Genade aannemen is voor ons vaak moeilijk. Het liefst doen we iets terug.
Jaren geleden hadden we een klant. Zijn winkel brandde op een dag volledig af. Nadat de schade was opgeruimd en een nieuw pand werd gebouwd, kwam de vraag of we weer wilde komen leveren.
Samen overlegden we wat te doen. De vraag om korting zou gaan komen. Wat zullen we doen als die vraag komt? De normale korting die deze klant kreeg was 10%.
We kregen het volgende op ons hart. De klant zou of de hele bestelling gratis krijgen. Of hij zou de normale 10% krijgen. Hij mocht zelf kiezen.
Een spannend moment ook wel voor ons. We hadden een klein bedrijfje en konden het geld goed gebruiken. Hoe groot zou die order wel niet worden?
‘Meneer van Walsem, u begrijpt dat we een moeilijke tijd achter de rug hebben.’ begon de zoon van de eigenaar. ‘We willen u dan ook vragen om een steentje bij te dragen.’ Mijn man zei dat we daar al over nagedacht hadden en bood de 10% of de 100% aan. De man kreeg tranen in zijn ogen en vertelde dat niemand dit nog had aangeboden.
Hij zou het allemaal met zijn vader gaan bespreken. En er op terug komen.
Die week belde de heer van het bedrijf. Een statige man die altijd in zijn rol als onderhandelaar was. Een echt zaken man. Altijd netjes in pak, vaak met hoed op.
‘Meneer van Walsem, u stelt ons voor een dilemma,’ begon hij. ‘U begrijpt dat we dit erg moeilijk vinden. Voor nu heeft de verzekering alles netjes gedekt en hebben we het niet nodig, maar voor de toekomst weten we het niet. Maar kunnen we het niet 50/50 doen? Dan doet u wat en ik.’ Dit hadden we al verwacht. ‘Maar mijn man antwoorde.. Nee, meneer dat kan niet. Het is of 10% zoals normaal of 100% en u mag kiezen.’
De man zei: ‘ Dan kan ik niet anders zeggen dan dat de 10% genoeg is.’
En toch geloofden ook velen van de leiders in Hem, maar vanwege de Farizeeën beleden zij het niet, opdat zij niet uit de synagoge geworpen zouden worden. Want zij hadden de eer van de mensen meer lief dan de eer van God. Johannes 12:42-43 HSV
Verschillende leiders die Jezus zagen geloofden. ‘Velen’ staat er zelfs. Maar ze beleden Hem niet, omdat ze liever de eer van mensen wilden.
Ieder dan die Mij belijden zal voor de mensen, die zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is. Maar wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen is. Mattheüs 10:32-33
Deze mensen hadden de eer van mensen meer lief dan de eer van God. Jezus zei dat Hij alleen de mensen, die Hem beleiden voor de mensen, ook zou belijden voor Zijn Vader.
Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden. Markus 8:35 HSV
Zij wilden hun leven behouden. Maar gaan het verliezen staat er.
Wanneer wij met Jezus gestorven zijn, hebben we niets meer te verliezen.
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven. Galaten 2:20
Getuig in Wie je geloofd. Hij legde Zijn leven af en wij in Hem ook. Daar hebben we ons leven verloren, om het te winnen in Jezus. Halleluja!
En zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, en zij hebben hun leven niet liefgehad tot in de dood. Openbaring 12:11 HSV
Er kwam een mail vanuit een woonplaats in het midden van het land. ‘We hebben een filmpje van je gezien over ‘Kies nu het leven.’ Het sprak ons aan, en we begrepen dat je ook regelmatig de straat op gaat…’
Ik was verrast.
‘Zou jij een keer met ons mee willen de straat op? We zijn met een klein team normaal. Er zal een markt zijn en we kunnen veel mensen bereiken.’
Ik keek mijn man aan en hij grijnsde. ‘Vind je leuk hé?’ zei hij. ‘Zeker weten’ antwoordde ik.
Mijn hart brandt voor het evangelie. We hebben de allerbeste boodschap die je maar bedenken kan. Een boodschap van redding. God wil dat niemand verloren gaat!
