Geplaatst op

De bel ging..

Op avond zaten we op de bank. Er waren allerlei mensen in ons huis. Onder andere een vrouw met vier van haar vijf kinderen. Ze waren hier voor een tijd van herstel. Het was een fijne avond.

Heerlijk wegmijmeren..

Vergeet de herbergzaamheid niet; want hierdoor hebben sommigen onwetend engelen geherbergd. Hebreeën 13:2

Toen ging de bel rond half 10. Er was ondanks het volle huis, vreugde en vrede. Ik deed de deur open. Daar stond een man. Hij vroeg in het Engels of hij een taxibedrijf mocht bellen. Wat een rare vraag om half 10 in de avond. Het was al lang donker. 

‘Hoe bent u hier gekomen?’, voeg ik. ‘Met een huurauto vanuit Duitsland’, zei hij. Ik vond het allemaal erg vreemd. ‘Waar is die auto dan nu?’ ‘Vier huizen verderop staat hij op een parkeerplaats met een lekke band.’ De man bleek vier adressen overgeslagen te hebben om hier te komen.

Ondanks een beetje twijfel en verwarring ervaar ik rust in mijn hart en komen de Bijbelse woorden.. ‘onwetend hebben ze engelen geherbergd’. Ik dacht: ‘Prima, Heer’. ‘Kom maar binnen’, antwoord ik de man.

De mensen in de kamer keken me verbaasd aan toen ik met deze man binnenkwam. Ik vertel dat ik een taxi zal bellen. De eerste heeft geen auto’s meer die rijden. Iedereen is onderweg. De tweede krijg ik een tuut toon als teken dat het nummer niet meer bestaat en als derde hoor ik dat de chauffeurs aan hun uren zitten en dus niet meer weg mogen.

Ik vraag Piet mijn man ‘Kun jij hem niet even naar Amsterdam brengen?’ Hij kijkt me een beetje schaapachtig aan en herhaalt ‘Amsterdam?’

‘Lies, het is half tien. Dat wordt een uur heen en een uur terug als ik geluk heb.’ Ja, dat klopt.. ‘Onwetend hebben ze engelen geherbergd’ kwam ook in Piet zijn hart.

‘Prima’ zei hij, ‘ik ga’. Samen met de man rijdt hij naar Amsterdam. Hij praat met hem en vraagt naar zijn leven. De man vertelt dat hij voor een groot bedrijf werkt. Piet vertelt hem over de Redder van de wereld Jezus. Dat Hij ook hem wil redden als hij dat ook wil.

Na een uur is de man op zijn bestemming. Met alle geweld wil hij Pieter tweehonderdvijftig euro geven, maar dit weigerde hij. Nee hoor meneer, we hebben alles ook gewoon van de Heer gekregen en hoeven er echt geen geld voor. Uiteindelijk gaat de man akkoord na nog even.. ‘voor je kinderen dan?’ gevraagd te hebben. ‘Nee hoor, zij hebben ook genoeg.’

Met vreugde kwam Piet thuis. Wauw wat bijzonder om zo gestuurd te worden.

Na een week word er een groot pakket bij ons bezorgd. Het was allemaal in de maand december. De tijd van Sinterklaas en de kerstpakketten. De kerstpakketten kocht ik zelf altijd voor de mensen die bij ons werken. Tegen Piet had ik gezegd dat het mij ook leuk leek eens een kerstpakket te krijgen. Mijn wens werd vervuld. De Heer zag het verlangen van mijn hart en liet de man een pakket sturen. Een nieuwe airfryer. Een prachtig apparaat van een bekend merk, waar de man voor bleek te werken.

Met een kaartje erbij. ‘Dank u wel, dat u gezorgd heeft voor een van onze belangrijke mensen.’ Wij wisten niets van de man. Hij had de naam van zijn bedrijf niet bekend gemaakt. We hadden alleen gedaan wat we op ons hart kregen. ‘Dank U Heer voor dit geweldige verhaal en voor de herinnering die ik nooit zal kwijtraken.’

Ik zal de HEERE loven met mijn ganse hart; ik zal al Uw wonderen vertellen. Psalm 9:2

Geplaatst op

Gif in je leven

Ik heb gemerkt dat het woord gif of vergif aardig wat los maakt. Naar aanleiding van mijn laatste blog kreeg ik aardig wat reacties. Het merendeel van de reacties, waren vragen over het feit, dat ik schreef over het gif in mijn gifspuit, ter bestrijding van mijn onkruid. Het zette mij aan het denken en er ging van alles door mij heen. Laat ik vooropstellen dat ik het mooi vond om te lezen dat mensen liever op een goede manier met de natuur omgaan. Met respect voor de planeet zeg maar. Ik kan dat alleen maar waarderen. Ook het meedenken vind ik erg leuk. Erg gewaardeerd. Dank je wel.

