Geplaatst op

Als je terugloopt, zal hij ook bij de ingang zijn…

‘Ochtendstond heeft goud in de mond,’ zei mijn vader altijd.
Je hebt nog een hele dag wanneer je vroeg opstaat.
Heerlijk, die frisse geuren in de ochtend en nu de vogels die het al uitjubelen voor hun Maker.

Een mooi rondje had ik al gemaakt toen ik een man zag lopen in een openbaar gebouw. Daar kwam het idee in me op dat ik hem binnenkort moest spreken, omdat God hem op het oog had.
Ik glimlachte bij de gedachte, want het zou vast weer een verrassing zijn hoe dat tot stand zou komen.

Psalmen 143:8 Herziene Statenvertaling (HSV)
Doe mij in de morgen Uw goedertierenheid horen, want ik vertrouw op U; maak mij de weg bekend die ik te gaan heb, want tot U hef ik mijn ziel op.

Een paar weken later was het zover, ik ervaarde een zachte aandrang om richting het gebouw te lopen, waar ik de man zag stofzuigen en liep er naartoe, maar toen ik er vlakbij was, liep de man verder naar binnen en ik mompelde tegen de Heer, ‘Heer, ik ga niet dat gebouw in naar een man alleen, dat lijkt me niet verstandig.’ En ik begon mijn weg naar huis te vervolgen. ‘De Heer sprak tot mijn hart: ‘Wanneer je nu terugloopt, zal de man tegelijk met jou bij de ingang zijn.’

Gewoon gehoorzamen dan maar… Ik wil het niet missen, en mis het nog veel te vaak naar mijn zin. Laatst had ik niet gehoorzaamd.

De Heer sprak tot mijn hart: ‘Raap dat bekertje maar op en gooi het weg in de prullenbak.’ Ik reageerde als een opstandig kind en antwoordde Hem: ‘Heer, dat heb ik er toch niet neergegooid?’ En liep door. Meteen had ik spijt en liep terug. Op het moment dat ik me omdraaide en terugliep, wist ik waarom de Heer dit had gezegd. Het had me namelijk net een kleine vertraging gegeven, waardoor ik met iemand mee had kunnen lopen.
Het was nu totaal niet logisch meer geweest als ik ineens toch weer had omgedraaid. ‘Sorry Heer’, beleed ik. ‘Ik wil echt beter naar U luisteren.’

Dus nu sprak de Heer zo duidelijk en ik liep naar de ingang van het gebouw.
Op het moment dat ik eraan kwam, was de man er ook, precies zoals me was gezegd. Halleluja!!

De man keek me verrast aan toen ik hem begon te vertellen over een liefdevolle God die zoveel van hem houdt dat Hij zelfs Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven voor zondaren. Dat als hij in Hem zou geloven, niet verloren zou gaan, maar eeuwig leven zou hebben.
Helemaal blij werd hij.
Nadat we een poosje hierover gesproken hadden, gaf hij zijn hart aan de Heer. ‘Zo,’ zei hij ‘Ik voel me helemaal anders, helemaal blij. Dit had ik echt nodig, dank u wel.’

Glorie aan God!
HEERE, onze Heere, hoe machtig is Uw Naam op de hele aarde!
U Die Uw majesteit getoond hebt boven de hemel.

Wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt,
en de mensenzoon, dat U naar hem omziet?
Psalm 8

Geplaatst op

Onderweg naar huis.

Ruim twee weken was ik naar Amerika geweest. Wat een tijd had ik daar gehad, maar het was tijd om naar huis te gaan.

Ik houd ervan om ruim op tijd aanwezig te zijn, zodat ik niet hoef te haasten, omdat ik daar een hekel aan heb. Ik houd van opschieten, maar bij haasten krijg ik het gevoel dat ik op de vlucht ben.

Tegen de tijd dat ik bij de gate moest zijn, bleek er vertraging te zijn. Het weer was de reden. Rustig at ik mijn eten, en wachtte geduldig af. In mijn achterhoofd speelde wel de gedachte af dat ik maar 1.5 uur de tijd had om over te stappen, dus het zou een uitdaging zijn, maar ik hoef me nergens zorgen over te maken, dus daar ook niet over. Ik zou hooguit iets later thuis komen.

Op Atlanta aangekomen, had ik 2 minuten voor de gate zou sluiten, maar wie het vliegveld van Atlanta een beetje kent, snapt dat dit echt niet gaat lukken. Ik opende een kort moment Instagram en er kwam één plaatje voorbij met alleen maar het woord ’trust’. Oké Heer, dat zal ik doen. En rende met alles wat in me is naar de betreffende gate. 20 minuten voor de stijging kwam ik aan, dus was opgelucht dat het gelukt was. Maar dat was mis gerekend, want het vliegtuig was al gesloten en ging niet meer open.