God was het namelijk die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende, en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd. Wij zijn dan gezanten van Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij u: laat u met God verzoenen. Want Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem. 2 Korinthe 5: 19-21
God was het die Zichzelf met de wereld verzoende. Dit is verleden tijd. Hij heeft dit gedaan door Jezus Christus aan het kruis. En daar riep Jezus: ‘Het is volbracht’ Halleluja! Dat is de boodschap die wij hebben.
We besloten de straat mee op te gaan in het mooie stadje. We ontmoeten drie vurige evangelisten in een buurthuis, waarna we met twee van de drie de straat opgingen en 20 mensen tot Jezus zagen komen die dag. Een prachtige oogst.
Opnieuw geboren.
We wilden meteen erna naar huis, maar kregen het nog op ons hart, nog even het buurthuis in te gaan voor een bakkie koffie. Daar zaten Sylvie en Mike met nog andere mensen gezellig te kletsen. Eigenlijk wilden Mike en Sylvie ze die dag niet naar het buurthuis gaan. Op het laatst besloten ze om toch te gaan.
‘Komen jullie hiervandaan?’, was de vraag die ons werd gesteld. ‘Nee, wij komen uit Opheusden en zijn hier gekomen om met wat anderen de mensen over Jezus te vertellen op de straat.’ Ze lachten wat en keken elkaar aan. En ik stelde ze de vraag of zij Jezus al in hun hart hadden. ‘Nee, maar dat wil ik wel’, zei Sylvie. Waarna we samen een gebed hebben gebeden en we allen in diep ontzag waren voor onze Heer. Erna nodigde ook Mike Jezus uit in zijn hart.
Maar allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in Zijn naam geloven. Johannes 1:12
Die middag zijn Sylvie en Mike opnieuw geboren. En dat schreef Sylvie ook op Instagram. ‘Vandaag ben ik opnieuw geboren.’ De Heer heeft een honger en een dorst in hen gelegd en gaat door met Zijn werk. De volgende maand zullen ze worden gedoopt en ze zien er naar uit hun oude leven volledig af te leggen. Die dag namen ze het evangelie aan, waar ze ongemerkt al lange tijd naar op zoek waren. Zelfs als jong meisje had ze al gezocht naar God en wilde christen worden. Maar door omstandigheden werd dit geroofd.
‘We zijn nooit meer alleen en kunnen alles doen met Zijn kracht en hulp’, schreef Sylvie laatst. ‘Ik heb zo’n honger naar alles van God.’
Iedere keer opnieuw raakt het mij wanneer mensen tot geloof komen. De liefde van God voor ieder mens. De bijbel zegt dat er feest in de hemel is wanneer een zondaar zich bekeert.
Halleluja!! God is goed.
Dank U Heer, dat U het goede werk in hen begonnen bent en het zal afmaken. Dat U het zal leren, de weg die ze moeten gaan. Dat Uw oog op hen zal zijn. Dat U ze nooit zal begeven of verlaten en Uw Vrede nimmermeer van hen wijkt. Dank U dat U een honger in ze gelegd heeft. En dat U al wie hongeren en dorsten naar Uw gerechtigheid, zal verzadigen. Amen.
‘Wilt u misschien stroopwafels kopen?’ Drie meisjes stonden voor mijn deur en keken me met z’n drieën vragend aan. Ik heb stiekem een beetje een hekel aan verkoop aan de deur. Contant geld moet overal worden gezocht, omdat ik dat meestal niet in huis heb. Maar de meisjes gewoon wegsturen wilde ik ook niet. Dus mijn antwoord was: ‘Tuurlijk meiden, doe er maar drie.’ Glunderend gaven ze de pakjes en mijn zoektocht naar geld begon in het huis. Uiteindelijk had ik het bij elkaar gesprokkeld en keerde terug naar de geduldige meisjes aan de deur.
Ik begon een gezellig praatje met ze. Vroeg ze waar ze vandaan kwamen en of ze familie van elkaar waren. Het bleken zusjes te zijn uit een groot gezin. Ik vroeg ze, of ze de Heere Jezus misschien al kenden. ‘Ja, hoor die kennen we zeker!’ ‘Mijn moeder is ook bekeerd.’ zei de oudste. ‘Sinds ze bekeerd is, doet ze geen oorbellen meer in. Dat mag niet van God, meenden ze.