Even denken…

Waar ik vooral aan dacht was: ‘Hoe gaan we om met onze binnentuin? De tuin van ons hart? Hoeveel gif zit er in je hart en hoeveel laat je zitten omdat je vindt dat het daar niet uit kan?’ Je hebt iets in het verleden gedaan en dat nooit opgebiecht. Wat gif is in je hart en altijd weer dingen verwoest. Waar je nu nog steeds leugens voor moet verzinnen zodat het gif niet naar buiten komt. Het lijkt je nooit los te laten. Zodra het boven komt, lijkt je lichaam een chemische fabriek wat op stoom komt. Angst voor ontdekking komt boven, en uit alle macht ga je het onderdrukken. Allerlei gedachten spoken door je hoofd. ‘Stel dat ik het zou vertellen .. Kan daarvoor vergeving zijn? Ik kan alles kwijtraken. Wat maakt het uit? Wat niet weet, wat niet deert. Ik denk dat alles kapot gaat, wanneer ik dit ga vertellen.’

Net als het gif van mijn gifspuit het onkruid dood maakt, maakt het gif in je hart, jou kapot.

‘Want zolang ik zweeg, teerde mijn botten weg. Kreunend leed ik de hele dag.’ Psalm 32:3

Ik heb ook lang gif laten zitten en nog kom ik het weleens tegen. Ik moet het opruimen, ik moet belijden, ik moet het opruimen om schoon te blijven. Dan komt er ruimte voor leven.

‘Toen beleed ik U mijn zonde, ik dekte mijn schuld niet toe, ik zei: Ik beken de Heer mijn ontrouw en U vergaf mij mijn zonde, mijn schuld.’ Psalm 32:5

Gebed: Heer ik laat soms nog mijn gedachten en mijn hart vergiftigen door……… Ik belijd u dat. Ik wil alles opruimen U Heer, zodat ik zal leven in vreugde en vrede zoals U mij bedoeld heeft. Schep in mij een rein hart. Amen!

Geplaatst op

Een dag met een mooie wending

Het is een dag midden in “Coronatijd” Een enorm drukke dag hebben we net achter de rug. Manlief besluit uit te gaan puffen in een warm bad en ik heb me al een tijdje enorm geërgerd aan het onkruid tussen de stenen op ons pad. Het lijkt wel of het me meer opvalt wanneer ik druk ben. De druk in mijn hoofd is groot en ik heb dan behoefte aan rust, orde en netheid om mij heen. Dat onkruid verstoort het en ik besluit hier net voor het avondeten, (wat ik ook nog moet koken), iets aan te gaan doen. Gewapend met gifspuit loop ik over het pad om ieder potentieel onkruid met wortel en al uit te roeien.

Gewapend met gifspuit om ieder stukje onkruid te verdelgen.

Ik ben net een kwartier bezig als een man met een Belgisch accent het pad opkomt om nog een pallet met handel te lossen. De man heeft enorm behoefte aan een praatje en begint te praten. Ik sta ongeduldig te luisteren want ons pad moet nog aangepakt worden en de spuit is enorm zwaar op mijn niet al te grote rug.

Hij vertelt over hoe zwaar hij het leven vindt, hoe zijn vrouw hem verliet en hoe moeilijk hij het leven vindt. Hij heeft altijd hard gewerkt en was veel weg, daardoor verliet zijn vrouw hem. Ergens kan hij dat wel begrijpen, zegt hij. Toch is hierdoor diepe eenzaamheid ontstaan en heeft hij altijd het gevoel voor niemand goed genoeg te zijn. Ik zucht van binnen. En denk even ‘Pfff.. Hoe lang moet ik nog luisteren?’ En ik antwoord dan ook laconiek om er een beetje vanaf te zijn… ‘Nou, kan me voorstellen dat het moeilijk voor u is.’ Het lijkt een startschot voor het vervolg.. niet te stoppen. Ik klaag in mijzelf: ‘Heer U weet hoe druk ik ben. Laat die man alstublieft weggaan.’ De Heer spreekt tot mijn hart.. ‘Jij vroeg mij mensen op je pad om over Mij te vertellen.. ‘ ‘O, ja Heer dat wil ik.’ Meteen laat ik een beetje beschaamd de spuit van mijn rug zakken. Het liefst wil ik alles graag even op mijn tijd, maar de Heer heeft vaak een andere timing..