Oké Heer, wie heeft U op het oog waardoor ik mijn vlucht miste?

Daar zat Sabrina. Sabrina gaf haar leven aan Jezus.

Het mooie was dat ik gelijk een betere vlucht had gekregen.

In het vliegtuig zat een open plek tussen Pieter uit België en mij.

Ik begon een praatje met Pieter en ging hem meteen het evangelie vertellen.

‘Voordat hij gaat pitten, moet hij het weten,’ dacht ik.

Een gesprek van drie kwartier volgde. Hoe hij het lang niet nodig dacht te hebben, maar er meer verlangen in hem kwam. Pieter zou nooit meer dezelfde zijn. Halleluja!

Op Schiphol aangekomen, was mijn koffer nergens te bekennen. Even ging er een baalgevoel door mij heen. ‘Mmm, er zitten spullen van anderen in.’ Maar meteen herpakte ik mezelf en ging het melden bij een aardige mevrouw. Ze zocht uit waar mijn koffer was, en begon formulieren in te vullen.

‘Mevrouw, heeft iemand u weleens verteld dat God van u houdt en een geweldig plan heeft voor uw leven? Ze keek me geïnteresseerd aan en ik vertelde het hele evangelie.

Ze zei: ‘Ik geloof het echt, want ik heb laatst al gedroomd van Jezus. Ik zag Hem in de wolken.’ Dus ze bad mee. Glorie aan God. Hij werkt al in de harten van mensen.

Wij hoeven alleen te wandelen in de werken die Hij heeft voorbereid.

Efeze 2:10 HSV

Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen

‘Nu snap ik dat u zo kalm kon zijn’ zei ze.

Twee dagen later bracht Mike mijn koffer terug.

En ook Mike koos die dag voor Jezus.

We hebben altijd een kans om het te vertellen. Laten we het ook benutten, want de tijd is kort.

2 Timotheüs 4:2 HSV

Predik het Woord. Volhard daarin, gelegen of ongelegen.

Geplaatst op

Iedere keer dook hij weer op…

Soms gaan we samen de straat op en soms alleen.

Deze dag was ik samen met mijn man de straat op, maar die was al een tijdje uit beeld.

Geen probleem, want we vinden elkaar later wel weer en zijn dan dubbel effectief.

Een grote groep jongens sprak ik aan. Ze jouwde me uit en lachte spottend om wat ik vertelde. Een jongen leek de hele tijd ongeïnteresseerd op zijn telefoon te kijken en keek me niet een keer aan, maar hij spotte ook niet mee.

Toen ik ze allemaal begon te zegenen, keek hij me een keer aan.

En toen ik vroeg wie de Heer ook wilde uitnodigen in zijn leven, lachten er zeven hard, maar hij begon me na te bidden. Naar beneden kijkend, alsof hij zich schaamde.

Achter deze groep op een trappetje zat een man. Hij keek en luisterde mee met het gesprek, maar toch had ik niet het idee dat ik naar hem toe moest gaan.

Ik liep de stad door en sprak veel mensen aan.

En iedere keer opnieuw dook de man weer op.

Alsof hij me volgde.

‘Heer, raak die man aan met Uw liefde.’ Bad ik.

Hij glimlachte als ik naar hem keek. Het zou me vroeger een ongemakkelijk gevoel hebben bezorgd, maar ik ervaarde enorme vrede. Waarom ik de man niet meteen aansprak kan ik niet uitleggen.

Nadat ik hem ongeveer de 5e keer weer ergens naast me zag, dacht ik.

Oké, nu is het klaar. Nu ga ik die man het evangelie vertellen.

‘Meneer, u volgt mij hé!’ begon ik. ‘Ja, dat klopt,’ was zijn antwoord.

‘U weet al wat ik te vertellen heb nu toch? Want u heeft toch geluisterd naar wat ik vertelde?’

‘Ook dat klopt.’ ‘Weet u mevrouw, mijn zus zegt dat God alleen maar kwaad op mij is door de zonden die ik doe. Dat Hij niets meer met mij te maken zou willen hebben. En dat vind ik moeilijk en het stoot me af. Het lijkt wel of mijn zus zelf een hekel aan mij heeft. En hij begon te vertellen welke zonden het waren. Ik ervaar nooit liefde bij haar als ze met me praat hierover. Denkt u ook dat God mij haat mevrouw?’

