“Is dit nu later?
Is dit nu later als je groot bent
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Is dit nu later? “( Stef Bos)
Verwikkeld in de strijd van onzekerheid, vechtend tussen het kind van ooit en de realiteit van volwassen horen te zijn op de dag van vandaag. Het liefst kruip ik soms terug achter de jurk van mijn moeder om zo stiekem in een hoekje de wereld gade te slaan. Ik die stellig over kan komen en alles lijk te weten. Kan bevangen zijn door onzekerheid over alles. Een gedeelte in mij waar een enorme worsteling kan plaats vinden… Ik snap geen donder van het leven, Ik weet nog steeds niet wie ik ben is op dat moment alles wat er is. De kennis die ik met mijn verstand verworven heb, schijnt weg te zijn gegleden en de roep; MAMA MAG HET LICHT AAN OP DE GANG, lijkt logischer dan ooit.. Een zoektocht naar de Waarheid in het leven, de liefde te ervaren en te geven, teleurstelling en gewetensnood, maakt dat het donker kan voelen en ik een licht van buitenaf nodig heb.
“We spelen nog verstoppertje
Maar niet meer op het plein
En de meeste zijn geworden
Wat ze toen niet wilden zijn” (Stef Bos)
Ben ik geworden wie ik ben? Die ander is toch veel beter. Had ik maar meer creativiteit, meer kleur, meer woorden, meer kracht.. meer…meer.. meer.. Liefde.. Had ik maar meer liefde.. Meer lef.. Waarom vergelijk ik me met anderen? Het is toch prima zo? En dan begint het weer opnieuw.. Wat denk jij nu bij te dragen aan de wereld… Waar ben ik voor gemaakt Heer? Als kind worstelde ik niet. Het was er gewoon. Geloof dat de dromen uit mijn hart waarheid zouden worden.
Ik worstel en kom boven.. Heer ik verdrink in willen, niet kunnen, denken te weten, plicht en te behoefte aan rust. In willen delen en de behoefte om te verstoppen… geloof hebben en kom mijn ongeloof te hulp.
“wij zijn allemaal volwassen, wie niet weg is is gezien
en ik zou die hele chaos, nu toch helder moeten zien
maar ik zie geen hand voor ogen, en het donker maakt mij bang
mama, mama!
kan het licht aan op de gang” (Stef Bos)
Het liefst wil ik vertellen wat ik al weet of denk te weten. Kracht laten zien en spierballen.. alleen een lach om mijn gezicht en ‘het gaat altijd goed’ laten zien. Steeds meer te beseffen dat Kracht in mijn zwakheid komt. Dat ik het niet weet en de Waarheid mag uitnodigen in mijn niet weten. Dat de zoektocht van het later, de Weg word die ik zoek. Uitnodigen het enige is wat ik echt nodig heb. De rest niet weet, maar dat weet.. Dat ik HET LEVEN nodig heb. De Adem van God in mijn neus.
Dat ik mag uitnodigen de Persoon, die dit alles is in mijn: later, als ik groot ben en niet wetend wie ik ben, kan vervullen. Ik niet meer hoef te verstoppen achter de rok van mijn moeder Jezus is die persoon.. Jezus is de WEG, DE WAARHEID en HET LEVEN. Jezus zei: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij.’ Johannus 14:6
Ik ben het licht voor de wereld.
Johannes 8:12a VADER, dank U voor Uw LICHT in mijn hart. En het licht op mijn pad