100% genade

Genade aannemen is voor ons vaak moeilijk. Het liefst doen we iets terug.

Jaren geleden hadden we een klant. Zijn winkel brandde op een dag volledig af. Nadat de schade was opgeruimd en een nieuw pand werd gebouwd, kwam de vraag of we weer wilde komen leveren.

Samen overlegden we wat te doen. De vraag om korting zou gaan komen. Wat zullen we doen als die vraag komt? De normale korting die deze klant kreeg was 10%.

We kregen het volgende op ons hart. De klant zou of de hele bestelling gratis krijgen. Of hij zou de normale 10% krijgen. Hij mocht zelf kiezen.

Een spannend moment ook wel voor ons. We hadden een klein bedrijfje en konden het geld goed gebruiken. Hoe groot zou die order wel niet worden?

‘Meneer van Walsem, u begrijpt dat we een moeilijke tijd achter de rug hebben.’ begon de zoon van de eigenaar. ‘We willen u dan ook vragen om een steentje bij te dragen.’ Mijn man zei dat we daar al over nagedacht hadden en bood de 10% of de 100% aan. De man kreeg tranen in zijn ogen en vertelde dat niemand dit nog had aangeboden.

Hij zou het allemaal met zijn vader gaan bespreken. En er op terug komen.

Die week belde de heer van het bedrijf. Een statige man die altijd in zijn rol als onderhandelaar was. Een echt zaken man. Altijd netjes in pak, vaak met hoed op.

‘Meneer van Walsem, u stelt ons voor een dilemma,’ begon hij. ‘U begrijpt dat we dit erg moeilijk vinden. Voor nu heeft de verzekering alles netjes gedekt en hebben we het niet nodig, maar voor de toekomst weten we het niet. Maar kunnen we het niet 50/50 doen? Dan doet u wat en ik.’ Dit hadden we al verwacht. ‘Maar mijn man antwoorde.. Nee, meneer dat kan niet. Het is of 10% zoals normaal of 100% en u mag kiezen.’

De man zei: ‘ Dan kan ik niet anders zeggen dan dat de 10% genoeg is.’

Wauw! Wat een diepe les voor ons over genade.

God heeft 100% genade voor ons.

Kunnen we dat aannemen?

Hoe zou jij je Redder eren?

Daar komt ze binnen. Een vrouw die bekend staat als hoer. Jezus is op bezoek bij de Farizeeër Simon. En wanneer Jezus daar bij hem aan tafel ligt, en de vrouw Jezus ziet, begint ze te huilen. Haar tranen druppelen op de voeten van Jezus. Zijn voeten worden nat en ze begint Zijn voeten af te drogen met de haren van haar hoofd.

Ze huilt aan Jezus voeten.

De Farizeeër velt een oordeel in Zijn hart. Pfff… Als deze man echt een profeet was, dan had Hij geweten dat deze vrouw een hoer was en dan had Hij dit nooit laten gebeuren. Simon bekeek het vanuit zijn positie van Farizeeër. Een wetgeleerde.

Het maakt haar niet uit wat iemand denkt. Ze wil Hem, Jezus zo graag eren om Wie Hij is. Een wetteloze vrouw, komt binnen bij een wetshandhaver en raakt zijn bezoek die aan zijn tafel ligt aan. Huilend nog wel. Wat een vertoning is dit.

Jezus kent zijn gedachten zegt: ‘Simon, luister, Ik heb je wat te zeggen.’ ‘Meester, ik luister.’ zei Simon en Jezus begint een verhaal.

Jezus zei: Een zekere schuldeiser had twee schuldenaars; de één was vijfhonderd penningen, (dat is het dagloon van een arbeider.) schuldig en de ander vijftig. Toen zij niets hadden om te betalen, schold hij het hun beiden kwijt. Zeg dan: Wie van hen zal hem meer liefhebben? Lukas 7:41-42

Wie zou meer dankbaar zijn, een rechtvaardige? Een wetsdienaar, of een hoer? Wie zou meer dankbaar zijn? Iemand die zichzelf al een goed persoon vindt? Of iemand die weet dat hij/zij genade nodig heeft?

Simon antwoordde en zei: Ik denk dat hij het is aan wie hij het meeste kwijtgescholden heeft. Hij zei tegen hem: U hebt juist geoordeeld. Lukas 7:43

Een wetsgeleerde is van de zekerheden. Zeker weet hij wat goed en fout is. Ineens verandert dat blijkbaar en hij zegt:’ Ik denk…’ Iedereen weet dat iemand die meer schuld heeft, meer dankbaar zal zijn. Iemand die 50.000 euro schuld heeft. Of iemand met 5000 euro. Het eerste bedrag voelt onoverkomelijk. Hoe kom ik daar ooit vanaf? De 5000 is te doen. Die persoon zal nooit zo dankbaar zijn. Word je gered van de dood of van in het water vallen, een groot verschil.

