Geplaatst op

Mag ik dan bij Jou?

Claudia de Breij schreef wat jaren geleden een mooi lied.. Mag ik dan bij jou?

Als de oorlog komt
En als ik dan moet schuilen
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt
Waar ik niet bij wil horen
Mag ik dan bij jou? Enz..

Een omhelzing, nooit gedacht dat ik dat zou gaan missen. Met de maatregelen van dit moment moeten veel mensen het missen, zeker als ze alleen zijn. We hebben het nodig. Het kan voelen als een troost, warmte, een aanmoediging, geborgenheid en begrip. Soms schieten woorden te kort en kan een omhelzing die woorden opvullen. Toen ik mijn hart sloot op mijn 14e, wilde ik ook geen knuffels meer. Schade had ik opgelopen, met woorden hield ik afstand. Grote mond, klein hartje. Dat kleine hartje beschermend met hand en tand. Prikkeldraad gespannen om mij heen, kom niet teveel in de buurt. Pijn gedaan door het leven.

In 2017 vertrekken we met een groep vrouwen naar Roemenië. Wat een hartelijke mensen. Overal krijgen we een knuffel. Spontaan gaat mijn hart open voor deze mensen en ik verander van afstandelijk naar iemand die een knuffel kan geven en ontvangen.. Thuis probeer ik het voort te zetten maar val toch weer wat terug in het oude patroon.

Ieder mens word blij van een knuffel

Wat me raakte was toen ik hoorde dat het te maken heeft met acceptatie. Wanneer we geen knuffels krijgen, kunnen we ons niet geaccepteerd voelen.

In Lucas staat een stukje dat de discipelen van Jezus niet wilden dat de kinderen bij Hem werden gebracht. Ouders wilden hun kinderen laten zegenen. ‘Nee joh.. ga eens weg bij Jezus.. daar heeft Hij echt geen tijd voor hoor.’ Moet je horen wat er gebeurt..

Marcus 10: 13-16 De mensen probeerden kinderen bij Hem [Jezus] te brengen om ze door Hem te laten aanraken, maar de leerlingen berispten hen. Toen Jezus dat zag, wond Hij Zich erover op en zei tegen hen: ‘Laat de kinderen bij Me komen, houd ze niet tegen, want het Koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het Koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan.’ Hij nam de kinderen in Zijn armen en zegende hen door hun de handen op te leggen.

Wauw! Hij zegende ze niet alleen, Hij neemt ze in Zijn armen! Jezus zegt niet.. ‘Word geleerd, zorg dat je alles weet, wees de beste’, maar Hij zegt.. ‘Word als een kind.. Dat kind (jij) zal Ik koesteren, beschermen en neem Ik in Mijn armen..’ Wanneer je je alleen voelt, door iedereen verlaten.. een tekort hebt aan contact.. Weet dat Jezus je wil omarmen.. en dat je kan vragen.. ‘Heer Jezus, mag ik dan bij U?’..

Geplaatst op

(af) Lijden

Wat een dag.. Om 8 uur deze dag moest ik in het ziekenhuis zijn om eerst bloed te prikken en gelijk door te gaan voor een beenmergpunctie. Mijn bloed was al een tijdje niet helemaal in orde. De arts vertelde me van te voren dat het knap pijnlijk kon zijn. Andere mensen hielpen een handje door dit te bevestigen. Ik ging er steeds meer tegenop zien, en hoopte dat er ergens een uitweg was. Ik zou gewoon mijn kop in het zand kunnen steken en tegen de arts kunnen zeggen dat ik niet kom. Toch besluit ik om te gaan.

Zullen we een pleistertje plakken?

Een ander zien lijden vinden we vaak moeilijk. Soms begin ik spontaan positieve dingen te noemen om de pijn te relativeren. Gewoon afleiden van de pijn. Een pleistertje plakken zodat de wond niet meer te zien is.