Wow, wat een diepte bij deze man. Een diepe nood en gevoel van veroordeling. ‘Meneer, God zegt dingen over zonden. Bijvoorbeeld dat het loon, of het gevolg van de zonden de dood is.’ Er zit dus een gevolg aan.

Maar Jezus kwam niet in de wereld om u te veroordelen, maar om te redden.

En als iemand Mijn woorden hoort en niet gelooft, veroordeel Ik hem niet,  want Ik ben niet gekomen om de wereld te veroordelen, maar om de wereld zalig te maken. Johannus 12:47

‘Mevrouw, u straalde liefde uit en daarom wilde ik alles horen wat u te zeggen had.’

‘Dat ben ik niet hoor meneer, dat is de liefde van Jezus.’ Hij is het die u zo liefheeft, Hij wil u niet naar de dood, maar naar het leven hebben.

Kies wie u gaat dienen. Uzelf met de zonden, of de Heere Jezus, die gestorven is voor die zonden, en u daarvan redt?

Hij koos de Redder die dag.

Zijn gezicht begon te stralen. Van afgeschreven naar aangenomen.

God is zo liefdevol. Hij is de WEG, de Waarheid en het Leven.

Geplaatst op

Hij schreeuwde, ‘I have a bad spirit’

Nog regelmatig denk ik terug aan die dag in een stad.

Nog niet vaak waren mijn man en ik de straat op geweest voor het evangelie.

Met weinig ervaring, maar een hart voor de zielen waren we op de straat.

Even was mijn man van mij weggelopen toen ik werd opgeschrikt door een man die enorm tekeerging in het engels tegen iedereen. Hij schreeuwde, schold en vloekte, waarna de klodders tuf om je oren vlogen.

Ik ervaarde vrede in mijn hart en ging naast zijn vrouw op het bankje zitten.

Ze zag er zo gebroken uit. En ik vroeg haar of ze wist dat God van haar houdt.

Meteen begon ze te huilen.

Ondertussen zagen we haar man zijn shirt kapot scheuren en zijn schoenen een heel eind weggooien.

‘Heb je het over God?’ schreeuwde hij. ‘God doet niks, ik heb super veel last van een kwade geest, en kom er maar niet vanaf.’ Toen drukte hij de sigaret uit op zijn arm.

De vrouw huilde door en smeekte ‘iets’ te doen. Ik ging verder met het evangelie, en ze nam het aan.

Ze had haar baby moeten afstaan, omdat ze door het gedrag van haar man, hun huis waren verloren en hun werk. En nu dus ook hun kindje. Hartverscheurend.

De man smeekte me. ‘Help me please! I have a bad spirit.’

Man man kwam terug en ik vertelde wat er was gebeurd en dat de man bevrijding nodig had en daarom smeekte.

Dus wij begonnen met hem te praten, maar hij zei dat we niet sterk genoeg waren. Wij moesten met vijf mensen komen, dan waren we sterker dan die geest in hem. Onervaren als we waren, geloofden we het en belde een bevriende broer.

Die begon te lachen en bevrijdde hem, waarna de man hart begon te roepen..

‘ I’m free now, i’m free now!!

Halleluja! De man was vrij.

1 Johannes 4:4 HSV

Lieve kinderen, u bent uit God en u hebt hen overwonnen, want Hij Die in u is, is groter dan hij die in de wereld is.

Zijn vrouw had slangen in haar oren. Oorbel slangen. Ik keek ernaar. Normaal zeg ik er niet gauw wat van, nu wel.

‘U heeft slangen in uw oren. Niet van God.’ zei ik. ‘Ik weet het, was haar antwoord, maar heb niks anders.’

We praten nog een poosje door, over God zoeken en Zijn gerechtigheid. En ineens haalde ze haar oorbellen eruit, en gooide ze in het water.

Vrij.

Johannes 8:36 HSV

Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn.

Beide waren vrij.

We gaven ze geld, om nieuwe kleding te kopen en nieuwe oorbellen.

Zodat ze echt nieuw konden beginnen.

Jakobus 2:16-17 HSV

en iemand van u zou tegen hen zeggen: Ga heen in vrede, word warm en word verzadigd, en u zou hun niet geven wat het lichaam nodig heeft, wat voor nut heeft dat dan?

Zo is ook het geloof als het geen werken heeft, in zichzelf dood.

Geplaatst op

Ben je bereid voor die ene te gaan?

Al een paar jaar wilde ik aan de bak voor de Heer.

Ik had een verlangen om nuttig te zijn voor Zijn Koninkrijk.