Ik ben gered van de hel. Ik was daar op weg naar toe. Ik was op weg naar de hel en toen hoorde ik dat daar Jezus was. Dat Hij mij had gered door aan het kruis te gaan en Zijn leven af te leggen voor mij. Dat Hij daar door alles en iedereen verlaten was. Dat hij kapot geslagen werd voor mijn genezing. Hij was daar en nam mijn enorme schuld mee aan het kruis en riep ‘HET IS VOLBRACHT.’ Zodat ik een open toegang heb gekregen naar God de Vader. In Hem leef ik en beweeg ik. Halleluja!

Zij heeft Mijn voeten met zalf gezalfd. Daarom zeg Ik u: Haar zonden, die veel waren, zijn haar vergeven, want zij heeft veel liefgehad; maar aan wie weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief. En Hij zei tegen haar: Uw zonden zijn u vergeven. En zij die mee aanlagen, begonnen bij zichzelf te zeggen: Wie is Deze Die ook zonden vergeeft? Maar Hij zei tegen de vrouw: Uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede!

De farizeeër nam aanstoot aan de uitbundig bewogen vrouw die huilde aan en op de voeten van Jezus. Die Zijn voeten afdroogde met haar haren. Zijn voeten kuste en ze zalfde met olie.

De religie kijkt ook zo. Ja, ja als je echt een gelovige zou zijn, zou je dat niet doen. Je zou niet zo uitbundig zingen, je zou niet zo enthousiast over Jezus praten. Je zou ingetogen zijn en praten over een hoop die je hebt. Je zou je haar netjes vast doen. Je gedragen als een waardige vrouw, in je daad gelaat en gepraat.

Jezus kijkt heel anders. En Hij keerde Zich om naar de vrouw en zei tegen Simon: ‘Ziet u deze vrouw? Ik ben in uw huis gekomen: water voor Mijn voeten hebt u niet gegeven, maar zij heeft Mijn voeten met tranen natgemaakt en met het haar van haar hoofd afgedroogd; u hebt Mij geen kus gegeven, maar vanaf het moment dat zij binnengekomen is, heeft zij niet opgehouden Mijn voeten te kussen; met olie hebt u Mijn hoofd niet gezalfd, maar zij heeft Mijn voeten met zalf gezalfd.’

Op Youtube komen filmpjes voorbij van een rechter. De rechter kijkt vriendelijk uit zijn ogen. Mensen die bij hem komen, hopen op een eerlijk vonnis. Hij is een eerlijke, vriendelijke en oprechte rechter. Veel van de mensen worden vrij gesproken of krijgen een lage straf. Ze weten het niet zeker als ze naar hem toegaan. Ze hopen op genade. Net als de religie die het nooit zeker weet. Heb ik genoeg goed gedaan om Jezus te verdienen? Nee, nooit.

De vrouw wist het zeker. Ze eerde haar Redder al voor de redding die ze geschonken kreeg. De vrijspraak van Jezus. Ze wist in geloof dat Hij haar zou vrijspreken en eerde Hem daarvoor met haar liefde. En Hij zei tegen haar: Uw zonden zijn u vergeven. Lukas 7:48 En Hij zei tegen de vrouw: Uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede! Lukas 7:50

Wanneer dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult gij werkelijk vrij zijn. Johannes 8:36

Jezus bevrijdt zeker weten. Hij heeft alles volbracht omdat God de wereld zo lief had. Johannes 3.16

Hoe zou jij je Redder eren?

Het kind dat wegliep…

Toen onze oudste zoon klein was, had hij de neiging de andere kant op te rennen dan waar wij heen wilden. Steeds riep ik hem dan. Hij keek om, lachte en rende weer door. Hij wist dat wij er waren om hem op te vangen en hem niet zouden laten gaan. Op het moment dat hij viel, rende ik hem vol medelijden tegemoet en liet hij zich troosten. Ik zei dan: ‘Je kunt beter bij ons blijven lopen. Dan houd ik je handje vast en val je niet.’ Dit was niet spannend en korte tijd later herhaalde dit hele verhaal…

Als volwassen mensen glimlachen we hierom. ‘Ach, ze moeten leren. Hij komt wel terug.’

Weglopen lijkt in onze natuur te zitten. De dingen te zoeken die goed ‘voelen.’ Onze eigen plannen trekken.