Nu mag de man echt vertellen. Over zijn kinderen die hij bijna niet meer ziet, over zijn nieuwe vriendin die hij nu ook niet kan zien omdat je in België alleen in je eigen woonplaats boodschappen mag doen en je dus niet een dorp verderop mag komen waar zijn vriendin woont. Eigenlijk twijfelt hij of ze hem wel echt als vriend wil. Het lijkt dat ze me totaal niet mist en dit voor haar wel een goede reden is me weinig te zien. ‘Een diepe eenzaamheid ervaar ik vaak.’ Mijn hart gaat open voor de man.

Dan komt er een moment dat ik hem mag vertellen over de liefde van God. Hoe de Schepper hem gewild heeft omdat Hij hem Zelf heeft gemaakt. Hoe er scheiding kwam tussen God en mensen en dat weer hersteld werd door Jezus Christus aan het kruis. Dat alleen Jezus zijn hart kan helen en het gat kan vullen wat in zijn hart is ontstaan.

Hij lacht en zegt katholiek te zijn opgevoed. Zeker heeft hij van Jezus gehoord. Verder gaat zijn verhaal en ik luister al moet het uren duren. Ik kijk ondertussen toch nog een keer stiekem naar mijn gifspuit en leg me erbij neer dat het morgen wordt of volgende week. Wat kan mij het schelen?

De man met shirt net boven zijn broek, waar zijn buik af en toe tussendoor gluurt, knapt zienderogen op. Dank U Heer dat ik gewoon mag luisteren. ‘Ik heb iets voor u. Het is een Bijbel.’ ‘Oh? En wat kost me dan dan?’ ‘Het kost u niets, het is een cadeau. Vindt u het erg dat hij tweedehands is?’ Dat vindt hij niet erg en ik loop richting de huisdeur om hem te halen. ‘Wel terug komen hoor’, roept hij me na.

Ik zoek Johannes 3:16 en lees het aan hem voor.

ik lees het aan hem voor.

Dan vertel ik dat het ook voor hem is, als hij dit wil. En ik moedig hem aan thuis te gaan lezen en God te zoeken. Want wie zoekt zal Hem vinden.

Hij lacht. ‘Ik ga het zeker doen en ik begin waar jij die bladwijzer tussen stopte. Dat was zeker bij de tekst die je voorlas?’

Hij gaat zijn weg met blijdschap en hoopt eens terug te komen en roept nog voor hij de wagen weer in stapt: ‘Het zou goed kunnen dat ik dan veranderd ben.’

‘Amen’ denk ik.. ‘Heer zorgt U voor de rest?’

Geplaatst op

Leven uit overvloed.

Een paar jaar geleden hoorde ik een mooi verhaal. Er was een man die een opdracht kreeg van één van de rijken der aarde. De rijke man was enorm blij en dankbaar voor hetgeen er voor hem gedaan was. Hij wilde de arbeider een cadeau geven. Hij zei: ‘Zeg maar wat je wil hebben en ik regel dat voor je.’ De arbeider dacht aan een golfclub. Aan een stick waar je het balletje mee weg kunt slaan. ‘Ja’, dacht hij ‘dat vraag ik.’ De rijke man ging het regelen. Na een paar weken niets te hebben gehoord, dacht de arbeider dat het niet meer zou komen. En ineens kwam er bericht.

Er was een eigendomsakte opgesteld voor een complete golfclub. Een clubhuis met velden. De rijke man keek vanuit een heel ander blikveld dan de ontvanger. De rijke dacht groot vanuit zijn rijkdom. De ontvanger kleiner vanuit zijn wereld.

Meten..

Meet je met de maat vanuit je kleine blikveld? Of vanuit het Koninkrijk van God waar overvloed is.

‘God heeft de macht u te overstelpen met al Zijn gaven, zodat u altijd en in alle opzichten voldoende voor uzelf hebt en ook nog ruimschoots kunt bijdragen aan allerlei goed werk.’ 2 Korintiërs 9:8

Bij God is er geen tekort, maar overvloed.

‘U zalft mijn hoofd, als bij een persoonlijke gast, mijn beker vloeit over van uw zegen!’ – Psalm 23:5 Niet net genoeg, maar de beker loopt over.

‘Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt.’Lucas 6:38.

Wanneer je beker overvloeit.. Je dus intiem met de Heer (persoonlijke gast) bent, kun je vanuit Zijn rijkdom geven. ‘Hij heeft de macht u te overstelpen’ staat er. Genade is altijd meer dan we verdienen. Genade is groter dan we aankunnen.