Pieter mag niet mee naar binnen. Op de gang moet hij wachten. Ik mag op een bed plaats nemen, zodat ze makkelijk bij mijn heup kunnen. Ze beginnen met verdoven en dan begint het…. ik vind het echt een pijnlijk gebeuren. Harder werken dan topsport. Zweten van inspanning. De lieve verpleegster lijdt met me mee. Ze vraagt of ik in haar hand wil knijpen.

De arts zucht.. en zucht. De pijn is vreselijk en ze zucht opnieuw. Het lukt niet zegt ze. Ik glij weg op je bot. Ik vind het echt heel vervelend voor je, maar het gaat niet. Ik krijg de neiging te zeggen: ‘Alstublieft, probeer het voor een derde keer, want ik kom hier nooit meer terug’, maar hou mijn mond. Ze besluiten alleen mijn bloed te onderzoeken. Dan schiet me wat te binnen…..

Pieter bad zondag voor me.. Heer, als het Uw wil is, dan is het goed. Maar wanneer het niet de bedoeling is dat ze merg uit haar halen, laat het dan niet gebeuren. Hoe bijzonder.. het lukte niet! Waarom? Geen idee.. ‘Het kwam bijna nooit voor’, zei de arts, maar vandaag lukte het niet. Ineens kwam er moed in mij. De Heer gaf een uitkomst waar we om gevraagd hadden.

Nou Heer, ik had liever niet geleden. Jezus leed voor mij vrijwillig. Voor jou.. uit liefde..Mijn bot werd aangeraakt, zijn bot werd doorboord. Niemand stopte het lijden van Jezus. Wat een diepe les kreeg ik op dat bed..

  • Hij werd veracht, door mensen gemeden,
    Hij was een man die het lijden kende
    en met ziekte vertrouwd was,
    een Man die Zijn gelaat voor ons verborg,
    veracht, door ons verguisd en geminacht.’ Jesaja 53:3    .

Dit vertelde ik de verpleegkundige. Jezus werd doorboord, ik alleen maar aangeraakt. Jezus heeft geleden om jou en mij te redden.. Vrijwillig..

‘Maar Hij was het die onze ziekten droeg,
die ons lijden op Zich nam.
Wij echter zagen Hem als een verstoteling,
door God geslagen en vernederd.’ Jesaja 53:4. 

Na een paar uur mocht ik naar huis. Niet met het gewenste resultaat zou je zeggen. Een behandeling die mislukt was. Met pijn lijden wat niet nodig was.. ‘Wat niet meer hoorde in deze tijd’, zei iemand tegen mij. ‘Lijden is niet meer van deze tijd.’

Wat een bijzondere dag… Ik kreeg lessen die ik anders niet had gehad.. Ondanks de beurse rug die ik heb, voel ik vrede en vreugde..

‘Wij weten nu, dat (God) alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens Zijn voornemen geroepen zijn.‘ Romeinen 8:28.

Heer, leer me steeds te zien, door alles heen, wat U wil zeggen.. en te gehoorzamen. Amen.

Geplaatst op

Vader (dag)

Mijn papa weet alles, hij is de sterkste. Zal ik hem er eens bijhalen? Zeker weten dat hij er voor me zal zijn. Ik zing wat hij zingt, praat zoals hij praat. Een echt papa’s kindje was ik. En fluiten.. samen fluiten we wat af. Ik mocht mee naar de slagerij toen ik twaalf was en verdiende er geld. Mijn papa.. Tegen hem aan zitten en proberen de ring die hij draagt aan die grote hand, eraf te draaien. Ik voelde het eelt van zijn werkhanden. Beschermend voelde het.

Ze weet dat hij haar niet zal laten vallen.

De pubertijd begint en een worsteling, een zoektocht naar een eigen ik. Papa worstelt mee. Hij wil zijn kind niet laten vallen, maar worstelt tussen hoe het is en hoe het hoort te zijn. Te weten uit verleden. Onzekerheid van heden en een onzichtbare toekomst. Verwachting en liefde. Laten gehoorzamen en loslaten. Ze wil de andere kant op. En ineens komt daar een moment, dat het gewone, ongewoon wordt. Het vrij zingen met mijn papa, wordt ongemakkelijk, het fluiten stopt. Papa.. Begrijp je me nog? Zie je nog wie ik ben? Welke weg ik ook ging, ik mocht terugkomen. Een ‘zie je wel’ gesprek als gevolg. Wat heb je er nu van geleerd? Samen zoeken naar verbinding en een andere taal gaan spreken. Papa maakte plaats voor een nieuwe man in mijn leven.. Mijn man..