In Lucas 15 staat een verhaal van het kind wat wegliep van zijn vader. Hij was een volwassen man geworden en vroeg of hij de erfenis vast kreeg. De vader gaf het. Ik heb me vaak afgevraagd waarom die vader het gaf. Ik geloof dat hij dit het beste vond. ‘Ga maar jongen. Ik kan je niet hier houden, wanneer jij weg wilt. Als jij graag de wereld wilt zien, ga dan maar. Alsjeblieft hier is het geld.’ De jongen vertrok. Het veilige leventje wat hij had, liet hij achter. Jagen naar het grote avontuur, zonder de blik van zijn vader.

Na een tijdje had hij al het geld uitgegeven. Er kwam honger in het land en hij had werk gevonden bij een boer die varkens had. Hij moest de varkens voeren en mocht er niet van eten. Hoe diep kon hij zakken. Hij had een warm huis met een goede vader en kiest ervoor daar weg te gaan. Dan uiteindelijk uit te komen bij een boer tussen de varkens en zelfs te verlangen naar het eten van de varkens om maar te kunnen overleven. Hij besluit terug naar huis te gaan.

Zijn vader stond op de uitkijk en zag hem aankomen. De vader kreeg medelijden en rende hem tegemoet, Hij omhelsde de zoon en kuste hem. De zoon had spijt en zei: ‘Vader ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u en ben niet waard nog uw zoon genoemd te worden. Mag ik één van uw slaven zijn?’ De vader gaf hier niet eens antwoord op en riep naar zijn knechten: ‘Haal de mooiste jas en een ring en schoenen voor zijn voeten. We gaan feestvieren. Mijn zoon was dood en leeft weer!’

Hij omhelsde hem…

Wauw, hoe mooi hé? Zoveel liefde ontvangen van zijn vader. Stel nou dat hij na het eten net als mijn zoon deed. Dat hij weer wegliep. Hij had nieuwe kleding gekregen, had nieuwe schoenen. Zijn vader had hem omhelst en gekust en gaf hem zijn identiteit weer terug. En nu zegt de zoon: ‘Nou pa, dat was fijn, nu ga ik terug waar ik vandaan kom.’ Hij gaat de stad in en vertelt iedereen dat hij vergeven is door zijn vader, dat hij nieuwe kleding kreeg en hoe hij liefde ontving en nu weer doorgaat met zijn eigen leven. ‘Het maakte zijn vader namelijk niets uit wat hij doet’, zegt hij. Zijn kleding scheurt weer en wordt vies, zijn schoenen slijten en de ring wordt gestolen terwijl hij ergens op straat slaapt. Zou hij nu opnieuw terug gaan naar zijn vader? De meeste mensen zullen waarschijnlijk niet geloven dat hij zo’n ontmoeting had met zijn vader, want als je zo’n ontmoeting had, zou je toch niet terug gaan naar dit oude leven?

Dit is hoe wij als christenen soms kunnen leven. ‘God vergeeft toch alles, dus wat maakt het uit? Verleden, heden en toekomst, dus waar zou je je druk om maken?’ Het ‘voelt’ nu niet meer goed in mijn huwelijk. Het ‘voelt’ goed om te roddelen, het ‘voelt’ goed om extra geld te hebben, dat het zwart is? Maakt toch niet uit? Ik betaal toch al genoeg belasting? Ja klopt ik ben jaloers op wat de ander heeft, maar is geen verkeerde jaloezie hoor.

In Romeinen 6:1-2 staat: ‘Wat is de conclusie? Moeten we verkeerde dingen blijven doen, zodat God steeds kan laten zien hoe goed Hij is? Nee natuurlijk niet! De zonde heeft geen macht meer over ons. Dan moeten wij dus ook niet doorgaan met doen van verkeerde dingen.

Genade is geen vrijbrief om alles te blijven doen waar we zelf zin in hebben.

Romeinen 6:11 ‘We leven nog als sterfelijke mensen met verkeerde verlangens, maar we mogen daar niet aan toegeven, want dan zou de zonde opnieuw macht over ons krijgen.’

Jezus geeft ons de opdracht om steeds te gedenken wat Hij voor ons deed aan het kruis. Wanneer we hieraan denken, aan de liefde die Hij gaf toen Hij Zijn leven opgaf voor ons, dan willen we dat toch niet beschamen?

Gebed: Heer dank U dat U mij gereinigd heeft met Uw kostbaar bloed. Dat ik heilig ben, doordat U heilig bent. Help mij, steeds mijn eigen verlangens af te leggen, zodat ik vrij blijf en niet opnieuw een slaaf word van de macht van de zonde.

Heb jij zonde in je leven? ‘Ga en zondig niet meer’, zei Jezus. Stop ermee. Onze eigen verlangens waar God niet bij kan zijn (‘ga maar dan’) leiden tot de dood (‘Mijn zoon was dood’, zei de vader). Blijf dicht bij de hemelse Vader!