Soms is je man of je vrouw daar nog niet aan toe. Of leent je situatie er niet voor om dingen buiten de deur dingen te doen en ligt onze eerste taak altijd thuis.

Verzorgen in het kleine wat de Heer ons al heeft toevertrouwd. Je gezin of misschien al iets breder, je bedrijf.

Wanneer we trouw zijn in het kleine, kan ons meer worden toevertrouwd.

Lees Matthëus 25 maar eens helemaal. Vers 14b zegt Jezus dit: ‘Over weinig bent u trouw geweest, over veel zal ik u aanstellen; ga in, in de vreugde van uw heer.’

Op een dag kwam er in mijn gedachten om eens vacatures gaan bekijken van een maatschappelijke instelling. En ja hoor een half uurtje van ons huis vandaan was een kookvacature. Je kon dan koken voor bewoners en met ze eten. Een mooie kans voor het evangelie dacht ik. Ik overlegde dit met mijn man, en hij zei: ‘Ga er maar heen.’ Halleluja, blijkbaar was de tijd nu rijp hiervoor. En ik belde naar de instantie.

Ik mocht langskomen voor een gesprek. Zenuwachtig ging op weg, omdat ik wist dat dit buiten mijn comfort zou zijn. Mensen die aan de rand van de samenleving stonden, doordat ze dakloos waren of verslaafd of vaak beide.

Na een gezellig gesprek met een mevrouw vertrok ik naar huis. Ik was bang. Enorme angst overviel me in de auto. ‘Oh, nee Heer, zei ik hardop. Dit is niks voor mij, ik ga dit niet doen.’

Het hele verhaal vertelde ik mijn man. Hoe leuk het gesprek was, maar ik zoveel angst had voor de omgeving en eigenlijk ook voor de mensen.’

‘Oké’, zei mijn man, jij kan dit wel.’

Waarop mijn antwoord was:

‘Blij dat je in me gelooft, maar ik denk het niet.’

De volgende dag belde de aardige mevrouw mij om te overleggen. Zij zou erover nadenken en ik ook. ‘En?’ Vroeg ze. ‘Wat denk je?’ Ik vertelde haar dat ik het echt niet zag zitten. Hoe de angst me had overvallen en dat ik niet dacht daar geschikt voor te zijn. Ik hield er echt niet van om zo kwetsbaar over te komen, maar wist ook dat ik binnen twee weken door de mand zou vallen als ik het niet zou vertellen, en ik maar beter gewoon eerlijk kon zijn over dat ik niet geschikt was.

Ze begon wat vragen te stellen en zei uiteindelijk.’ Nou, ik denk dat jij het wel kan, dat komt goed!’ Mijn mond viel haast open van verbazing.

Omdat er twee mensen in geloofden, gaf ik het een kans. De Heer was altijd met me, maar in die tijd besefte ik dat minder nog.

Om de week op dinsdag kookte ik en liep met iemand anders mee. Ik deed de boodschappen, reed ernaar toe en kookte het eten.

Er zouden ongeveer 10- 15 mensen komen eten. De moeite waard vond ik.

Toch kwamen er soms maar 2-5 mensen. En ik begon te klagen tegen de Heer. ‘Heer, vindt U niet dat ik iets beters te doen heb? Ik ben al vaak druk, nu kom ik hier en zijn er vaak maar zo weinig mensen. Ze beloven vaak te komen, maar komen dan niet. Moet ik echt al die moeite en tijd nemen voor dit?’

De Heer sprak heel duidelijk tot mijn hart. ‘Ben jij bereid om voor die ene te gaan? Ben je bereid om alles te doen voor alleen die ene?’

Ik was bereid voor die ene te gaan, want al was ik alleen voor jou gestorven, dan had Ik dat gedaan.’

BAM! De woorden maakten me zo beschaamd. Het liefst had ik ze teruggenomen.

De Heer, die voor mij Zijn hele leven had afgelegd, die Zijn rug had kapot laten slaan, was afgedaald van de hemel naar de aarde, in alles een dienaar was geweest als voorbeeld, de Meester zelf die mij door dit alles had gered van de hel, wees me terecht.

‘O, Heer vergeef me,’ bad ik ‘En ja, Heer ik ben bereid om te gaan voor die ene. De moeite te doen voor die ene.’

Ook als ze liegen of lelijk doen. Leer meer Heer, om trouw te zijn zoals U trouw bent.

Want..

Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw. Hij kan Zichzelf niet verloochenen.

2 Tim. 2:13

Erna begon het te groeien.. er kwam vertrouwen van de mensen naar mij. Er kwamen verhalen en getuigenissen die ik nooit meer zal vergeten.