Morgen is het vaderdag en ik denk hieraan, aan al deze dingen. En nog een beetje meer. .. in de Bijbel staat een verhaal over een vader.. Het is het verhaal van een zoon die zijn eigen leven wilde leven. Zoon vraagt: ‘Geef mij mijn erfenis, ik wil weg hier.’ De vader gaf het en zoonlief liet alles achter. Hij gaf alles binnen no time uit aan dingen waar zijn vader nooit achter zou staan. Hij kreeg problemen. Had geen geld meer, en kreeg honger. Dan komt hij tot besef.. de knechten van mijn vader hebben het nog beter dan ik.. Ik ga gewoon terug en zeg: ‘Vader ik heb het verkeerd gedaan naar God en naar u. Mag ik uw knecht worden?’

Toen hij nog ver weg was, zag zijn vader hem aankomen. Hij had medelijden met hem. Hij liep hem snel tegemoet, omhelsde hem en kuste hem. De zoon zei: ‘Vader, ik heb verkeerd gedaan tegen God en tegen u. Ik ben het niet meer waard om uw zoon te zijn.’  Maar de vader zei tegen zijn dienaren: ‘Breng vlug de beste kleren hier en trek hem die aan. Doe een zegelring  aan zijn vinger en trek hem schoenen aan.  En haal het vetgemeste kalf en slacht het. Want we gaan feestvieren. Want mijn zoon hier was dood en hij is weer levend geworden. Want ik was hem kwijt, maar ik heb hem weer terug!’ En ze gingen feestvieren. Lucas 15:20-24

De vader omhelst zijn zoon (getekend door mijn man)

Misschien heb jij een liefde volle vader gehad. Een vader die je opvoedde, de weg wees, beschermde en onderwees. Of had jij een vader die je kleineerde, je niet zag en aan je lot overliet.. of heb je nooit een vader gehad. Hoe pijnlijk.. Vind je vaderdag een belangrijke dag omdat jij je vader wil eren, of een pijnlijke dag omdat hij er niet meer is. Wat je er ook voor herinnering bij hebt, het is er.

God wil je Vader zijn. Jezus vertelde het verhaal van de verloren zoon aan de mensen om te laten weten wie Zijn Vader is en wil zijn. ‘Vader, ik heb het verkeerd gedaan..’ Hij zegt: ‘Welkom thuis, Mijn kind.’ Hij geeft je nieuwe schoenen aan je voeten, nieuwe kleding en een ring aan je vinger. Want.. mijn zoon was dood en leeft nu en komt thuis bij de Vader.

Een ring aan je vinger..

‘Bedenk toch hoe groot de liefde is die de Vader ons heeft geschonken! Wij worden kinderen van God genoemd, en dat zijn we ook. Dat de wereld ons niet kent, komt doordat de wereld Hem niet kent.’ 1 Johannes 3:1.

Geplaatst op

Be you – tiful

The following tekst is written on my shirt: be you – tiful.

I am thinking over and over this tekst on my shirt : BE YOU

At the age of six or seven years old I came home and told my mother a story. She said: now you are talking just like your friend, now just talk! I had no idea what she meant. I thought that I told her just a story and then she said, just talk….

Or on another moment when I was 18 years old and I visited my sister in law from Zeeland, again my mother said ; you talk like a Zeeuw , that is, you speak with the dialect of someone from the province Zeeland…..

I always wanted to be like someone else, another person instead of who I was. For example; someone that could sing beautifully or that smart woman that said such good things. Or like that person with such striking beautiful hair …. And my character is not as soft as hers….

I took over some pieces of other people

“Be yourself” is what you hear over and over, a message that I thought was so shallow. It seemed so selfcentered. But God made everyone unique, each one his or her very own character, and unique face too. Everyone is made special and unique by the Creator.

