of een vliegje dan begint je oog te tranen en te irriteren. Je kijkt in de spiegel en kijkt wat erin je oog zit, zodat je het er zo snel mogelijk uit kunt halen. Het doet pijn. Alles in je lichaam zegt dat je het eruit moet halen. Je zicht is weg door de tranen, die ervoor kunnen zorgen dat het uit je ogen stroomt. Een soort natuurlijke reiniging. Hoe pijnlijk is dan een balk? Je ziet echt helemaal niks met een balk in je oog. Dus hoe kun je dan een splinter bij een ander zien? Jezus zegt: ‘Haal hem eruit.. Ga ermee aan de slag, zodat je erna de ander met zijn splinter kan helpen.’

Wil je genezing in relaties? Wil je herstel in je emoties? Wil je een heldere kijk op situaties? Haal je balk uit je oog. Een balk van trots, van onvrede, van kritiek, van angst, afwijzing, gierigheid en vul je eigen balk maar in. Ik wist alles wel, dacht ik. Alleen dat was al een dikke balk.. een balk waar ik zeker de splinter van een ander niet mee zag. Maar, wel het idee had dat ik helder de balk van een ander kon zien. Ik keek alleen maar tegen mijn eigen balk aan.

Wil je ook af van je balk en voel je dat dit een boodschap was voor jouw hart en weet je niet goed hoe? Vraag de Heer eerst om hulp. Hij zal je de weg laten zien die je kunt gaan en mensen op je pad brengen om je te helpen.

Weet je niet hoe je zelf hiervoor kunt bidden? Dan mag je dit gebed bidden. ‘Dank U Jezus dat U vertelt dat ik een balk in mijn oog heb. Wilt U mij laten zien waar ik geen helder zicht heb en mij helpen de balk te verwijderen, zodat ik kan zien? Dank U Jezus dat U komt met waarheid en leven. Zodat ik niet langer naar de ander zal wijzen als schuldige, maar zal belijden: ik heb het niet goed gedaan. Waar kan ik het goed maken? Heer mag ik Uw ogen, zodat ik kan zien wat U ziet in genade en waarheid. Zodat ik lief kan hebben omdat U de Liefde bent. Help me nederig en kwetsbaar te zijn, in Jezus Naam. Amen.

Geplaatst op

Willoos en Controle

Dit is een verhaal over twee schapen. Het ene schaap heet Controle en het andere schaap heet Willoos. De schapen leefden al een tijd samen. Controle had het voor het zeggen en Willoos keek wat Controle deed. Willoos wist zelf niet wie hij was. Controle ook niet, maar dacht van wel. Controle voelde zich vaak superieur. Wanneer Willoos iets van een eigen initiatief toont, laat Controle zich gelden door zijn macht te laten zien. Hij gaat hard blaten en soms gaat hij bijten als dit niet genoeg is. Soms drijft hij Willoos verder in de hoek, om te laten weten wie de baas is. Willoos mag eten wanneer Controle het toestaat en mag slapen wanneer Controle gaat slapen.

Willoos weet bijna niet meer beter. Soms kijkt hij verlangend door de kier van de deur in de hoop op vrijheid. Zodra controle dit ziet, gaat de deur helemaal dicht. Stel je voor dat Willoos weg loopt. Willoos doet alles wat Controle wil. Echt leuk vindt Controle dit niet en hij vraagt soms of Willoos ook eens initiatief wil nemen. Ook al zou Willoos het bedenken, dan weet hij niet hoe. Alles wordt voor hem bepaald en uitgevoerd, zodat hij een verlamd schaap lijkt. Soms blaat hij het uit van ellende. Hij snakt naar vrijheid, naar verse weiden. Het blijft bij verlangen. Controle vindt het leven zwaar. Zou graag ontlast willen worden. Heeft een last gepakt die niet van hem is, maar kan niet los laten.. beiden gevangen in een leven wat ze nooit hebben gewild.. Wat een triest verhaal.

Herken je het? Controle willen houden over iedere situatie? Over mensen, je kinderen? Je partner? Alle touwtjes in handen houden. Zorgen dat alles loopt, zodat het leuk is en veilig en fijn en het beste. Steeds harder moet je je best doen, om alles in de hand te houden, het lijkt of het leven uit je handen glipt. Moe gestreden. Overleven..

De Verlosser roept..

Op een dag horen Willoos en Controle een stem buiten. Ze herkennen de stem. Het is de stem van de Herder. Hij roept! ‘Kom maar naar Mij, jullie die vermoeid en onder lasten gebukt gaan. Dan zal Ik jullie rust geven. Neem Mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zal je rust vinden. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.’ (Matt 11:28-30)

Ze krijgen een nieuwe naam! Willoos krijgt de naam Vrijheid en Controle wordt Overgave.