Wat een dag.. Om 8 uur deze dag moest ik in het ziekenhuis zijn om eerst bloed te prikken en gelijk door te gaan voor een beenmergpunctie. Mijn bloed was al een tijdje niet helemaal in orde. De arts vertelde me van te voren dat het knap pijnlijk kon zijn. Andere mensen hielpen een handje door dit te bevestigen. Ik ging er steeds meer tegenop zien, en hoopte dat er ergens een uitweg was. Ik zou gewoon mijn kop in het zand kunnen steken en tegen de arts kunnen zeggen dat ik niet kom. Toch besluit ik om te gaan.
Een ander zien lijden vinden we vaak moeilijk. Soms begin ik spontaan positieve dingen te noemen om de pijn te relativeren. Gewoon afleiden van de pijn. Een pleistertje plakken zodat de wond niet meer te zien is.
Pieter mag niet mee naar binnen. Op de gang moet hij wachten. Ik mag op een bed plaats nemen, zodat ze makkelijk bij mijn heup kunnen. Ze beginnen met verdoven en dan begint het…. ik vind het echt een pijnlijk gebeuren. Harder werken dan topsport. Zweten van inspanning. De lieve verpleegster lijdt met me mee. Ze vraagt of ik in haar hand wil knijpen.
De arts zucht.. en zucht. De pijn is vreselijk en ze zucht opnieuw. Het lukt niet zegt ze. Ik glij weg op je bot. Ik vind het echt heel vervelend voor je, maar het gaat niet. Ik krijg de neiging te zeggen: ‘Alstublieft, probeer het voor een derde keer, want ik kom hier nooit meer terug’, maar hou mijn mond. Ze besluiten alleen mijn bloed te onderzoeken. Dan schiet me wat te binnen…..
Pieter bad zondag voor me.. Heer, als het Uw wil is, dan is het goed. Maar wanneer het niet de bedoeling is dat ze merg uit haar halen, laat het dan niet gebeuren. Hoe bijzonder.. het lukte niet! Waarom? Geen idee.. ‘Het kwam bijna nooit voor’, zei de arts, maar vandaag lukte het niet. Ineens kwam er moed in mij. De Heer gaf een uitkomst waar we om gevraagd hadden.
Nou Heer, ik had liever niet geleden. Jezus leed voor mij vrijwillig. Voor jou.. uit liefde..Mijn bot werd aangeraakt, zijn bot werd doorboord. Niemand stopte het lijden van Jezus. Wat een diepe les kreeg ik op dat bed..
- Hij werd veracht, door mensen gemeden,
Hij was een man die het lijden kende
en met ziekte vertrouwd was,
een Man die Zijn gelaat voor ons verborg,
veracht, door ons verguisd en geminacht.’ Jesaja 53:3.
Dit vertelde ik de verpleegkundige. Jezus werd doorboord, ik alleen maar aangeraakt. Jezus heeft geleden om jou en mij te redden.. Vrijwillig..
‘Maar Hij was het die onze ziekten droeg,
die ons lijden op Zich nam.
Wij echter zagen Hem als een verstoteling,
door God geslagen en vernederd.’ Jesaja 53:4.
Na een paar uur mocht ik naar huis. Niet met het gewenste resultaat zou je zeggen. Een behandeling die mislukt was. Met pijn lijden wat niet nodig was.. ‘Wat niet meer hoorde in deze tijd’, zei iemand tegen mij. ‘Lijden is niet meer van deze tijd.’
Wat een bijzondere dag… Ik kreeg lessen die ik anders niet had gehad.. Ondanks de beurse rug die ik heb, voel ik vrede en vreugde..
‘Wij weten nu, dat (God) alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepen zijn.‘ Romeinen 8:28.
Heer, leer me steeds te zien, door alles heen, wat U wil zeggen.. en te gehoorzamen. Amen.