For You created my inmost being: you knit me together in my mother’s womb.

I praise You because I am fearfully and wonderfully made, Your works are wonderful, I know that full well.

My frame was not hidden from You when I was made in the secret place, when I was woven together in the depts of the earth.

Your eyes saw my unformed body; all the days ordained for me were written in Your book before one of them came to be! How precious to me are Your thoughts God! How vast is the sum of them! Were I to count them, they would outnumber the grains of sand, when I awake, I am still with You

Psalm 139 : 13-18

I praise You because I am fearfully and wonderfully made…..pfff…. to say this is quite a thing for me.. everything You do is miraculous, Your works are wonderful, i know that full wel…. amazing!…..If I could believe it I would not have to compare myself with others. Than I would be loved completely.

Accepted, and being capable of cheering others that God also made wonderfully and fearfully. Being able to realize how great the works of God are, we people woven and formed by the Creator.

Lord, help me to be me! To be more like You meant me to be. To be thankfull that You knew me and saw me before I had any form. That all of me was already written in Your book. Learn me to see other people like You made them wonderfull too! Woven by You, Amen.

Geplaatst op

Wees jij… mooi!

Op mijn shirt staat Be you, tiful. ‘Wees jij, mooi.’ Steeds opnieuw loop ik over de tekst op mijn shirt na te denken. ‘Wees jij.. ‘

Een jaar of 6, 7 ben ik en kom thuis. Ik vertel wat tegen mijn moeder. Ze zegt: ‘Je praat nu hetzelfde als je vriendinnetje. Praat gewoon.’ Geen idee wat dat ‘gewoon’ betekende. Ik denk zoals ik het zelf had verteld. Praat als jezelf. Of op mijn 18e toen ik bij mijn Zeeuwse schoonzus op de koffie was geweest ‘Praat normaal.. je lijkt wel een Zeeuw.’

Ik wilde vaak op anderen lijken. ‘Wow, zij heeft pas een mooie stem. Die vrouw is slim, zegt rake dingen.’ ‘Wat een mooi haar.. ik kan niet tippen aan dat zachte karakter.’

Ik nam stukjes van andere over

‘Wees jezelf’, hoor je veel. Een boodschap die ik oppervlakkig vond. Het lijkt zo ik-gericht. God maakte ons allemaal uniek. Een heel eigen karakter, een eigen gezicht. Ieder mens gemaakt door de Schepper.

‘U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt. Mijn hele lichaam werd door U geweven. Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt. Alles wat U doet, is wonderbaarlijk. Alles in mij getuigt daarvan. U zag elk van mijn botten, terwijl zij in het verborgene werden gemaakt. U zag mij al toen ik nog geen vorm had. Elke dag van mijn leven stond toen al in Uw boek opgeschreven. Wat betekenen Uw gedachten veel voor mij, mijn God. Zij zijn ontelbaar. Zelfs als ik ze zou proberen te tellen, blijken het er nog meer te zijn dan de zandkorrels. Ik ben voortdurend in Uw nabijheid.’
Psalmen 139:13‭-‬18 HTB

‘Ik prijs u omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt!’ Pfff, wat een eigen dunk.. ‘Alles wat U doet, is wonderbaarlijk! Alles in mij getuigt daarvan..’ Wauw.. als ik dat toch zou geloven.. Dan zou ik mezelf niet meer hoeven meten met anderen. Dan zou ik geliefd zijn. Aanvaard. Een ander laten bloeien omdat God hem of haar zo wonderlijk heeft gemaakt. Ik zou beseffen hoe groot het is en wat een vakwerk.. geweven door de Schepper.

Heer, leer mij mezelf te zijn. Meer te worden, zoals U mij bedoelde. Dankbaar te zijn dat U mij al zag, zelfs toen ik geen vorm had. Dat U me al voor dat alles in Uw boek had staan. Leer me de ander te zien als wonderlijk gemaakt. Geweven door Uzelf. Amen.

Be you tiful