Maar tegen jullie die luisteren, zeg Ik: ‘heb je vijanden lief, wees goed voor wie je haten, zegen hen die je vervloeken en bid voor degenen die je smaden. Slaat iemand je op de wang, bied hem dan ook de andere, en pakt iemand je jas af, weiger hem ook je hemd niet. Vraagt iemand je om iets, geef het, en pakt men iets van je af, vraag het dan niet terug. Behandel de mensen zoals je wilt dat ze jullie behandelen. Als jullie je vrienden liefhebben, is er dan reden tot dankbaarheid? Ook de zondaars hebben hun vrienden lief. En als jullie je weldoeners weldoen, is er dan reden tot dankbaarheid? Ook de zondaars doen dat. En als jullie lenen aan mensen van wie je iets terugverwacht, is er dan reden tot dankbaarheid? Ook zondaars lenen aan zondaars om op hun beurt hetzelfde te krijgen.‘

‘Nee, heb je vijanden lief, doe wel en leen uit, en verwacht daarvoor niets terug. Dan zal er een rijke beloning voor jullie zijn: je wordt kinderen van de Allerhoogste, want ook Hij is goed voor ondankbare en slechte mensen. Wees barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is. Werp je niet op als rechter, dan zullen jullie niet berecht worden. Veroordeel niet, dan zullen jullie niet veroordeeld worden. Spreek vrij, dan zullen jullie vrijgesproken worden. Geef, dan zal jullie gegeven worden. Een mooie maat, stevig aangedrukt, goed geschud en overvol zal je in de schoot geworpen worden. Want met de maat waarmee jullie meten, zul je gemeten worden.’ Lucas 6:27-38

gebed. ‘Heer leer mij dicht bij U te blijven, zodat mijn beker overvloeit en ik kan doen wat U vraagt. Dank U dat er bij U geen tekort is. Dat ik kan geven uit Uw rijkdom.’

Geplaatst op

Loslaten

Het loslaten van dingen die je vasthouden, is soms moeilijk. Stoer vertellen we anderen dat ze los moeten laten. Bijvoorbeeld, iemand kan niet vergeven, houdt de controle over alles en iedereen of leeft steeds in angst. ‘Laat gewoon los, joh.’ ‘Vergeef nu gewoon, dat vraagt de Bijbel.’ We voelen de last niet die de ander draagt en geven advies. Tot het moment dat we zelf ergens tegenaan lopen. Ineens belemmert het enorm je bewegingsvrijheid en voel je letterlijk een last op je schouders drukken.

Laat los en je zult losgelaten worden Lucas 6:37b

Jaren terug zei een vriend tegen mij: ‘Laat gewoon los, je moet geen controle proberen te houden. In de Bijbel staat: ‘Laat los en je zult losgelaten worden.’ ‘Oh ja’, was mijn antwoord, alsof ik het begreep. ‘Geen idee wat het betekent’, was mijn gedachte. Maar de angst dom over te komen, belemmerde mij te vragen hoe dit dan bedoeld werd.

Ineens begreep ik het laatst door een voorbeeld wat de Heer in mijn gedachte bracht. Een vriend van ons heeft twee huizen gehuurd. Eén ervan kan eigenlijk niet leeg staan. Wanneer het leeg zou staan, zou er grote kans zijn dat er zou worden ingebroken. Dit was de reden dat hij erin ging wonen. Zijn gezin woonde een paar dorpen verderop. Ik was verbijsterd toen ik het hoorde. ‘Man!, je materialen worden misschien niet gejat.. maar je gezinsleven is dat al. Gewoon gestolen!’

In onze buurt hoorden we ook veel over inbraken. Ineens pakte het mij en mijn man. Een bepaalde angst overviel ons. Het drukte op ons. Wat moesten we beter beveiligen en wat moest anders worden bewaakt? Het greep me letterlijk naar mijn keel en ik voelde een enorme stress. Mijn vrede was al gepikt en de onrust drukte op mijn schouders.

Ineens besefte ik dat ik iets had vast gepakt wat niet van mij was. Ik ben niet in staat om ons voor kwaaddoeners of inbrekers te behoeden. Alleen de Heer kan dat. We spraken erover met elkaar. Waarom voelen we stress? De Heer beschermt ons. ‘Ja’, zei onze jongste, ‘waar ben je bang voor? Mama zegt zelf altijd dat er duizenden engelen op ons pad staan.’

‘Heer, dank U dat U ons beveiligt. Dank U dat ik los kan laten en meteen losgelaten word. Dank U dat Uw juk zacht is en Uw last licht en dat U mij leert geen zorgen te maken.’

Laat los en je gevangenis gaat open

‘Werp al je zorgen op Hem (JEZUS), want Hij zorgt voor u. ‘ 1 Petrus 5:7