Ik begon ze te vertellen wie de Heere Jezus is en ze beaamde mijn verhaal. Ook vertelde ik ze dat ik regelmatig de straat op ga om mensen te vertellen over de Heere Jezus en dat Hij is gekomen om de mensen te redden. Hij kwam, vertelde ik, om te zoeken en te redden wat verloren is. En dat dit soms mensen zijn die helemaal onder de tatoeages zitten en heel veel oorbellen hebben. De jongste keek me bedachtzaam aan en vroeg; ‘Wat zijn dat, tatoeages?’ ‘Nou,’ berichtte haar oudere zus, ‘dat zijn plakplaatjes van de Albert Heijn, die je er niet meer af krijgt.’
Ik vertelde verder dat ook deze mensen op straat ook liefde kregen van en voor de Heere Jezus. ‘Ja,’ zei oudste zus weer, ‘het maakt niet uit hoe je eruit ziet!’
Laat de kinderen tot Mij komen
‘Houden jullie van de Heere Jezus?’ vroeg ik. ‘Heeeel veel’ was hun antwoord. ‘Maar, we moeten nog wel bekeerd worden.’
Ik was verdrietig na dit gesprekje. Niet omdat de meisjes zoveel van de Heere Jezus houden uiteraard, maar om het feit dat dit volgens het onderwijs wat ze krijgen niet genoeg is om een kind van God te zijn.
Je moet tenslotte eerst nog bekeerd worden.
Ik huilde het uit bij de Heer. ‘Heer, hoe kan het, dat ze Uw woord zo moeilijk hebben gemaakt?’ Breng die kinderen maar Heer, laat ze maar komen aan de deur met wat dan ook, ik wil ze wel vertellen wie U bent.
Jezus zegent de kinderen in Markus 10:13-16 ‘En ze brachten kinderen bij Hem, opdat Hij hen zou aanraken, maar de discipelen bestraften degenen die hen bij Hem brachten. Maar toen Jezus dat zag, nam Hij het hun zeer kwalijk en zei tegen hen: Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zodanigen is het Koninkrijk van God. Voorwaar ik zeg u: wie het Koninkrijk van God niet ontvangt als een kind, zal het beslist niet ingaan. En Hij omarmde hen, legde de handen op hen en zegende hen.
Wauw! Jezus omarmde de kinderen. Wat een Liefde! Hij gaf de kinderen als voorbeeld om tot Hem te komen. Een kind neemt gewoon aan wat hij hoort. En Hij nam het de discipelen zelfs zeer kwalijk dat ze de kinderen weg wilden houden. Hij omarmde ze, legden de handen op en zegende ze.
Een tegenstelling kreeg ik een paar weken later bij het centraal station van Amsterdam. We begonnen het evangelie te vertellen tegen een mevrouw en haar kinderen. En één van haar kinderen, een jongen van een jaar of acht keek ons de hele tijd met open mond aan. Ineens vroeg hij: ‘Waarom zeggen jullie de hele tijd het scheldwoord Jezus?’ Even was ik perplex. Dit kind had nog nooit het woord jezus anders gehoord, dan door een scheldwoord en dacht dat wij dit ook zo gebruikten. Snel legde ik hem uit hoe het echt zat. Dat Jezus Christus de zoon van God is, die gekomen is om het weer goed te maken tussen God en ons. ‘oh?’ kwam er uit zijn mond… Ik zei hem dat hij de Heere Jezus ook kon uitnodigen in zijn hart. ‘oh’ opnieuw… Je mag gewoon zeggen, ‘Lieve Heere Jezus kom in mijn hart’ zei ik. Meteen zei hij mij na; ‘Lieve Heere Jezus kom in mijn hart.’ Dat is een kind. Geen maar, maar gewoon doen.
Zijn mama moest gaan, omdat hun metro er was en ze zei tegen hem; ‘Oma kan je er alles over vertellen.’
Wauw, oma weet ervan en heeft er blijkbaar nog nooit iets over gezegd. Meteen bad ik ‘Heer, laat het zaad wat gezaaid is opgroeien in het hart van dit kind. Laat niemand het roven uit zijn hart. Laat hij dit moment nooit vergeten en dank U dat U zelf dit kind zal vast houden. Stuurt u mensen op zijn pad, zodat hij meer zal gaan horen. En Heer, laten al die kinderen weten dat U zelf hen omarmen zult als ze tot U komen. Amen.
