‘Dood en leven zijn in de macht van de tong. Wie hem liefheeft zal de vrucht ervan eten.’ Spreuken 18:21
Woorden kunnen opbouwen en afbreken. Op iemand neerkijken of verhogen. Respect tonen of juist niet. Minachting zorgt voor leegte, waardeloosheid. Liefde houdt hoog en geeft respect, geeft waarde. Welke woorden spreken we uit? Brengen ze dood? Of leven?
Wat zaai jij op je werk, je school, je huwelijk, je gezin?
Ik wilde heel graag dat mijn man woorden van leven over mij sprak. Dat hij mij zou verhogen het liefst in het openbaar. Waarde gaf waar ik naar verlangde. Hoe een geweldige vrouw ik wel niet was enzo. Ik vroeg dit vaak door onvrede heen. Dat ging ongeveer zo. Een soort stoomlocomotief dendert door het huis en puft dat ze alles alleen moet doen en altijd de zorg voelt voor alles en iedereen. ‘Sjonge, als jij nu ook eens zag wat ik allemaal doe, welke ballen ik in de lucht moet houden.’ Dat zei ik niet altijd hardop, maar ik liep wel door het huis heen te stampen, af en toe gooide ik het voor zijn voeten. Piet vroeg soms: ‘Wat is er? En daar kwamen de verwijten. ‘Ik moet alles hier alleen doen en altijd dit en dat.. ‘ Onvrede verwijt en afbrekende woorden vlogen mijn mond uit in de hoop hem ertoe te laten inzien wat ik allemaal wel niet deed voor ons gezin. Hij reageerde dan enorm afwijzend. Ik voelde me vervolgens alleen en zei hem dat ik nu behoefte had aan een knuffel. Hij keek me aan of hij water zag branden en zei: ‘Ik kijk wel uit om een cactus te knuffelen. Dat zie ik niet zitten. Die dingen steken en er blijft vaak een stekel ergens hangen.’ Ik wist dat hij gelijk had. Ik had met woorden afgebroken. Niet alleen hem, maar mijn huwelijk.
Ik oogstte rotte vruchten die ik zelf had gezaaid.
In Samuël 6 staat ook een verhaal. De ark komt terug naar Israël en David begeleidt de stoet. In vers 14 staat: ‘David huppelde uit alle macht voor het aangezicht van de Heer en David was gekleed in een linnen hemd.’ Toen gebeurde het dat Michal zijn vrouw, de dochter van Saul, de vorige koning door het raam naar beneden keek en David zag huppelen en springen en zij verachtte hem in haar hart.
Nou ja, niks aan de hand zou je zeggen.. het was alleen maar in haar hart en meer niet. Hebben we allemaal weleens last van. Er komt iets op in je hart. En dan de vraag: wat doe je ermee? Michal stond het toe.. en waar je hart vol van is, loopt je mond van over..
David komt thuis om zijn huis te zegenen staat er. Hij had het volk nog wat te eten gegeven voor ze naar huis gingen. En Michal komt hem tegemoet. Het eerste wat ze hem zegt is dit: ‘Wat zal de koning van Israël vandaag geëerd zijn. Hij heeft zich vandaag voor de ogen van de slavinnen en de dienaren uitgekleed. Als een landloper. ‘ En in plaats van te zegenen waar hij voor thuis kwam sneert hij terug: ‘Voor het aangezicht van de Heer, die mij uitgekozen heeft boven jouw vader en boven heel zijn huis (jou, Michal dus ook) door mij aan te stellen als een vorst over het volk van de Heer, over Israël, ja voor de Heer heb ik gehuppeld.’ AFBRAAK en dood door woorden.
Ik schets even een scenario.. David komt thuis om zijn huis te zegenen. Hij kijkt ernaar uit zijn vrouw weer te zien en haar te vertellen van zijn avonturen onderweg. Hoe ze onderschat hadden hoe heilig God is, waardoor er iemand stierf onderweg. Hoe blij hij was dat ze de ark weer terug hadden, waardoor hij zich uitbundig had gedragen en gehuppeld had voor de Heer. Michal zou glimlachend naar hem kijken, Vol liefde en blij dat haar man weer thuis is. Ze kent zijn impulsieve buien en weet dat hij het niet doet om zich oneerbaar te gedragen. Ze zegt: ‘Wat mooi dat je zo vol glorie voor de Heer kon dansen en springen. Ik heb lekker voor je gekookt. Een bad voor je gemaakt.’ David zou zijn gezin zegenen en iedereen is opgebouwd.
Dit klinkt ideaal toch?
Het kan echt. Wanneer je zoekt naar het beste van elkaar, dan bouw je op. Mijn man bouwt mij op. Hij vertelt hoe waardevol hij mij vindt en hoeveel hij van me houdt. Hij zoekt naar het beste voor ons huwelijk en voor zijn gezin. Ik zoek naar het beste voor hem en bouw hem op met woorden en mijn houding. Samen zoeken we naar het beste voor ons gezin en onze omgeving. We danken elkaar voor alles. We bouwen elkaar op, bemoedigen met woorden en daden. Soms kan er een bitter worteltje in je hart opschieten. Trap ik die dood of laat ik hem groeien tot een giftige plant?
Dood en leven zijn in de macht van de tong … Bouw jij op of breek je af?