Een drukke tijd hadden we achter de rug en ik was moe. Er kwam een verlangen in mij op om terug te trekken van alles en iedereen, en daar wilde ik de stem van de Heer horen. Soms worden alle andere stemmen zo luid, dat het moeilijk word om de zachte stem van de Herder te horen.
Ik vroeg mijn man, of ik een Airbnb mocht boeken om even alleen te zijn en 24 uur door te brengen met de Heer. Hij vond het goed en ik kon meteen nog gaan. Het was winter en het vroor. Het liefst kroop ik onder een deken bij de kachel om er voorlopig niet meer onder vandaan te komen. Geef mij het zonnetje maar.
Ik was de Heer aan het zoeken en vroeg Hem te spreken over dingen. En ik wilde een nieuwe video opnemen. Stilzitten is niet echt één van mijn talenten, dus ik begon alweer een planning te maken voor die korte 24 uur.
Er was een diep verlangen in mij om mensen te bemoedigen die ook hongerig waren naar de Heer, maar er echt over vertellen durfde ik toen nog niet.
In was terechtgekomen in een piepklein dorpje, nog kleiner dan ons eigen dorp. ‘Heer, wilt U spreken? Wat wilt U zeggen. Wat ziet U Heer?’
Op een bepaald moment liep ik langs een huis met een bijzondere naam erop. ‘ Dova.” Ik mijmerde: ‘Wat zou dat betekenen?’ Ik vroeg de Heer of Hij een woord had voor de mensen van dit huis. En begon het uit te schrijven op een briefje. Ik weet niet meer wat er precies op het briefje stond, maar dit was de strekking: ‘Het huis zal een huis van Vrede zijn, God ziet jullie en wil je leiden en onderwijzen.’
Voor de zekerheid zette ik mijn naam eronder. Dan zouden de mensen nog wat kunnen laten weten of vragen als ze dat verlangen hadden. Alleen mijn naam, verder niets.
Ik vouwde het brief op en besloot het in hun brievenbus te stoppen. Dit had ik nooit eerder gedaan en ik stond te trillen op mijn benen. ‘Straks doen ze de deur open, zijn ze niet eens christen, en denken ze dat ik gek geworden ben. ‘Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd om het niet te doen. Maar ik deed het toch.
Het duurde ruim een half jaar…
Toen kreeg ik een berichtje van een vrouw via Facebook. ‘Ben jij degene die eens een briefje bij ons in de bus heeft gedaan in die en die plaats?’ ‘ Dat klopt inderdaad.’ antwoordde ik. Spontaan begonnen mijn benen weer te trillen. Ze schreef: ‘Ik wilde zo graag weten of het de wil van God was, dat wij hier waren gaan wonen.’ Ik had het liefst gewoon een briefje uit de hemel gehad en had dit ook uitgesproken naar God. De dag dat jij een briefje in de bus deed, met die bevestigende woorden, ontving ik het verlangen van mijn hart. God liet daar zien, dat Hij een plan hier had met ons. Hierdoor kreeg ik vrede. God kent de verlangens van ons hart en wil ze horen. God is goed. Halleluja.